Ὅπως τώρα, ἔτσι καὶ τότε.
Ὅπως τότε ἐξεκίνησαν λιγοστοί, ἔτσι καὶ τώρα… Λιγοστοὶ ἔχουν ξεκινήσῃ.
Ὅπως τότε ἐλάχιστοι μπῆκαν ἐμπρὸς κι ἐξέθεσαν ἑαυτούς, ἔτσι καὶ τώρα, ἐλάχιστοι τολμοῦν καὶ μπαίνουν ἑμπρός, ἐκθέτοντας ἑαυτούς.
Ὅπως τότε οἱ πολλοὶ ἐκρύφθησαν στὰ χωριά τους, στὶς καθημερινές τους ἐργασίες, στὴν ὑπηρεσία τῶν ἀγάδων, ἔτσι καὶ τώρα, οἱ πολλοὶ κρύβονται πίσω ἀπὸ ἕνα πληκτρολόγιο ἤ μία τηλεόρασι ἤ στρώνονται σὲ ἕναν καναπέ.
Τίποτα δὲν ἔχει ἀλλάξῃ! Ἀπολύτως τίποτα!
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ἀνάγκη
Ὡραῖον, Καλὸν κι Ἀγαθόν…
Τὰ τελευταία χρόνια, τὰ (ἐπισήμως) μνημονιακά, ἔχουμε νὰ καταγράψουμε ἀμέτρητες ἐκδοχὲς «διαφωτιστῶν», «ἐθνοσωτήρων», «τσοπάνηδων» καὶ λοιπῶν «φερέλπιδων δημοκρατικῶν δυνάμεων», ποὺ διαθέτουν κι ἀπὸ μίαν δική τους ἐκδοχὴ «διασώσεως» καὶ «διαφωτισμοῦ» μας. Καί, σαφῶς, δὲν ἀναφέρομαι στὶς ἐπίσημες καὶ πολυδιαφημιζόμενες κομματικὲς ἐκδοχὲς τοῦ πολιτειακοῦ μας φαίνεσθαι, ἀλλὰ στὸ ἄλλο τμῆμα του, αὐτό, τὸ παρασκηνιακό, ποὺ μαντρώνει συλλήβδην, ὅσους ἀπογοητευμένους καὶ σκεπτομένους διέφυγαν τῆς πεπατημένης. Συνέχεια
Ὑπάρχει ἡ Ἐλευθέρα Βούλησις;
Στὸν κόσμο μας, βάσει νόμου, εἴμαστε ἅπαντες ἴσοι.
Στὸν κόσμο μας ἐπίσης, βάσει δυνατοτήτων, ταλέντων καὶ κληρονομικότητος, ὁ καθεὶς ἐξ ἡμῶν ἔχει διαφορετικὲς προσλαμβάνουσες, διαφορετικὰ «ταβάνια» καί, καταληκτικῶς, διαφορετικὲς ἀτραποὺς νὰ διαβῇ.
Κι ὅλα αὐτὰ δὲν εἶναι θέμα ἰσονομίας, ἰσότητος ἢ ὁποίας ἄλλης νομικιστικῆς ἀπόψεως, ἀλλὰ ξεκάθαρο ζήτημα πολλῶν κι ἐκ παραλλήλου «συμπτώσεων» ποὺ «ἐνεργοποιοῦν» ἢ «ἀποκοιμίζουν» περισσότερο τὰ φυσικὰ ταλέντα τοῦ ἀτόμου, μὲ ἀποτέλεσμα αὐτὰ νὰ ἐκδηλωθοῦν ἢ νὰ ἀποκρυβοῦν ὁριστικῶς. Συνέχεια
Χωρὶς αὐτὰ ποὺ ἀγαπᾶς…
Ἀξίζει νὰ παλεύῃς γιὰ αὐτὰ ποὺ ἀγαπᾶς….
Ἐὰν θὰ εἶσαι νικητὴς στὸ τέλος δὲν ἔχει κάποιαν σημασία… Συνέχεια
Ἔχουμε πόλεμο;
Ἐπεὶ δὴ πρόκειται γιὰ ἀπολύτως προσωπικὲς ἀπόψεις, σκέψεις καὶ συμπεράσματα,
ἀπαγορεύεται πλήρως κάθε ἀναδημοσίευσις ἀπὸ διάφορες ἱστοσελίδες καὶ …«γυπαετούς»!!!
«Ἔχουμε πόλεμο», μοῦ λέει ἕνα παλληκαράκι, πρὸ μερικῶν ἑβδομάδων, σὲ ἀλλαγὴ βάρδιας, ὄταν μέσα στὴν παραζάλη τῶν πυρκαϊῶν τρέχαμε γιὰ περιπολίες. Πόση ἀγωνία ἔκρυβε ἡ φρᾶσις του… Πόσο πόνο… Ὅλο του τὸ σῶμα ἐξέπεμπε πανικό, σάστισμα καὶ σύγχυσιν. Σὰν νὰ ἀφυπνίσθη ἐξ αἴφνης ἀπὸ μίαν κοματώδη κατάστασιν καὶ νὰ μὴ μποροῦσε νὰ σταθεροποιήσῃ τὰ βήματά του.
Συνέχεια
Ἀριστοτέλης (σχόλια-ἀναδημοσίευσις)
Ὁ νοῦς, τελειοῦται μεταβαίνων ἐκ δυνάμεως εἰς ἐνέργειαν.
Ὅτι εἶναι δύναμις ἀποδείκνυται ἐκ τούτων, ὅτι οὖτε πάντοτε νοεῖ, οὖτε τὰ αὐτὰ νοεῖ πάντοτε, ἀλλὰ ἄλλοτε ἄλλα καὶ, ὅταν συνεχῶς νοῇ, ἀποκάμνει.
Οὕτως ὁ νοῦς οὐσίαν καὶ μορφήν ἔχει ταύτην, ὅτι δύναται νὰ περιλάβῃ πᾶσας τὰς ἄλλας μορφᾶς.
Καὶ ἄν μὴ διέμενε τοιαύτη δύναμις, ἀλλ᾿ εἶχεν ἰδίαν ὡρισμένην μορφήν, ἕν ἀποκλειστικὸν εἶδος, δὲν θὰ ἠδύνατο νὰ μεταβαίνῃ ἐκ μίας εἰς ἄλλην ἐνέργειαν καὶ νὰ δέχηται πάντα τὰ εἴδη, διότι τὸ ἰδιαίτερον ἐκεῖνο εἶδος του θὰ ἠμπόδιζε καὶ θὰ ἀντέφραττε τὰ ἄλλα ὡς ἀλλότρια. Συνέχεια