Ὅταν ἔχουμε μάθει, ὡς Ἀνθρωπότης, γιὰ αἰῶνες, νὰ στοχεύουμε ἁπλῶς στὰ στοιχειώδη καὶ τὰ ἀναγκαία, εἶναι σὰν νὰ ἔχουμε χάσει τὴν οὐσία τῶν στόχων μας. Διότι ὁ ἕνας καὶ μοναδικὸς στόχος τοῦ Ἀνθρώπου πρέπει νὰ εἶναι ἡ Ἐλευθερία.
Κάθε ἡμίμετρον ἢ συμβιβασμὸς εἶναι ἔκπτωσις.
Κάθε ἔκπτωσις δηλώνει ὑποταγή.
Τὸ νὰ ἀφήσουμε πίσω μας, διὰ παντός, τὴν λογικὴ τοῦ «μεταξὺ δύο κακῶν τὸ μὴ χεῖρον βέλτιστον» εἶναι ἕνα τεράστιο ἇλμα, ποὺ ἐὰν δὲν ἀποφασίσουμε νὰ κάνουμε, στὸ ἐπόμενον στάδιον θὰ ξυπνήσουμε …ὡς εἴμαστε, μὲ ἀλλαγμένα τὰ ὀνόματα τῶν δυναστῶν μας. Ἡ δική μας στάσις πλέον ὀφείλει νὰ εἶναι τέτοια, ποὺ νὰ μὴν ὑπάρχῃ ἡ ἐπιλογὴ μεταξὺ δύο κακῶν, παρὰ μόνον ἡ ἐπιλογὴ τοῦ ἀπολύτου κακοῦ ἢ τοῦ συμβιβασμοῦ.
Σαφῶς καὶ εἶναι ἰδιαιτέρως δύσκολη αὐτὴ ἡ στάσις ζωῆς, ἀλλὰ ἐὰν πράγματι ἐπιθυμοῦμε, ἐπὶ τέλους, νὰ μποῦμε σὲ διαδρομὴ ἀπελευθερώσεως, ὅλα τὰ ἡμίμετρα πρέπει πλέον νὰ μείνουν πίσω μας διὰ παντός.
Κι ὄπως δὲν ὑπάρχει τὸ «ὁλίγον ἔγκυος», ἔτσι δὲν γίνεται νὰ ὑπάρχῃ καὶ τὸ «ὁλίγον ἐλεύθερος».
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.