…μὰ καὶ ἄχρηστοι συναισθηματικοὶ ἐγκλωβισμοί!!!

Ἀναζητῶντας τρόπο νὰ ἐκτονωθοῦν ὅλες αὐτὲς οἱ ἀνασφάλειες, οἱ προβληματισμοὶ καὶ οἱ ἀμφιβολίες μας, ποὺ διαρκῶς πολλαπλασιάζονται, διαπιστώνουμε πὼς παραμένουμε ἐγκλωβισμένοι σὲ …φανταστικὲς φυλακές. Αὐτὲς οἱ, τελικῶς, περιττὲς σωρεύσεις, προέρχονται ἀπὸ τὴν ἀδυναμία μας νὰ ἀποφασίσουμε γιὰ τὰ χρήσιμα καὶ γιὰ τὰ περιττά, καθὼς φυσικὰ καὶ ἀπὸ τὴν ἄρνησίν μας νὰ διαχειρισθοῦμε τὰ συναισθήματά μας. Γιὰ νὰ ἀπαλλαγοῦμε δὲ ὁριστικῶς ἀπὸ ὅσα μᾶς ἀκινητοποιοῦν καὶ μᾶς μολύνουν, δηλητηριάζοντάς μας καὶ περιορίζοντάς μας τὴν ἱκανότητα ἐνεργοποιήσεως, χρειάζεται μία ἀπόφασις καὶ ἕνας σκοπός.

Ὅσο αἰσθανόμεθα μίαν ἀγωνία καὶ ἕναν φόβο, γιὰ τὸ ἐὰν θὰ προλάβουμε νὰ ἀπαλλαγοῦμε αὐτῶν τῶν μολύνσεων καὶ νὰ ἐπιβιώσουμε ἢ γιὰ τὸ ἐὰν θὰ μᾶς προλάβη ὁ θάνατος πρὸ τῆς καθάρσεώς μας καί, τελικῶς, τῆς ἐπιβιώσεώς μας, τόσο, πολὺ ἁπλᾶ, περισσότερο αὐτό-ἐγκλωβιζόμεθα.

Κινητήριος δύναμις κάθε δράσεώς μας τὰ συναισθήματά μας. Συναισθήματα ὀργῆς, ἀπογοητεύσεως, θυμοῦ… Συναισθήματα ποὺ ναὶ μὲν κινητοποιοῦν ἀλλὰ καὶ θολώνουν. Συναισθήματα βαρίδια γιὰ τοὺς περισσοτέρους ἀπὸ ἐμᾶς, ποὺ ἐὰν δὲν καταφέρουμε νὰ τὰ διαχειρισθοῦμε, θὰ μᾶς ὁδηγήσουν σὲ νέα λάθη καὶ νέες ἧττες καὶ νέες ἀπογοητεύσεις. Διότι τὰ συναισθήματα εἶναι καλὰ καὶ χρήσιμα μόνον γιὰ νὰ ἐνεργοποιοῦν ἀκινητοποιημένους καὶ νὰ βγάζουν ἀπὸ τὴν ἀδράνειά τους ἀπαθεῖς.
Εἶναι ὅμως ἄχρηστα καὶ περιττὰ σὲ ὅλους αὐτοὺς πού, πέραν τῶν διαπιστώσεων, γνωρίζουν πὼς ἀπαιτεῖται ἔργο, Τιτάνιον, γιὰ νὰ ἐπιτευχθοῦν ἱεροὶ σκοποί. Πῶς θά τά καταφέρουν ὅμως ἐάν τούς ἁδρανοποιοῦν καί τούς βαραίνουν οἱ φόβοι καί οἱ ἀνασφάλειες;

Ὑπάρχει κόπωσις σὲ ὅλους αὐτούς, ποὺ ἀδόλως ἀγωνίζονται, μὰ ὑπάρχουν καὶ χαρές. Μικρὲς χαρές, ἀλλὰ ἱκανὲς νὰ ἀποδείξουν πὼς κάτι ἄλλαξε (κι ἀκόμη ἀλλάζει) σὲ ὅλους μας. Μά, ἐὰν δοῦμε συνολικῶς τὶς νέες συνθῆκες, μέσα ἀπὸ εὐρύτερα πρίσματα, τότε θὰ διαπιστώσουμε πὼς ἔχουν πραγματοποιηθῆ ἅλματα στὸν κόσμο μας καὶ πὼς ὅλα αὐτὰ τὰ συναισθήματα, ποὺ ἐπικρατοῦν στὴν πλειοψηφία τῶν συνανθρώπων μας, περισσότερο ἀπογοητεύουν παρὰ ἐνθαῤῤύνουν.
Ἐκ πρώτης καὶ μόνον ὄψεως, εἶναι πλάνη χρονοκαθυστερήσεως αὐτὴ ἠ διαπίστωσις, διότι λησμονοῦμε κάτι σπουδαῖον: τὰ γεγονότα, ὅσο γρήγορα κι ἐὰν συμβαίνουν, στὸν δικό μας, γήινο τρόπο καταγραφῆς τους, ἴσως καὶ νὰ μὴν γίνονται ἀντιληπτά. Βλέπετε… Ἡ Γῆ ἔχει διαφορετικοὺς ἀπὸ ἐμᾶς χρονο-ῤυθμοὺς καὶ οἱ μεγάλες ἀλλαγὲς γίνονται διακριτὲς μόνον ἀπὸ μεγάλες χρονικὲς ἀποστάσεις. 

Δὲν μᾶς ἐνδιαφέρουν λοιπὸν τὰ συναισθήματα, στὰ ὁποία κάποιοι πλέον ἐμφανῶς ἐγκλωβίζονται, ἀλλὰ ὁ σκοπός.
Ἐὰν χρειαζόμεθα νὰ τὰ ἐνεργοποιοῦμε, κάπου κάπου, ἂς τὸ κάνουμε ἐπιλεκτικῶς, ἀλλὰ μὲ προσοχή.
Δὲν εἶναι ἀπαραιτήτως κάτι κακό, τὸ νὰ διαπιστώνουμε ἀπογοητεύσεις. Κακὴ εἶναι ἡ παραίτησις.
Ἐφ΄ ὅσον μᾶς ἔχουν κινητοποιήση ἅπαντες, ἀκριβῶς αὐτὰ τὰ συναισθήματα, στὸν ὁποιονδήποτε βαθμό, πρὸ κειμένου νὰ πράξουμε τὰ ὅσα ἀπαιτῶνται, γιὰ νὰ διαφυλαχθῇ καὶ τὸ ὄνομα καὶ ἡ ἐθνική μας ὑπόστασις, ἂς τὰ εὐγνωμονοῦμε.
Ἦσαν καὶ παραμένουν ἀπολύτως χρήσιμα αὐτὰ τὰ συναισθήματα γιὰ νὰ παγιωθῇ ἡ ἀναγκαία γενικὴ καὶ κοινὴ ἀντίληψις ὅλων τῶν συμπολιτῶν μας, περὶ τῆς ἐθνικῆς μειοδοσίας ποὺ ὑπέστημεν. 

Δὲν εἶναι λίγο αὐτὸ ποὺ συμβαίνει σήμερα σὲ ὅλην τὴν χώρα…
Γιὰ νὰ γιγαντωθῇ ὅμως καὶ νὰ ἀνατρέψῃ ταχύτερα καὶ ὁριστικῶς τὶς ἰσοῤῥοπίες, πρὸς ὄφελός μας, χρειάζεται κάτι ἀκόμη: ἡ ἀπόφασις. Καὶ ἡ ἀπόφασις εἶναι μία τόση δὰ ἀλλαγὴ ὁπτικῆς, ἐὰν κι ἐφ΄ ὄσον δοῦμε κατάματα τοὺς φόβους μας, τὸ ἀπὸ ποῦ ξεκινήσαμε, μὰ καὶ τὸ ποῦ ἔχουμε ἤδη φθάση.
Διότι πλέον, ἐδῶ ποὺ φθάσαμε, οἱ φόβοι μας ἀποδεικνύεται, κάθε στιμή, πὼς εἶναι ἀπέραντα μικροί, ἐμπρὸς στὸ ἱερότατον Χρέος μας!!! Κι ἐὰν αὐτὸ τὸ Χρέος δὲν εἶναι ἱκανὸ νὰ σταθῇ ὡς Φῶς γιὰ νὰ μᾶς ὁδηγήσῃ, τότε ἁπλῶς κάτι ἔχουμε ἀντιληφθῆ λάθος. 

Φιλονόη