Αὔγουστος 1949. Γράφεται τὸ τέλος τῆς Κομμουνιστικῆς Ἀνταρσίας.
17 Αὐγούστου, καταλαμβάνεται τὸ Βίτσι. Ἀπομένει ὁ Γράμμος Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: 10 Αὐγούστου
Ἡ ἐπέτειος τῆς 10ης Αὐγούστου
10 Αὐγούστου 1996
Κατοχικὰ στρατεύματα τῆς Τουρκίας πυροβολοῦν καὶ σκοτώνουν Ἕλληνες, ποὺ θέλησαν νὰ διεκδινήσουν τὸ σπίτι τους πίσω.
Τὸ video περιγράφει ὅλες τὶς λεπτομέρειες ἐκείνων τῶν ἡμερῶν.
Ἡ παραχώρησις τῆς Μακεδονίας στοὺς Βουλγάρους
Στις 10 Αυγούστου 1914 προτάθηκε στην Ελλάδα από τους Συμμάχους της ΑΝΤΑΝΤ (Βρετανούς, Γάλλους και Ρώσσους) η παραχώρηση της Ανατολικής Μακεδονίας στη Βουλγαρία, ως αντάλλαγμα για να μη πολεμήσει, η Βουλγαρία, υπέρ της Γερμανίας. Συνέχεια
Ὁ στρατηγὸς Γεώργιος Ντενίσης.
Ἕνας ἔντιμος καὶ ἱκανότατος ἀξιωματικός.
Ὑπῆρξε Ἀρχηγὸς τοῦ ΓΕΕΦ μέχρι δύο ἡμέρες πρὸ τοῦ πραξικοπήματος.
Τὸ Α/ΕΔ καὶ δῆ ὁ συμμαθητής του στὴν ΣΣΕ Στρατηγὸς Μπονᾶνος, θεωροῦσε ὅτι ὁ Ντενίσης θὰ ἦταν ἐμπόδιο στὸ ἐγχείρημα τοῦ πραξικοπήματος κατὰ τοῦ Μακαρίου καὶ ἔκανε ὅ,τι μποροῦσε γιὰ νὰ μὴ εἶναι ὁ Ντενίσης στὴν Κύπρο τὴν 15η Ἰουλίου τοῦ 1974.
Τοῦ ἐζητήθη λοιπὸν νὰ ἔλθῃ στὴν Ἀθήνα, δῆθεν γιὰ ὑπηρεσιακὰ θέματα, δύο-τρεῖς ἡμέρες πρὸ τοῦ πραξικοπήματος. Ταὐτοχρόνως οἱ Ἐπιτελεῖς, μὲ τὸν Ἰωαννίδη, προσπαθοῦσαν νὰ συμφωνήσουν γιὰ τὸν ἀντικαταστάτη του. Συνέχεια
Οἱ περιπέτειες τῶν Δωδεκανήσων. (1821-1948)
Οὐδέποτε μᾶς ἠρώτησαν.
Οὐδέποτε μᾶς ἐπέτρεψαν νὰ ἀντιμετωπίσουμε μόνοι μας, δίχως τρικλοποδιές, δίχως παρεμβάσεις καὶ δίχως δόλους τὸν κάθε ἐχθρό.
Οὐδέποτε μας ὑπελόγισαν…
Ἡ Ὕβρις ἐξεχείλισε…
Συνέχεια
Ὁ Κολοκοτρώνης ἦταν ἤ ἔγινε Κολοκοτρώνης;
Σχέδιον τοῦ Γάλλου συνταγματάρχου Voulier. Ἴσως τὸ πλέον ἀξιόπιστον καὶ πιστὸν πορτρέτον τοῦ Γέρου μας.
«Προσκυνῶ τὴν Ἑλλάδα. Φιλῶ τὸ χέρι τῆς λευτεριᾶς».
Μὲ αὐτὰ τὰ λόγια χαιρέτιζε ὁ ποιητής μας Ἀντώνης Μαρτελᾶος τὸν Κολοκοτρώνη, κάθε ποὺ τὸν συναντοῦσε στὴν Ζάκυνθο.
Στὴν Ζάκυνθο ὁ Κολοκοτρώνης μορφώθηκε.
Ὅσο τοὐλάχιστον μποροῦσε νὰ μορφωθῇ κάποιος ἐκεῖνα τὰ σκοτεινὰ χρόνια.
Κατὰ πῶς λέει κι ὁ ἴδιος, μόνον τὸ ὄνομά τους, κάποιοι παλαιοὶ κοτζαμπάσηδες, ἤξεραν νὰ γράφουν. Οἱ παπᾶδες μόνον «κατὰ πράξιν» ἤξεραν τὰ ἐκκλησιαστικά.
Ἀμόρφωτος, συνειδητὰ κρατημένος στὸ σκότος ὁ λαός.
Στὶς 6 Ἰανουαρίου 1821 πάτησε τὰ πόδια του στὸν Μοριά. Οὔτε κἄν ἐγνώριζε ἀκόμη τότε πὼς ἦταν ὁ ἡγέτης αὐτοῦ τοῦ τόπου. Νὰ ἀγωνισθῇ ἐγύρευε. Εἶχε μπεῖ στὸ μυστικὸ τῆς Φιλικῆς Ἑταιρείας ἀπὸ τὸ 1818. Νὰ παλέψῃ, νὰ πολεμήσῃ, νὰ σκοτωθῇ γιὰ τὴν λευτεριὰ τοῦ τόπου μας.
Ὁ Κολοκοτρώνης ποὺ ἐμεῖς γνωρίζουμε, ἀκόμη δὲν εἶχε γεννηθῇ. Ἐκκολάπτετο. Ὄχι διότι δὲν εἶχε τὴν Φύσιν. Ἐὰν δὲν τὴν εἶχε δὲν θὰ γινόταν αὐτὸ ποὺ γνωρίζουμε. Σαφῶς καὶ εἶχε τὴν Φύσιν. Δὲν εἶχε ὅμως δύο πολὺ σοβαρὰ στοιχεῖα. Δὲν εἶχε τὴν παιδεία καὶ τὴν συνειδητότητα. Δῆλα δὴ δὲν εἶχε προλάβῃ νὰ κάνῃ τὰ ἀπαραίτητα βήματα γιὰ νὰ γίνῃ ὁ γνωστὸς καὶ πολυαγαπημένος μας Γέρος. Ἀκόμη…