Σὰν σήμερα διεξήχθη
Ἡ μάχη τῶν Γαυγαμήλων
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: βασιλεὺς Δαρεῖος
Ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος τοῦ Ρήγα Φεραίου
Ὁ Ρήγας Φεραῖος ὡς πραγματικὸς ἡγέτης καὶ ἐπαναστάτης ἔδωσε προτεραιότητα στὴν ψυχικὴ προετοιμασία τῶν σκλαβωμένων Ἑλλήνων, ὥστε νὰ πάρουν τὰ ὅπλα καὶ νὰ ἐπαναστατήσουν κατὰ τῆς ὀθωμανικῆς τυραννίας. Ἤθελε πρῶτα νὰ ἐξυψώσῃ τὸ ἠθικό τους καὶ μετὰ νὰ τοὺς ὠθήσῃ στὸν ἀγῶνα τῆς ἐπανάστασης, ὅπου θὰ χρειαζόταν καὶ τὴ ζωή τους ἀκόμη νὰ θυσιάσουν.
Προσπάθησε νὰ δείξῃ στοὺς συμπατριῶτες του τὴ μεγάλη κληρονομιά, ποὺ εἶχαν ἀπὸ τοὺς ἀρχαίους Ἓλληνες, τὸ μεγαλεῖο τῶν ἑλληνικών πόλεων, τὴν οἰκονομικὴ καὶ πολιτική τους δύναμη καὶ τὴν ἀνδρεία τῶν προπατόρων τους.
Γῆν τε καὶ ὕδωρ.
Κάποτε ἔφθασαν κάποιοι ἄλλοι ὑποψήφιοι κατακτητὲς γιὰ νὰ ζητήσουν γῆ τε καὶ ὕδωρ.
Τότε, λίγο διαφορετικὰ ἀπὸ τὸ τώρα, ὅλοι οἱ ἐλεύθεροι Ἄνθρωποι αὐτοῦ τοῦ τόπου, ἀντέδρασαν καὶ «ἐπλήρωσαν» καταλλήλως τοὺς θρασεῖς πρέσβεις.
Σήμερα ὁ τρόπος ἄλλαξε.
Σήμερα δὲν στέλνουν πρέσβεις, στέλνουν τραπεζῖτες κι ἀπὸ πίσω στέλνουν τρόικες καὶ ΔΝΤ καὶ εὐρωπΕϊκὲς ἐπιτροπὲς ἐλέγχου. Τὸν ἴδιον πόθο εἶχαν καὶ τότε, τὸν ἴδιον ἔχουν καὶ σήμερα. Μὲ μία διαφορά…
Συνέχεια
Ὦ παῖδες Ἑλλήνων….
Σεπτέμβριο, είχε διεξαχθεί μία από τις σπουδαιότερες μάχες του κόσμου.
Η μάχη του Μαραθώνος..
Καθώς διάβαζα γι’αυτήν,για τα απίστευτα ανδραγαθήματα των προγόνων μας,δεν μπορούσα παρά να σκεφτώ κάποια πράγματα με πίκρα και απογοήτευση,αναλογιζόμενη το σήμερα.
Ἀραγε,που πήγαν εκείνοι οι Ἒλληνες;; Σε ποιά ρωγμή του χρόνου χάθηκαν;
Συνέχεια
Ὁ Ξέρξης, ἡ Ἐσθήρ καὶ ὁ Μαρδοχαῖος.
Μία σχέσις ποὺ λίγοι ἔκατσαν νὰ ξεδιαλύνουν, εἶναι ἡ περίεργος σχέσις τῆς Ἐσθῆρ, τοῦ Ξέρξου καὶ τοῦ Μαρδονίου (καὶ Μαρδοχαίου).
Ἀπὸ αὐτὴν καὶ μόνον τὴν σχέσι ἀντιλαμβανόμεθα πόσο βαθὺ καὶ πόσο παλαιὸ εἶναι τὸ μῖσος κάποιων κατὰ Ἑλλήνων.
Μάχη τῶν Θερμοπυλῶν. Ὅταν οἱ λίγοι ἀντιμετώπισαν τούς πολλούς
Η χορδή του τόξου τεντώθηκε. Ο Πέρσης είχε όλο τον χρόνο να σημαδέψει και να αφήσει με ηρεμία την σαΐτα του. Βρισκόταν σε απόσταση ασφαλείας και παρά τον ήρεμο επαγγελματικό τρόπο του, τα πόδια του έτρεμαν ακόμη από τον φόβο που βίωσε τις 2 προηγούμενες ημέρες.
Το βέλος έφυγε, διέγραψε με ασύλληπτη ταχύτητα την απόσταση αφήνοντας το δολοφονικό του σφύριγμα στον αέρα, και καρφώθηκε από τα πλάγια, στη βάση του λαιμού του μοναδικού ζωντανού πολεμιστή…
Τα μάτια του Σπαρτιάτη είχαν πάρει το χρώμα του αίματος. Κατακκόκινα και δακρυσμένα. Συνέχεια