Ἀρχεῖα ἐτικέττας: 1903

Ἑλληνικὰ σώματα στὸν Βάλτο Γιαννιτσῶν

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

Τό 1903 στό βάλτο τῶν Γιαννιτσῶν δροῦσαν ἢδη τά μικρά σώματα τοῦ καπετάν Τζόλα Περήφανου, τοῦ Θεοχάρη Κούγκα, τοῦ καπετάν Γκόνου, τοῦ Γκρέκου ἢ Νικοτσάρα.

Ὁ Θεοχάρης Κούγκας ἐργαζόταν ὡς ζωέμπορος καί μετέφερε ζῶα ἀπό τήν ἐλεύθερη Ἑλλάδα στήν Μακεδονία. Στήν Λάρισσα τοῦ ἀνατέθηκε ὑπό τοῦ τότε Μακεδονομάχου Δημάρχου Πετρωτοῦ Νικολάου νά μεταφέρῃ πολεμικό ὑλικό κρυφά μέσα σέ κοφίνια μέ λεμόνια πού τά παρέλαβε ἀπό τό Δερλί Λάριδσας καί τά μετέφερε στό Κλειδί Ἠμαθίας καί ἀπό ἐκεῖ διοχετεύονταν σέ ὁλόκληρη τή Μακεδονία γιά τόν ἀπελευθερωτικό Συνέχεια →

Οἱ πρῶτοι Κρῆτες Μακεδονομάχοι

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Οἱ πρῶτοι Κρῆτες ΜακεδονομάχοιΤὸν Ἰούνιο τοῦ 1903, φθάνουν στὴν Μακεδονία οἱ Εὐθύμιος Καούδης, Γεώργιος Δικώνυμος Μακρῆς, Λαμπρινὸς, Σκουντρῆς, Βρανᾶς, Περάκης, Μπονᾶτος, Ζουρίδης, Σεϊμένης, ὅλοι Κρητικοὶ καὶ μάλιστα Σφακιανοί. Τοὺς ἔστελνε ὁ Παῦλος Μελᾶς.
Ἦταν οἱ πρῶτοι Κρητικοὶ ποὺ ἄνοιξαν τὸν δρόμο πρὸς τὴν Μακεδονία, ἕναν δρόμο ποτισμένο μὲ τόσο κρητικὸ αἷμα. Συνέχεια →

Ὁ Μακεδονομάχος Γρηγόριος Μπάκαρης

ἀπὸ τὸν/τὴν

3

Ὁ Μακεδονομάχος Γρηγόριος ΜπάκαρηςὉλόσωμη ἀναμνηστικὴ φωτογραφία τοῦ Γρηγορίου Μπάκαρη, ἀπὸ τὴν Καστοριά, ὁ ὁποῖος ἔδρασε μὲ τὸ σῶμα τοῦ Γεωργίου Τσόντου (Βάρδα).
Ἡ φωτογραφία ἔχει τραβηχτεῖ σὲ ἐξωτερικὸ χῶρο καὶ ὁ Μπάκαρης βρίσκεται σὲ θέση «ἐπὶ σκοπόν».
Δεξιά του διακρίνεται σὲ πρῶτο πλάνο ἕνα κριάρι, σύμβολο καλοτυχίας γιὰ τοὺς ἀγωνιστές.
 Συνέχεια →

Τὰ πρῶτα Ἑλληνικὰ Σώματα ποὺ ἔδρασαν στὸν Βάλτο τῶν Γιαννιτσῶν

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

     Τὸ 1903 στὸ βάλτο τῶν Γιαννιτσῶν δροῦσαν ἤδη τὰ μικρὰ σώματα τοῦ καπετὰν Τζόλα Περήφανου, τοῦ Θεοχάρη Κούγκα, τοῦ καπετὰν Γκόνου, τοῦ Γκραίκου ἢ Νικοτσάρα.

      Ὁ Θεοχάρης Κούγκας ἐργαζόταν ὡς ζωέμπορος καὶ μετέφερε ζῶα ἀπὸ τὴν ἐλεύθερη Ἑλλάδα στὴν Μακεδονία. Στὴν Λάρισα τοῦ ἀνατέθηκε ὑπὸ τοῦ τότε Μακεδονομάχου Δημάρχου Πετρωτοῦ Νικολάου νὰ μεταφέρῃ πολεμικὸ ὑλικὸ κρυφὰ μέσα σὲ κοφίνια μὲ λεμόνια ποὺ τὰ παρέλαβε ἀπὸ τὸ Δερλὶ Λάρισας καὶ τὰ μετέφερε στὸ Κλειδὶ Ἠμαθίας καὶ ἀπὸ ἐκεῖ διοχετεύονταν σὲ ὁλόκληρη τὴ Μακεδονία γιὰ τὸν ἀπελευθερωτικὸ ἀγῶνα.

Συνέχεια →

Ἡ Λουΐζα Ῥιανκοῦρ.

ἀπὸ τὸν/τὴν

2

Οἱ φιλέλληνες, ὅταν ἦσαν πραγματικοὶ φιλέλληνες, μόνον καλὸ ἔκαναν στὸν τόπο.
Ἐπισήμως πάντα, μία ἀπὸ αὐτοὺς ἡ κόμισσα Λουΐζα Ῥιανκοῦρ ποὺ οὐσιαστικῶς ἔζησε στὴν χώρα μας, ἀφιερώνοντάς της, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἀγάπη  της κι ἕνα σημαντικὸ τμῆμα τῆς περιουσίας της, σὲ δωρεές.
Πρὸς τιμήν της ὑπάρχει ἀκόμη ἕνας δρόμος σήμερα ποὺ φέρει τὸ ὄνομά της.

Συνέχεια →

Λευκάδιος Χέρν. Ὁ Ἕλλην ἐθνικὸς ποιητὴς τῆς Ἰαπωνίας.

ἀπὸ τὸν/τὴν

3

Ούτε μια αναφορά στα σχολεία μας, κι έτσι δεν γνωρίζαμε την σημαντική μορφή και την Ελληνική καταγωγή του εθνικού ποιητή της Ιαπωνίας.
Ο Λευκάδιος Χερν (Patricio Lafcadio Tessima Carlos Hearn) ή Κοϊζούμι Γιακούμο (小泉八雲) ήταν συγγραφέας και δημοσιογράφος και θεωρείται ο εθνικός ποιητής της Ιαπωνίας. Γεννήθηκε στη Λευκάδα στις 27 Ιουνίου του 1850 από Ελληνίδα μητέρα και πατέρα Ιρλανδό. Δεύτερος γιος του Καρόλου Χερν και της Ρόζας Κασιμάτη. Η μητέρα του ήταν ευγενούς καταγωγής κόρη του Αντωνίου Κασιμάτη από τα Κύθηρα ενώ ο πατέρας του στρατιωτικός χειρουργός στο Βρετανικό Σώμα των Επτανήσων από το Δουβλίνο. Το σπίτι όπου έζησε ο μικρός Λευκάδιος στα Κύθηρα υπάρχει ακόμα.
Συνέχεια →