Ἦταν νύχτα, 3 Νοεμβρίου 1940. Ἡ Θεσσαλονίκη βομβαρδιζόταν ἀπό τήν Ἰταλική ἀεροπορία. Τήν νύκτα ἐκείνη, μιά νέα γυναίκα 20-21 ἐτῶν, ἡ Φωτεινή, ἔμελλε νά γεννήσει τό πρῶτο καί τελευταῖο παιδί της. Ὁ ἄνδρας της ἔλειπε. Δυό-τρεῖς ἡμέρες πρίν, ἐπιστρατεύθηκε στό ΧV Σύνταγμα Πυροβολικοῦ.
Πόσες δεκαετίες εἶχε νὰ ντυθῇ γαλανόλευκη ἡ Κορυτσά; Τώρα ὅμως τὰ φόρεσε τὰ καλά της καὶ καμάρωσε, ἐςτῳ καὶ γιὰ λίγες ὥρες.
Τὸ ποδόσφαιρο στάθηκε ἡ ἀφορμή. Ἕνας τομέας ποὺ ἀγνοῶ, ποὺ ἀντιπαθῶ καὶ ποὺ δὲν θέλω νὰ ἀκούω ποτέ νέα του. Ἀλλὰ σήμερα ἔκανα μίαν σοβαρή ἐξαίρεσι, διότι ὁ ΑΠΟΕΛ ἔκανε ἕνα μικρό θαῦμα. Σᾶς μεταφέρω ἀπὸ τὸν στόχο Συνέχεια
Έντονες αντιδράσεις προκαλεί στους κόλπους της ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία αλλά και στην Ελλάδα η διαφαινόμενη πρόθεση του Υπουργείου Παιδείας να αναστείλει την λειτουργία τόσο του πρότυπου σχολείου «Όμηρος» της Κορυτσάς, όσο και αντίστοιχου ελληνικού σχολείου της Χιμάρας.
Το εκπαιδευτήριο «Όμηρος», που λειτουργεί στην γειτονική μας χώρα εδώ και μια δεκαετία, φιλοξενώντας παιδιά της ελληνικής Μειονότητας της περιοχής αλλά και Αλβανούς μαθητές που το επιλέγουν για την ποιότητα σπουδών την οποία παρέχει, Συνέχεια
Εὑρέθη ἕνας ἄνθρωπος ποὺ λέει τὴν ἀλήθεια καὶ ἔπεσαν ἐπάνω του νὰ τὸν φᾷν…
Μήν καὶ μιλήσουμε γιὰ ἐθνικά θέματα… Καταρρίπτεται τό προσωπεῖον τοῦ κοινωνικοῦ τους κράτους καὶ τοῦ καθωσπρεπισμοῦ;
Ἀλήθεια, ὅπως πολύ σωστὰ ἐρωτᾶ ὁ κύριος Οἰκονόμου, γιατὶ ὁ τοῦρκος πρόξενος στὴν Κομοτηνή ὀμιλεῖ γιὰ ἐθνικὰ ΤΟΥ θέματα καὶ στὴν Βόρειο Ἤπειρο κάτι τέτοιο ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ;
Ἔως πότε λοιπόν στῆς Ἑλλάδος τὸν κόρφο θὰ φωλιάζουν ἡγέτες προδότες;
Ἔως πότε δουλικά καὶ ἀνεύθυνοι;
Πῶς θὰ στηριχθῇ τό Ἑλληνικό στοιχεῖο στὴν Βόρειο Ἤπειρο; Ἤ δὲν τούς ἐνδιαφέρει διόλου; Ἐπιθυμοῦν βαθύτατα μέσα τους νὰ χαθῇ; Γιὰ νὰ ἡσυχάσουν κι ἀπό τὶς γκρίνιες τῶν ἀλβανοτσάμηδων; Μὰ καλά, πόσο μικρή τὴν θέλουν τὴν Ἑλλάδα; Μήπως ἔως ἀνύπαρκτο;
