Περὶ Ἁλώσεως τὸ ἀνάγνωσμα…
Ὑπάρχει ἔνα βιβλίο…
Ἕνα βιβλίο ποὺ ἐξεδόθη τὸ 1454 στὴν Βρεταννία ἀπὸ τὸν I.M. Neale κι ἐμεταφράσθη ἀπὸ τὸν Χ.Α. Παρμενίδου.
(Ἀντίγραφον τοῦ βιβλίου, σὲ νεωτέρα ἔκδοσιν καὶ μετάφρασιν ἐδῶ)
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: 29 Μαΐου
29 Μαΐου τοῦ τότε… 29 Μαΐου τοῦ σήμερα…
29 Μαΐου τοῦ τότε….. 29 Μαΐου τοῦ σήμερα…
Ἡ Πόλις, ἡ αἰώνια Πόλις, ἡ Βοσπορίτισσα, ὅπως τὴν ἀποκαλεῖ ὁ ποιητής μας Κωστῆς Παλαμᾶς, ἡ Πόλις ποὺ γνωρίζει νὰ κλέβῃ τις καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων, εἶτε νοητικά, εἶτε συναισθηματικά, εἶτε αἰσθαντικά, εἶτε ταξιδιωτικά, εἶτε βιωματικά…
Ἐκεῖ γεννήθηκα.
Γεμάτη μὲ πολλαπλὰ βιώματα ἀπὸ τὴν Πολιτικὴ ζωή, γνωριμίες καὶ ἐμπειρίες ἔντονα χαραγμένες μὲ ἀγάπη στὴν παιδική μου ψυχή, ἀφοῦ ἑπτὰ ἐτῶν ἤλθα μὲ τοὺς γονεῖς μου, γιὰ μονίμη ἐγκατάσταση στὴην Ἑλλάδα. Συνέχεια
Ἄς ἐλπίσουμε πὼς δὲν θὰ ζήσουμε μίαν ἀνάλογη ἅλωσιν…
Σήμερα 29 Μαΐου εἶναι ἡ ἐπέτειος τῆς Ἁλώσεως τῆς Πόλεως.
Δυστυχῶς ἔχει μιὰ συγκλονιστικὴ ἐπικαιρότητα. Συνέχεια
1453: Ἡ πιὸ συγκλονιστικὴ ἀφήγησις τῆς Ἁλώσεως ἀπὸ τὴν Μαριάννα Κορομηλᾶ! (βίντεο)
Η Αλωση της Πόλεως
Oι παλιές προβλέψεις το έλεγαν:
«Η Πόλη που έχτισε ο γιος της Αγίας Ελένης, ο ισαπόστολος και Μέγας Κωνσταντίνος, θα ζήσει .1000 χρόνια. Και θα χαθεί, είχαν πει οι αστρολόγοι, όταν θα βασιλεύσει πάλι κάποιος Κωνσταντίνος, γιος κι αυτός μιας μάνας που θα ονομάζεται Ελένη. (σ. Ελένη Δραγάτση).
Ἡ τελευταία δημηγορία τοῦ Παλαιολόγου, τὸ βράδυ τῆς 28ης Μαΐου 1453
του Παντελή Καρύκα
Συγγραφέα
«Ο βασιλεύς διά λέξων ευγλώττων, ας αναγράφει και ο αρχιεπίσκοπος Λεονάρδος, υπέμνησε πρώτον τους ακροατάς ότι άριστα εγίνωσκον πάντες, ότι είχεν επιστή η εσχάτη ώρα, ότι ο άγριος πολέμιος της υπάρξεως αυτών και της πίστεως ο από μακρού ήδη πολιορκών την βασιλεύουσαν, νομίζων ότι είναι κύριος αυτής, παρεσκευάζετο να καταφέρεη κατ’αυτής μετά τινας στιγμάς τα τελευταία πλήγματα, ίνα ει δυνατόν, ως όφις τον ιόν εκχύση και ως λέων ανήμερος καταπίη ημάς. Διά τούτο λέγω και παρακαλώ υμάς ίνα στήτε ανδρείως και μετά γεννίας ψυχήςμ ως πάντοτε έως του νύν εποιήσατε, κατά των εχθρών της πίστεως ημών.
Παραδίδω δε εις υμάς την εκλαμπροτάτη και περίφημον ταύτην πόλιν και πατρίδα ημών και βασιλεύουσαν των πόλεων. Καλώς λοιπόν γινώσκετε, αδελφοί, ότι διά τέσσερα τινα οφείλωμεν κοινώς πάντες να προτιμήσωμεν τον θάνατον μάλλον ή την ζωήν, πρώτον μεν υπέρ της πίστεως ημών και ευσεβείας, δεύτερον δε υπέρ της πατρίδος, τρίτον δε υπέρ του βασιλέως ως χριστού του Κυρίου και τέταρτον υπέρ συγγενών και φίλων. Συνέχεια
24 Ἰουνίου, περὶ γενοκτονίας τῶν Ποντίων ἐπὶ Στάλιν
”Ας λέγω σας, ε παιδία, ντο έντον ση Ρουσίαν
το μιλλέτ ετοπλάεψαν άμον κωσσους πουλία.
Τη Ουζμπεκιστάν Ουράλια Καζαχστάν τα δρόμια έρημα ν’ απόμενε
έφαγαν το καρδόπον μου και ολίγον επέμνε.”
Με αυτούς τους στίχους από ένα ποντιακό ποίημα θα ξεκινήσουμε μαζί το οδοιπορικό στη Σοβιετική Ρωσσία. Εκεί που στις αρχές έως τα μέσα του αιώνα μας διαδραματίστηκε ο διωγμός και η γενοκτονία των Ελλήνων Ποντίων της Κριμαίας και του Καυκάσου. Μια περιοχή στην οποία η καρδιά του Ελληνισμού χτυπούσε για αιώνες αφού οι πρώτες ελληνικές αποικίες που ιδρύθηκαν στην περιοχή αυτή χρονολογούνται από τον 6ο αιώνα π.Χ. Μέχρι και σήμερα αν πάτε μια βόλτα προς την περιοχή εκείνη, οι αρχαίες πόλεις των Ελλήνων βρίσκονται βυθισμένες μέσα στο νερό, μαρτυρώντας ότι και από εκεί κάποτε πέρασε το ένδοξο γένος των Ελλήνων. Αυτούς τους Έλληνες λοιπόν, με κατηγορίες ανυπόστατες ο πατερούλης Στάλιν μαζί με τον συνεργό του Μπέρια τους οδήγησαν στις ερήμους του Καζακστάν και του Ουζμπεκιστάν με σκοπό να αφανίσουν και να εκμηδενίσουν τον Ελληνισμό της Ρωσσίας. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν…..