Ὁ μύθος τῶν Χριστουγέννων

Ὁ μύθος τῶν Χριστουγέννων κρατιέται μὲ τὴν βία ἀπ’ τὰ παράθυρα καὶ ἀπὸ τὶς πόρτες, κρεμασμένος σὲ πανύψηλα κι ἀφιλόξενα σύγχρονα σκυθρωπὰ κτίρια. Τὸν συντηροῦν οἱ δραστηριότητες τῆς ἀγορᾶς, τὰ συμφέροντα τῶν ἐμπόρων, οἱ ἀνελεύθερες κυβερνήσεις καὶ οἱ ἀκόμη πιὸ ἀνελεύθερες θρησκευτικὲς ὀργανώσεις, τέλος, οἱ ἀστοὶ καὶ οἱ ἐργατικοί, πρόσφατοι μετανάστες στὴν ἀστικὴ τάξη, ποὺ κατ’ οὐσίαν κυβερνοῦν τὸν κόσμο μας, καὶ ποὺ ἐπιθυμοῦν θρησκευτικὲς αἰτιολογίες καὶ παραδόσεις γιὰ διασκέδαση, ἀπόλαυση κι’ ἀμεριμνησία. Συνέχεια

Δίχως ἐλπίδα σωτηρίας…

Πόσο πολιτισμό νά χωρέσῃ ἔνα «βατράχι» (σιτροέν);;;

Σωτήριον ἔτος 1966.

Ἡ μουσικὴ τοῦ Μίκη ἔχει καὶ πάλι «κοπῆ» ἀπὸ τὸ ΕΙΡ. Συνέχεια

Λογικὲς διαπιστώσεις τοῦ Μάνου Χατζηδάκι

«Ὄχι, τοὺς μισούς. Ὅλους…»

Ἡ Μαρία Ῥεζὰν διηγεῖται τὸ παρακάτω περιστατικὸ μὲ τὸν Κωνσταντῖνο Καραμανλὴ καὶ τὸν Μᾶνο Χατζηδάκι: Συνέχεια

Μὲ φωτιὰ καὶ μὲ μαχαίρι πάντα ὁ κόσμος προχωρεῖ…

Σὰν σήμερα ἐγεννήθη ἕνας ὀγκόλιθος τῶν ἑλληνικῶν γραμμάτων…
Ὁ ποιητὴς Νῖκος Γκάτσος!

Στὸ ποιήμα του «Κεμάλ» καταλήγει μὲ μίαν μεγάλη ἀλήθεια: Συνέχεια

Διότι ὁ Μᾶνος ἦταν πρῶτα πρῶτα στοχαστής…

Μὲ ἔνα τυχαῖο κείμενο τοῦ Μάνου Χατζηδάκι ἄρχισε ἡ ἡμέρα σήμερα!
Ἀπὸ τὶς πρῶτες ἀκόμη γραμμὲς μὲ συνεπῆρε ὁ λόγος καὶ τὸ ὕφος τοῦ μεγάλου αὐτοῦ μουσικοῦ καὶ στοχαστοῦ μας.

Θυμήθηκα τὴν πρώτη φορά, ποὺ τὸν συνήντησα, ἐπάνω στὰ βουνὰ τῆς Κρήτης, στὰ Ἀνώγια, ὅπου ἄκουσα ζωντανὰ τὴν μουσική του νὰ ξεχύνεται στὸν οὐρανὸ καὶ νὰ μὲ σημαδεύῃ γιὰ πάντα. Συνέχεια

Ἦταν 12 Μαϊου τοῦ 1992…

Ἦταν 12 Μαΐου τοῦ 1992 ὅταν πέθανε ὁ ποιητὴς – στιχουργὸς Νίκος Γκάτσος. 

«Τὸ ξέρω πάνω στὰ χείλια σου ἔγραψε ὁ κεραυνὸς τ᾿ ὄνομά του
Τὸ ξέρω μέσα στὰ μάτια σου ἔκτισε ἕνας ἀητὸς τὴν φωλιά του
Συνέχεια