Ἀσθενεῖ βαρέως καί ἡ Γαλλία

Ἕνας ἕνας οἱ ἑταῖροι – λωποδύτες ἀσθενοῦν βαρέως. Τό διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα καί οἱ ραγιάδες ἐθνοκηφῆνες φταῖνε κι ἐκεῖ;

Ἄντε μέ τό καλό νά ἀσθενήσῃ καί ἡ γερμανία. Τότε καί μόνον τότε θά ληφθοῦν τά ἀπαραίτητα μέτρα γιά νά ἀλλάξῃ ῥότα ἡ ἐπιχείρησις φτωχοποιήσεως τῶν λαῶν πού λέγεται «εὐρωπαϊκή ἕνωσις».

Ἡ συγκεκριμένη (ἡ γερμανία) δέν ἔχει ἰδιαίτερο πρόβλημα. Τό ἀπέδειξε ἤδη δύο φορές. Μετά τήν λῆξι τῶν δύο παγκοσμίων πολέμων πού ἡ ἴδια ἐδημιούργησε. Δέν πλήρωσε φράγκο – ἤ τουλάχιστον αὐτά πού ἔπρεπε – καί φυσικά ζῇ …… πίνει τό αἷμα τῶν λαῶν τῆς Εὐρώπης καί βασιλεύει.

Ἤδη ἀλλοιθωρίζει πρός τήν Ῥωσσία.

Θέμα χρόνου εἶναι ὅλα. Ἀναμείνατε στό ἀκουστικό σας.

Μινώταυρος

Ὁ «Γάλλος ασθενής» καί ή γερμανική συνταγή

Τοῦ Βασίλη Δαλιάνη

Τις τελευταίες εβδομάδες τα μηνύματα που φθάνουν από το Βερολίνο προς το Παρίσι δείχνουν τον πανικό που επικρατεί στη γερμανική πρωτεύουσα για τον μεγάλο γείτονα. Την αρχή την έκανε η εφημερίδα “Bild” που ρωτούσε αν η «Γαλλία πρόκειται να γίνει η νέα Ελλάδα», κάτι που προκάλεσε σοκ στο Παρίσι. Όχι τόσο για την προβοκατόρικη αυτή ερώτηση, αλλά για την ουσία του δημοσιεύματος, το οποίο αποκρυσταλλώνει τις ανησυχίες της γερμανικής ελίτ και της Καγκελαρίας για τη Γαλλία. Ανεργία των νέων στο 25%. Έλλειμμα στο 5%. Μηδενική ανάπτυξη και ορατός κίνδυνος αδυναμίας αναχρηματοδότησης του χρέους. Νούμερα που προκαλούν τρόμο στο Βερολίνο.

Η συνέχεια ακόμα πιο σκληρή. Γερμανικά δημοσιεύματα έκαναν λόγο για εντολή του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε προς την επιτροπή «σοφών» του υπουργείου Οικονομικών ώστε να συντάξουν μια έκθεση για την πορεία της γαλλική οικονομίας. Η γερμανική κυβέρνηση σε μια προσπάθεια να διατηρήσει τη «μαγική εικόνα» της άριστης συνεργασίας με τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης αποφεύγει προς το παρόν να μιλήσει ανοιχτά για την κατάσταση πέρα από τον Ρήνο και επιβεβαιώνει πως οι σχέσεις ανάμεσα στις δύο χώρες είναι ιδανικές.

Το ρόλο του δικηγόρου του διαβόλου ανέλαβε ο σοσιαλιστής πρώην Καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ. Από το βήμα του συνεδρίου μέλλον της Ευρώπης εξαπέλυσε μύδρους κατά του «αδελφού» γαλλικού κόμματος και κυρίως κατά της οικονομικής πολιτικής του Φρανσουά Ολάντ. Άλλωστε το 2002 όταν ο κ. Σρέντερ ανέλαβε να βγάλει από την κρίση τη Γερμανία, τον επονομαζόμενο «μεγάλο ασθενή» της Ευρώπης οι Γάλλοι Σοσιαλιστές τον χαρακτήριζαν «φίλο των αφεντικών». Δέκα χρόνια μετά το ρόλο του «μεγάλου ασθενούς» φαίνεται να τον κερδίζει η Γαλλία. Και ο Lars Feld ένας από τους «σοφούς» της γερμανικής οικονομίας δηλώνει ανοιχτά πως το «πρόβλημα της ευρωζώνης δεν είναι ούτε η Ελλάδα, ούτε η Ιταλία, ούτε η Ισπανία, αλλά η Γαλλία επειδή δεν έχει κάνει τίποτε για να ανακτήσει την ανταγωνιστικότητά της».

Πιστοί στο δόγμα πως «αν η ευρωζώνη δεν θέλει να μετατραπεί σε ένα μουσείο όπου θα έρχονται οι πλούσιοι Αμερικανοί και Κινέζοι για να βλέπουν τον Πύργο του Άιφελ, την Πύλη του Βρανδεμβούργου και την Ακρόπολη, πρέπει να γίνει ανταγωνιστική», οι Γερμανοί ζητούν άμεσες διαρθρωτικές αλλαγές στη γαλλική οικονομία. Ένα «ανταγωνιστικό σοκ» για να επανέλθει η χώρα σε τροχιά ανάπτυξης. Κατάργηση των 35 ωρών εργασίας.

Αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης, ευέλικτες εργασιακές σχέσεις και κυρίως μείωση της φορολογίας στα φυσικά και νομικά πρόσωπα. Την ίδια στιγμή απορρίπτουν ως ανεφάρμοστες τις προτάσεις της γαλλικής πλευράς. Κανείς άλλωστε στο Βερολίνο δεν θα επιθυμούσε να πληρώνουν οι Γερμανοί φορολογούμενοι τους Γάλλους, Ισπανούς και Ιταλούς ανέργους, όπως πρότεινε ουσιαστικά ο Πιερ Μοσκοβισί, είτε να δεχθούν περισσότερη οικονομική ένωση χωρίς η Γαλλία να δεχθεί την εκχώρηση περισσότερη εθνικής κυριαρχίας προς τις Βρυξέλλες.

Ο Φρανσουά Ολάντ προσκολλημένος σε μια ρητορική που υιοθέτησε προεκλογικά για να προσελκύσει τις συντηρητικές αντιευρωπαϊκές δυνάμεις του Σοσιαλιστικού κόμματος και κυρίως τους ευρωφοβικούς ψηφοφόρους της ριζοσπαστικής αριστεράς του Ζαν – Λικ Μελανσόν, βλέπει τη δημοτικότητά του να καταγράφει ιστορικά χαμηλά και τη χώρα του να απομονώνεται από την ευρωπαϊκή σκηνή.

Η Καγκελάριος Μέρκελ προτιμά να συνομιλεί άλλωστε για το ομοσπονδιακό μέλλον της ευρωζώνης περισσότερο με τον Μάριο Μόντι και τον Μαριάνο Ραχόι παρά με τον Πρόεδρο της Γαλλίας. Και ήδη οι περισσότεροι Γάλλοι οικονομολόγοι καθώς και μερίδα του γαλλικού Τύπου καλούν τον Φρανσουά Ολάντ να εφαρμόσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις όσο καιρό η χώρα μπορεί και αξιοποιεί ακόμα -οριακά- τα τρία «Α» της οικονομίας της, ώστε ο γαλλογερμανικός «άξονας» να θέσει και πάλι σε κίνηση ολόκληρη την ευρωζώνη. Κάτι που ο Πρόεδρος Ολάντ φαίνεται να κατανοεί έπειτα από την εμφανή στροφή του στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου, όπου προσπάθησε να εμφανίσει ένα νέο φιλελεύθερο και ευρωπαϊκό προφίλ.

πρῶτο θέμα

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

4 thoughts on “Ἀσθενεῖ βαρέως καί ἡ Γαλλία

  1. Ἡ Γαλλία Μινώταυρε οὔτε διεφθαρμένον πολιτικὸν σύστημα ἔχει οὔτε, κυρίως, ἐθνοκηφῆνες ραγιάδες. Τοῦτο τὸ τελευταῖον εἶναι ἀποκλειστικῶς ἰδικόν μας προνόμιον. Οἱ Γάλλοι εἶναι λαὸς ὑπερήφανος διαθέτων ὑψηλὸν βαθμὸν ἐθνικῆς ἀξιοπρεπείας. Ἁπλῶς πληρώνει παλαιὰς ἀμαρτίας συνεπείᾳ τῶν ὁποίων ἔχει μόνον δύο ἐπιλογάς. Ἤ νὰ συμβιβασθῆ τελεσιδίκως ἤ νὰ τὰς ἀποτινάξῃ διὰ παντὸς. ¨Η Γερμανία ἀφ΄ ἑτέρου εἶναι ὁ ἀδύναμος κρῖκος τῆς Εὐρώπης ὁ ὁποῖος ὅμως ἔχων ἐπίγνωσιν τῆς ἀδυναμίας του αὐτῆς ἀντιδρᾶ λανθασμένως μὴ δυνάμενος νὰ ἀπαλλαγῆ ἀπὸ τὸν ἔμφυτον βάρβαρον χαρακτῆρα του. Ὁ λαὸς αὐτὸς εἶναι ἔνα βάρος ἀπὸ τὸ ὁποῖον ἡ Εὐρώπη πρέπει κάποτε νὰ ἀπαλλαγῆ. Τὸ ὅτι ἀλλοιθωρίζει πρὸς τὴν Ρωσίαν τοῦτο μόνον τὸν γέλωτα προκαλεῖ. Εἶναι τόσο ἰσχυρὸν τὸ μῖσος μεταξὺ τῶν δύο αὐτῶν λαῶν – τὸ ὁποῖον ὑπεκίνησε, ὑποκινεῖ καὶ θὰ ὑποκινεῖ πάντοτε ἡ Γερμανία – ὤστε μόνον πολὺ ἰσχυρὰ συμφέροντα τοὺς ἀναγκάζουν νὰ στρέψῃ ὁ εἷς τὰ μοῦτρα του νὰ ἀντικρύσῃ τὸν ἄλλον. Καὶ τὰ συμφέροντα αὐτὰ σήμερον ἔχουν ὄνομα. Ἐνέργεια καὶ μεταφορὰ ἐνεργείας. Καὶ ἀπὸ αὐτὰ τὰ δύο ἡ Γερμανία ἔχει ἀπόλυτον ἐξάρτησιν ἀπὸ τὴν Ρωσίαν .
    Περιττὸν βεβαίως νὰ εἴπω ὅτι τὸ ὅλο κείμενον προκαλεῖ τὴν θυμιδίαν. Ὁ ἀρθρογράφος ἁπλῶς βλέπει τὰ πράγματα φέρων τὰ γυαλιὰ τοῦ Ἑλλαδιστάν.

    • Τό κείμενο τό ἀνήρτησα, Νικόλαε, ὡς ἀφορμήν διά νά σχολιάσω, δίκην προλόγου. Δέν διαφωνῶ σέ τίποτα ἀπό αὐτά πού λές, εἰ μή μονον στό ὅτι, δέν ὑπάρχει περίπτωσις ποτέ, ἡ Γερμανία νά «συμμαχήσῃ» μέ τήν Ῥωσσίαν. Πές την λυκοφιλία ἥ ὅπως ἀλλοιῶς θέλεις. Θά εἶναι ἡ ἀπόλυτος δύναμις, διά τοῦτο τήν πολεμοῦν ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι. Πολλές φορές στό παρελθόν ἔχουν γίνει προσπάθειες γι΄αὐτό. (βλέπε ἄρθρο μας τῆς περασμένης Κυριακῆς).
      Δυστυχῶς, δέν ἔχει σημασία τί θέλουν οἱ λαοί. Ἄλλοι ὁρίζουν τίς τύχες μας. Ἀκόμα καί τό ἀποτέλεσμα τῆς κάλπης εἶναι νοθευμένο, λόγω τοῦ ἐκλογικοῦ συστήματος καί τῶν συνθηκῶν πού ἐπικρατοῦν κατά τήν διάρκειαν τῶν προεκλογικῶν περιόδων, γιά νά μή πῶ καί τίποτα ἄλλο. Μέχρι ἐδῶ. Ξέρεις ὅτι δέν μποροῦμε, πλέον, νά λέμε ὅτι θέλουμε.

Leave a Reply to ΝικόλαοςCancel reply