Ὅλοι μας λαχταροῦμε νὰ ζήσουμε μιὰ ζωὴ γεμάτη πάθος καὶ κεραυνοβόλες στιγμές, νὰ ἀφήσουμε τὸν ἑαυτὸ μας νὰ παρασυρθῇ ἀπὸ αὐτὸ ἀλλά…… μόνο ἀπὸ ἀπόστασι καὶ σὲ μικρὲς δόσεις.
Οἱ περισσότεροι καθὼς ἀντιμετωπίζουμε τὴν καθημερινότητα πιστεύουμε ὅτι δὲν ὑπάρχει χῶρος γιὰ μιὰ παθιασμένη ζωή, ἔχουμε νὰ σκουπήσουμε τίς συναχωμένες μύτες μας, νὰ βγάλουμε βόλτα τὸ σκύλο, νὰ πᾶμε στὸν ὀδοντίατρο, νὰ μαγειρέψουμε γιὰ αὔριο……… Νὰ πῶς φεύγουν οἱ ἡμέρες μας, κυλοῦν σὰν αἷμα ἀπὸ μιὰ πληγή, καὶ ἡ ζωὴ φεύγει, χωρὶς τρομπέτες καὶ τυμπανοκρουσίες ἀλλὰ μὲ γκρίνιες καὶ μουρμοῦρες ἐπειδὴ δὲν καταφέρνουμε νὰ εὕρουμε τὴν ἀέναο παρουσία του μέσα στὴν καθημερινότητα μας.

Τὸ πάθος μοιάζει μὲ κάτι ἄγριο πολλὲς φορὲς φαίνεται χαοτικό, ἀπροσδόκητο καὶ ὑπερβολικὸ ποὺ σὲ κάνει νὰ μὴ μπορῇς παρὰ νὰ ὑποκείπτῃς στὰ συναισθήματα σου, νὰ ἀπολαμβάνῃς τίς ἐπιθυμίες σου, νὰ κλαῖς κάτω ἀπὸ τὸ φεγγάρι καὶ νὰ ζῇς στὸ ἔπακρο τὴν κάθε στιγμή.
Τὸ πάθος εἶναι ἕνα ἱερὸ μυστήριο, ποὺ φωτίζει καὶ μεταμορφώνει τίς στιγμὲς σὲ ἔκστασι καὶ ἡ οὐσία του δὲν εὑρίσκεται μόνο σὲ σπαρακτικὰ κλισσέ, ἀλλὰ εὑρίσκεται σὲ ὅ,τι εἶναι αὐθεντικό, βαθύ, διακριτικὸ καὶ ἀνεπαίσθητο.
Εἶναι ἕνα κανάλι ποὺ κάνει τὸ πνεῦμα πιὸ φλύαρο, τὸν νοῦ πιὸ παρατηρητικό, τίς ὧρες τοῦ πρωϊνοῦ πιὸ γλυκές, καὶ τὴν ζωὴ περισσότερο σπινθηροβόλα. Χρειάζεται νὰ ἀποδεχθοῦμε τὸ γεγονὸς ὅτι μέσα μας καίει μιὰ φλόγα ποὺ εἶναι ἱερᾶ μέρος τῆς ἀλήθειας μὲ τὴν ὁποία ἔχουμε πλασθεῖ. Καὶ μιὰ φράσις ποὺ τὴν δανείζομαι ἀπὸ ἕνα ἄλλο μου ἄρθρο γιὰ τὸ πάθος, κάθε ἡμέρα ἔχουμε πολλὲς εὐκαιρίες νὰ διαλέξουμε νὰ ζήσουμε μιὰ ζωὴ γεμάτη πάθος ἢ μιὰ παθητικὴ ζωή.

Σᾶς φιλῶ καὶ εἰς αὔριο μὲ ὑγεία

Γιῶτα Σούσουλα

φωτογραφία