Σιωνισμὸς καὶ ναζισμός.

Ὁ σιωνισμὸς στὸν Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο

Τὸ 1916, Γερμανία, Αὐστρία καὶ Τουρκία ἔδειχνε νὰ κερδίζουν τὸν πόλεμο. Ἡ Βρεταννία εἶχε ἀποκλεισθῆ ἀπὸ τὴν Εὐρώπη, ἡ Γαλλία εἶχε τρομακτικὲς ἀπώλειες, ἐνῶ ἡ Ῥωσσία ζοῦσε τὶς παραμονὲς τῆς ἐπαναστάσεως.

Κατὰ τὸ διάστημα προετοιμασίας τῆς διακηρύξεως Balfour, ὁ ἀμερικανικὸς τύπος ποὺ ἠλέγχετο ἀπὸ τὸ σιωνιστικὸ λόμπυ, ξεκίνησε τὴν ἐκστρατεία γιὰ νὰ παρασύρῃ τὸν πρόεδρο Woodrow Wilson σὲ ἔναν εὐρωπαϊκὸ πόλεμο, ὅπου οἱ μέχρι τότε φιλογερμανικὲς ΗΠΑ δὲν διακινδύνευαν κάποιο συμφέρον. Ὁ Kaiser καὶ ὁ λαός του μετεμορφώθησαν σὲ Οὔνους ποὺ θέλουν νὰ καταστρέψουν τὸν πολιτισμό.

Καὶ καθὼς ὁ πρόεδρος Wilson ἤταν ἐπιφυλακτικός, ἡ μαφία τῶν σιωνιστῶν καθοδηγουμένη ἀπὸ τὸν γραμματέα τοῦ σιωνιστικοῦ κινήματος Chaim Weizmann καὶ τοὺς προεδρικοὺς συμβούλους Bernard Baruch, Louis Brandeis, Paul Warburg καὶ Jacob Schiff, ἀνέλαβε νὰ διαχειρισθῇ αὐτὴ τὴν ἀμφιθυμία τοῦ προέδρου. Καὶ ἀπεδείχθη ὅτι ἀρκοῦσε νὰ τὸν ἀπειλήσῃ μὲ ἀποκαλύψεις γιὰ ἐξωσυζυγική του σχέση, ὅταν ἀκόμη ἦταν πρόεδρος στὸ Princeton University.

Τὸ 1916 καὶ μὲ τὴν βοήθεια τοῦ «ἐπεισοδίου Lusitania», οἱ ΗΠΑ μπῆκαν στὸν πόλεμο στὸ πλευρὸ τῆς Βρεταννίας, μὲ τὴν γελοία δικαιολογία νὰ κάνουν τὸν κόσμο ἀσφαλῆ γιὰ τὴν δημοκρατία «making the world safe for democracy» καὶ μὲ τὸ ἀκόμη πιὸ γελοῖο σύνθημα «Beat Back the Hun». Ταὐτόχρονα στὴν Γερμανία ἐξαφανίστηκαν οἱ πολεμικὲς ἰαχὲς ἀπὸ τὰ ἐλεγχόμενα ἀπὸ τοὺς σιωνιστὲς ΜΜΕ, ἐνῶ οἱ ἀπεργίες ποὺ ὀργάνωσαν στὶς πολεμικὲς βιομηχανίες τὰ συνδικάτα, ποὺ ἤλεγχαν σιωνιστὲς καὶ μαρξιστές, ἀποδυνάμωσαν τὴν πολεμικὴ μηχανή, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν κατάῤῥευση τοῦ μετώπου.

Εἶναι ἀποδεκτὸ ἀπὸ τοὺς περισσοτέρους ἱστορικοὺς ὅτι ἡ τύχη τοῦ Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ἀλλὰ καὶ ὁ Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, ποὺ προῆλθε ἀπὸ τὶς ἀδικίες τῆς συνθήκης τῶν Βερσαλλιῶν (1918), κρίθηκε ἀπὸ τὸν διεθνὴ σιωνισμό, ποὺ τὸ 1916 ἐπέλεξε ὡς πιὸ ἐλκυστικὴ τὴν πρόταση τῆς Βρεταννίας ἀπὸ τὴν ἀντίστοιχη τῆς Γερμανίας – Τουρκίας. Ὁ ῥόλος αὐτὸς τοῦ σιωνισμοῦ εἶναι ἀποδεκτὸς καὶ ἀπὸ τοὺς ἰδίους τοὺς σιωνιστές. Στὸ λῆμμα τῆς Microsoft Encarta «THE BALFOUR DECLARATION», διαβάζουμε:

«Σκοπὸς τῆς διακηρύξεως ἦταν νὰ κερδηθῇ ἡ ὑποστήριξις πρὸς τοὺς συμμάχους τῶν ἑβραίων τῶν ἀντιμαχομένων κρατῶν καὶ (τῶν ἑβραίων») τῶν Η.Π.Α..»

Παραμένει βέβαια τὸ νομικὸ ἀπαράδεκτο, κατὰ πόσο δηλαδὴ ἡ Βρεταννία, μία χώρα ὅπου δὲν εἶχε κάποιον σύνδεσμο, κάποιο συμφέρον καὶ κάποιαν ἐξουσία στοὺς σιωνιστές, εἶχε τὸ δικαίωμα νὰ ὑποσχθῇ τὴν Παλαιστίνη.

Ἴδια ἀπαράδεκτα καὶ αὐθαίρετα βέβαια, ἡ Βρεταννία, διαλύοντας τὴν Ὀθωμανικὴ αὐτοκρατορία, ἀπεκοψε ἀπὸ τὸ Ἰρὰκ τὴν νότια καὶ πλούσια σὲ πετρέλαιο ἐπαρχία Κουβέιτ, γιὰνὰ τὴν βαπτίσῃ …βασίλειο, μὲ συνέπεια τὸν πόλεμο τοῦ Κόλπου τὸ 1991.

Ὁ σιωνισμὸς στὸν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο:

Ὁ πόλεμος ξεκίνησε τὸ 1939 καὶ ἡ σιωνιστικὴ μαφία τῶν ΗΠΑ, ἄρχισε νὰκινῇ τὰ νήματα πλάι στον πρόεδρο Franklin Delano Roosevelt, μέσῳ τῶν πρακτόρων τοῦ Henry Morgenthau καὶ Harold Ickes, ἐνῷ καὶ ὁ Baruch παρέμενε ἀκόμη μάχιμος. Ἡ κακὴ ὅμως ἐμπειρία τοῦ Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, εἶχε δημιουργήση ἔντονη ἀντιπολεμικὴ διάθεση. Ὅλα αὐτὰ ὅμως μέχρι τὸ ἐπεισόδιο στὸ Pearl Harbor τὸ 1941.

Ὁ Roosevelt εἶχε ἐπιβάλη ἐμπάργκο πετρελαίου στὴν σύμμαχο τῆς Γερμανίας, Ἰαπωνία, πρὸ κειμένου νὰ τῆς δόσῃ ἀφορμὴ γιὰ νὰ ἐπιτεθῇ πρώτη, ὅπως κι ἔγινε.

Ἔγγραφα ἀπὸ τὸν Λευκὸ Οἶκο ἀποδεικνύουν ὅτι ὁ πρόεδρος γνώριζε γιὰ τὴν ἐπικείμενη ἐπίθεση καὶ τὴν ἄφησε νὰ πραγματοποιηθῇ γιὰ νὰ πεισθῇ ὁ λαὸς γιὰ τὴν ἀναγκαιότητα τοῦ πολέμου (Day of Deceit, Robert Stinnett). Ἂν γιὰ τὸν Α΄ Πόλεμο ἀρκοῦσε τὸ ἐπεισόδιο Lusitania, ἡ ἀπώλεια τόσων πλοίων καὶ ἀνθρώπων, ἦταν βέβαιο ὅτι θὰ μετέστρεφαν τὴν κοινὴ γνώμη. Οἱ φωνὲς τῶν εἰρηνιστῶν, ὅπως τοῦ Charles Lindbergh, ἀντιμετωπίσθηκαν ἀπὸ τὴν Anti Defamation League. Ἔλεγε ὁ Lindbergh: Δὲν ἔχω κάτι μὲ τοὺς Ἑβραίους, ἀλλὰ πιστεύω ὅτι οἱ ἠγέτες τῆς ἑβραϊκῆς καὶ τῆς βρεταννικῆς φυλῆς ἐπιχειροῦν νὰ μᾶς ἐμπλέξουν σὲ ἔναν πόλεμο, γιὰ λόγους που εἶναι κατανοητοί, ἀλλὰ δὲν ἔχουν σχέση μὲ τὰ ἀμερικανικὰ συμφέροντα.

Οἱ ΗΠΑ μπῆκαν στὸν πόλεμο καὶ ἡ Γερμανία καὶ πάλι ἡττήθηκε. Ἀξίζει μία ἀναφορὰ στὴν πολιτικὴ διαθήκη τοῦ Adolf Hitler, λίγο πρὶν αὐτοκτονήσῃ, στὶς 30 Ἀπριλίου τοῦ 1945. Μὲ τὴν πολιτική του διαθήκη ὁ Hitler ἐπιῤῤίπτει τὴν εὐθύνη τοῦ πολέμου στὸν διεθνὴ σιωνισμὸ καὶ αὐτὸ δὲν ἐκπλήσσει, ἂν θυμηθῇ κάποιος ἀντίστοιχες δηλώσεις τῶν Lindbergh, Beaverbrook, τοῦ πρωθυπουργοῦ Chamberlain καὶ πολλῶν ἄλλων. Ἔγραφε ὁ Hitler: Δὲν εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἑγὼ ἢ ὁποιοσδήποτε ἄλλος στὴν Γερμανία, θέλαμε πόλεμο τὸ 1939. Ὁ πόλεμος ἐπεδιώχθη  καὶ προεκλήθη ἀπὸ ξένους πολιτικοὺς ἑβραϊκῆς καταγωγῆς ἤ ποὺ εἰργάζοντο γιὰ τὰ ἑβραϊκὰ συμφέροντα. Οὔτε ποτὲ θέλησα, μετὰ τὸν τρομερὸ Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ἔναν δεύτερο πόλεμο ἐναντίον τῆς Ἀγγλίας ἢ τῆς Ἀμερικῆς.

Σιωνισμὸς καὶ ναζισμός:

Σιωνισμὸς καὶ ναζισμός.2

Τὰ γεγονότα ποὺ ἄλλαξαν τὴν πορεία τοῦ πολέμου, δὲν ξεχάστηκαν ἀπὸ τὴν Γερμανία. Ὁ λαὸς ἔπρεπε νὰ πληρώνῃ τεράστια ποσὰ γιὰ πολεμικὲς ἐπανορθώσεις, ἔτσι ὅπως εἶχαν ἐπιβληθῆ ἀπὸ ἑβραϊκὰ τραπεζικὰ trust στοὺς ὅρους τῆς συνθήκης τῶν Βερσαλλιῶν. Ἡ Γερμανία εἶχε στερηθῆ ἐδάφη καὶ μὲ τὴν οἰκονομία κατεστραμμένη, ἐξέλεξε καγκελάριο τὸν Adolf Hitler. Σύντομα τὸ ναζιστικὸ κόμμα ἐπανέκτησε ἀπὸ τοὺς σιωνιστὲς τὸν ἔλεγχο τῶν τραπεζῶν, τῶν ΜΜΕ καὶ τῶν πανεπιστήμιων.

Τὶς πρῶτες ἡμέρες τοῦ ναζιστικοῦ καθεστῶτος, μὲ τὴν «TRANSFER AGREEMENT» τὸ 1933 (συμφωνία μεταφορᾶς), 60.000 Ἑβραῖοι ἀπὸ τοὺς 600.000 ποὺ ζοῦσαν στὴν Γερμανία, ἐγκατέλειψαν τὴν Γερμανία μὲ ὅλη τὴν περιουσία τους καὶ μὲ προορισμὸ τὴν Παλαιστίνη. Αὐτὸ ἐξυπηρετοῦσε καὶ τὶς ἐπιθυμίες τῶν ναζὶ καί τις σκοπιμότητες τοῦ σιωνισμοῦ. Στὴν Γερμανία δημιουργήθηκαν εἰδικὰ στρατόπεδα ὅπου οἱ γερμανοεβραῖοι ἐκπαιδεύοντο στὶς ἀγροτικὲς ἐργασίες ποὺ θὰ ἀντιμετώπιζαν στὴν Παλαιστίνη.

Τὸ ἴδιο ἔτος (1933) τὸ World Zionist Organization Congress (WZO), ἀπέῤῥιψε μὲ ψήφους 240 ἔναντι 43, ψήφισμα γιὰ δράση ἐναντίον τοῦ ναζισμοῦ. Στὸ ἴδιο συνέδριο ἀνεκοινώθη  ἡ συνεργασία τῆς Anglo-Palestine Bank ποὺ ἀνῆκε στὸν WZO, μὲ τὸ ναζιστικὸ καθεστώς, σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ ἡ γερμανικὴ οἰκονομία ἦταν ἐτοιμόῤῥοπη. Ἔτσι ὁ WZO, στὸ ἐβραϊκὸ μποϋκοτὰζ ποὺ εἶχε κηρυχθῆ στὴν Γερμανία, ἀπήντησε μὲ ποταμὸ χρηματοδοτήσεων πρὸς τοὺς ναζιστές, ποὺ προῆλθαν ἰδίως ἀπὸ τὴν Ha’avara Bank τῆς Παλαιστίνης.

Τὸ 1933, ὁ Baron Leopold Itz Edler von Mildenstein, μετὰ ἀπὸ πρόσκληση τῶν σιωνιστῶν, ἐπεσκέφθη τὴν Παλαιστίνη, ὅπου καὶ παρέμεινε γιὰ  ἕξι μῆνες. Κατὰ τὴν ἐπιστροφή του ἦταν ἀπὸ τοὺς πλέον ἐνθέρμους ὑποστηρικτὲς τοῦ σιωνισμοῦ. Ἀπὸ τὴν θέση του ὡς ἐπικεφαλῆς τοῦ ἑβραϊκοῦ παραρτήματος τῶν ὑπηρεσιῶν ἀσφαλείας τῶν SS, ξεκίνησε νὰ μαθαίνῃ τὴν ἑβραϊκὴ γλῶσσα καὶ νὰ γράφῃ γιὰ τὸ τὶ συνήντησε στὶς ἐβραϊκὲς παροικίες τῆς Παλαιστίνης. Ἐπίσης ἔπεισε τὸν Goebbels νὰ δημοσιεύσῃ τὰ συμπεράσματα τῆς ἐρεύνης του σὲ δώδεκα συνέχειες, ἀπὸ τὶς  26/9 ἕως τὶς 9/10/1934, στὴν ἐφημερίδα «Der Angriff», ποὺ ἦταν τὸ κύριο ὄργανο τῆς ναζιστικῆς προπαγάνδας. (=Ἔνας Ναζὶ ταξιδεύει στὴν Παλαιστίνη // καὶ μιλᾶ γι’ αὐτὸ στὴν Angriff). Στὰ κείμενά του πίστευε ὅτι εἶχε βρῆ τὴν λύση σὲ ἕνα πρόβλημα αἰώνων γιὰ τὴν Δύση, τὸ ἑβραϊκό. Ὁ Goebbels, ὄχι μόνον εἶδε θετικὰ τὰ συμπεράσματα τοῦ Mildenstein, ἀλλὰ τιμώντας τὴν ἔρευνά του ἔκοψε μετάλλιο, μὲ τὴν σβάστικα στὴν μία πλευρὰ καὶ τὸ ἄστρο τοῦ Δαυὶδ στὴν ἄλλη.

Σιωνισμὸς καὶ ναζισμός.1

Τὸ ἴδιο ἔτος ὁ ἐκ τῶν ἡγετῶν τοῦ σιωνιστικοῦ κινήματος Nahum Sokolow, προχωρᾶ στὴν διαπίστωση ὅτι ὁ ναζισμὸς θὰ βοηθήση στὸ νὰ μετατραποῦν ὅλοι οἱ Ἑβραῖοι σὲ σιωνιστές.

Τὸν Μάιο τοῦ 1935, ὁ Reinhardt Heydrich, διοικητὴς τῶν ὑπηρεσιῶν ἀσφαλείας τῶν SS, ἔγραψε ἕνα ἄρθρο στὸ Das Schwarze Korps, ὄργανο ἐνημερώσεως τῶν SS, ὅπου ἀξιολόγησε τὶς διάφορες «τάσεις» μεταξὺ τῶν Ἑβραίων καὶ διεχώρισε τοὺς σιωνιστὲς ἀπὸ τοὺς ὑπολοίπους Ἑβραίους. Σύμφωνα λοιπὸν μὲ τὸ Das Schwarze Korps: «Ἀπὸ τὴν ἀνάληψη τῆς ἐξουσίας ἀπὸ τὸ ναζιστικὸ κόμμα, οἱ φυλετικοί μας νόμοι περιέκοψαν τὴν ἄμεση ἐπιῤῤροὴ τῶν Ἑβραίων. Πῶς μποροῦμε νά ἐπανέλθουμε στήν προηγουμένη μας κατάστασῃ; Πρέπει νὰ διαχωρίσουμε τοὺς Ἑβραίους σὲ δύο κατηγορίες. Οἱ σιωνιστὲς δείχνουν ἀφομοιώσιμοι, ἔχουν μιὰν φυλετικὴ ἐμμονὴ καὶ μὲ τὴν μετανάστευσή τους στὴν Παλαιστίνη, θὰ βοηθηθοῦν νὰ δημιουργήσουν τὸ ἑβραϊκὸ κράτος τους. Δὲν εἶναι μακρυὰ ὁ καιρὸς ποὺ ἡ Παλαιστίνη θὰ δεχθῆ πάλι τὰ παιδιά της, ποὺ ἦσαν χαμένα γιὰ περισσοτερα ἀπὸ 1000 χρόνια. Οἱ καλές μας εὐχὲς καὶ ἡ καλή μας θέλησις θὰ τοὺς συνοδεύουν».

Αὐτὸς ὁ διαχωρισμὸς σὲ σιωνιστὲς καὶ ὑπολοίπους Ἑβραίους καὶ τὸ ἔπαθλο Παλαιστίνη γιὰ τοὺς σιωνιστές, ἦταν ποὺ ὁδήγησε τοὺς σιωνιστὲς στὸ συμπέρασμα, ὅτι ὁ στόχος «Παλαιστίνη», θὰ μποροῦσε νὰ ἐπιτευχθῇ μέσα ἀπὸ ἕναν πόλεμο, ὅπου θὰ «θυσιάζοντο» οἱ μὴ σιωνιστὲς «ὑπόλοιποι ἑβραῖοι», χάριν τοῦ νέου κράτους τῆς Σιών.

Ἔτσι οἱ σιωνιστὲς σὲ ὅλον τὸν κόσμο ἄρχισαν κινητοποιήσεις ἐναντίον τῆς Γερμανίας μὲ μποϋκοτὰζ τῶν γερμανικῶν προϊόντων καὶ καλώντας Βρεταννία καὶ ΗΠΑ νὰ πάρουν δραστικὰ μέτρα.

Τὴν 24η Μαρτίου τοῦ 1933 ἡ βρεταννικὴ Daily Express ἐμφανίσθηκε μὲ τὸν πηχυαῖο τίτλο «Judea Declares War on Germany. Jews of All the World Unite in Action». Στὴν πρώτη σελίδα ἀνελύετο ἡ παγκόσμια προσπάθεια τῶν σιωνιστῶν να ἀπομονώσουν τὴν Γερμανία καὶ νὰ στρέψουν τὰ ἔθνη ἐναντίον της.

Τὸ 1934 ὁ Vladimir Jabotinksy, ἔγραφε: Ἐδῶ καὶ μερικοὺς μῆνες ἡ ἑβραϊκὴ κοινότητα, διεξάγει ἕναν πόλεμο ἐναντίον τῆς Γερμανίας. Συμφέρον τῶν Ἑβραίων εἶναι ἡ ὁλοκληρωτικὴ καταστροφὴ τῆς Γερμανίας.

Τὸ 1935 ὁ μεγιστὰν τοῦ βρεταννικοῦ τύπου Lord Beaverbrook, προειδοποιοῦσε γιὰ τὴν σιωνιστικὴ ἐπιῤῥοὴ στὸν βρεταννικὸ τύπο:  Ἦλθαν στὴν Βρεταννία 20.000 γερμανοεβραῖοι, ποὺ εἶναι ἀντίθετοι σὲ κάθε συμφωνία μὲ τὴν Γερμανία. Κατέχουν ὑψηλὲς θέσεις στὸν χῶρο τοῦ τύπου καὶ ἡ πολιτική τους ἐπιῤῤοὴ μᾶς ὁδηγεῖ στὸν πόλεμο.

Μὲ τὴν ἀντιεβραϊκὴ νομοθεσία τοῦ 1935, ἀπηγορεύθησαν ὅλα τὰ ἑβραϊκὰ ἔντυπα στὴν Γερμανία, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ Rundschau, ποὺ δημοσίευσε τὴν νέα νομοθεσία. Ἕνα ἀπὸ τὰ ἰδιάζοντα τῆς νομοθεσίας, ποὺ χαρακτήριζε τοὺς Ἑβραίους ἐθνικὴ μειονότητα, ἦταν ἡ ἀναγνώρισις τῆς σιωνιστικῆς σημαίας, ποὺ ἦταν καὶ ἡ μόνη που ἐπιτρέπετο, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν σβάστικα στὴν Γερμανία. Αὐτὸ βέβαια τιμοῦσε τοὺς σιωνιστὲς τοῦ ZVfD, ἦταν ὅμως ταπείνωσις γιὰ τοὺς ὑπολοίπους Ἑβραίους.

Ἔγραφε ὁ Stephen Wise στὴν Congress Bulletin: «Ὁ χιτλερισμὸς εἶναι ὁ ἐθνικισμὸς τοῦ Σατανᾶ. Ἡ ἀποφασιστικότης ὡστόσο, νὰ ἁπαλλαγῇ τὸ γερμανικὸ ἐθνικὸ σῶμα ἀπὸ τὸ ἰουδαϊκὸ στοιχεῖο, ᾠδήγησαν τὸν Χίτλερ στὸ νὰ ἀνακαλύψῃ τὴν συγγένεια μὲ τὸν σιωνισμό. Ἔτσι ὁ σιωνισμὸς ἔγινε τὸ μοναδικὸ κόμμα ποὺ νομιμοποιήθη στὸ Ῥάιχ καὶ ἡ σιωνιστικὴ σημαία ἡ μόνη ποὺ ἐπιτρέπεται στὴν χώρα τῶν ναζί. Ἤταν μιὰ ὀδυνηρὴ διάκρισις γιὰ τὸν σιωνισμό, νὰ ἐπιλέγῃ γιὰ διακρίσεις καὶ πρνόμια ἀπὸτ ὸν σατανικό ἀντίστοιχό του».

Σιωνισμὸς καὶ Ὁλοκαύτωμα:

Παρά τὶς προσπάθειες ναζιστῶν καὶ σιωνιστῶν, τὸ ῥεῦμα μεταναστεύσεως τῶν γερμανοεβραίων δὲν ξεπέρασε τὸ 12%. Ἔτσι τὸ 1939, ὅταν ὅλα ἔδειχναν ζοφερὰ γιὰ τοὺς ἑβραίους τῆς Γερμανίας, οἱ Chaim Weizmann, μετέπειτα 1ος πρόεδρος τοῦ Ἰσραὴλ καὶ David Ben-Gurion, μετέπειτα 1ος πρωθυπουργὸς τοῦ Ἰσραήλ, κατεψήφισαν τὸ σχέδιο Rublee-Schact (τὸ 1939), μὲ τὸ ὁποῖο ἐντὸς πέντε ἐτῶν θὰ μετεκινοῦντο ὅλοι οἱ ἑβραῖοι ἀπὸ τὴν Γερμανία, προτιμώντας νὰ ἀφήσουν τοὺς ἑβραίους στὸν ἔλεγχο τῶν Γερμανῶν, ὥστε κάποια στιγμὴ νὰ σταλοῦν στὴν Παλαιστίνη, παρὰ νὰ διασπαροῦν στὴν Εὐρώπη. Ὅπως ἐξηγοῦσε ὁ Weizmann, ἂν ἤξερε ὅτι θὰ ἔσῳζε ὅλα τὰ παιδιὰ τῶν ἑβραίων μεταφέροντάς τα στὴν Βρεταννία ἐνῶ μόνον τὰ μισὰ παιδιὰ μεταφέροντάς τα στὸ Ἰσραήλ, θὰ ἐπέλεγε τὸ δεύτερο, καθὼς δὲν πρέπει μόνον νὰ σκεπτόμεθα τὶς ζωὲς τῶν παιδιῶν, ἀλλὰ καὶ τὸ Ἰσραήλ. (Yoar-Gelber, Zionist Policy and the Fate of European Jewry (1939-42), Yad Vashem Studies, vol. XII, vol. XII,p.199.).

Οἱ σιωνιστὲς ἀντιμετώπιζαν κάθε προσπάθεια γιὰ διάσωση τοῦ ἐβραϊσμοῦ τῆς Εὐρώπης σὰν ἐμπόδιο καὶ ἀπειλὴ τοῦ σιωνιστικοῦ κινήματος, διότι τοὺς ἦταν ἄχρηστο νὰ σωθοῦν οἱ Ἑβραῖοι καὶ νὰ μὴν ἔλθουν στὴν Παλαιστίνη. Ἀκόμη ἐμπόδισαν κάθε προσπάθεια γιὰ τροποποιήσεις τῆς μεταναστευτικῆς νομοθεσίας ΗΠΑ καὶ Εὐρώπης, ὥστε οἱ διωκόμενοι νὰ ἔχουν καταφύγιο μόνον τὴν Παλαιστίνηη.

Ἡ ἐμμονὴ τοῦ WZO νὰ ἐποικίσῃ τὴν Παλαιστίνη, ὁδήγησε μεταξὺ 1933-1935, στὴν ἀπόῤῥιψη τῶν 2/3 τῶν αἰτήσεων τῶν γερμανοεβραίων γιὰ ἔκδοση πιστοποιητικοῦ μεταναστεύσεως.

Ὁ Berel Katznelson, ἐκδότης τῆς «Labor Zionist Davar», ἔγραφε: Οἱ γερμανοεβραῖοι ἦσαν γερασμένοι γιὰ νὰ κάνουν παιδιὰ στὴν Παλαιστίνη, δὲν γνώριζαν ἐπάγγελμα γιὰ νὰ δημιουργήσουν μία σιωνιστικὴ ἀποικία, δὲν μιλοῦσαν ἑβραϊκὰ καὶ δὲν ἦσαν σιωνιστές. Στὴν θέση αὐτῶν τῶν Ἑβραίων, ποὺ ἀντιμετώπιζαν τὴν ἐξολόθρευση, ὁ WZO ἔφερε στὴν Παλαιστίνη 6000 νέους σιωνιστὲς ἀπὸ ΗΠΑ, Βρεταννία καὶ ἄλλες ἀσφαλεῖς χῶρες.

Τὸ χειρότερο, ὅτι ὁ WZO, ὄχι μόνον ἀπέτυχε νὰ βρῇ λύση γιὰ τοὺς ἑβραίους, ποὺ ἀντιμετώπιζαν τὸ ὁλοκαύτωμα, ἀλλὰ ἀντετέθη σὲ κάθε προσπάθεια νὰ βρεθῇ καταφύγιο στοὺς ἑβραίους ποὺ διέφευγαν.

Ὅταν τὸ 1943 οἱ ἑβραῖοι τῆς Εὐρώπης ἐξοντώνονταν κατὰ χιλιάδες, τὸ Κογκρέσο τῶν ΗΠΑ προέτεινε νὰ συσταθῇ ἐπιτροπὴ ποὺ θὰ μελετοῦσε τὸ πρόβλημα. Ὡστόσο ὁ ῥαββῖνος Stephen Wise, ἐκπρόσωπος τῶν σιωνιστῶν, ζήτησε νὰ «παγώσῃ» τὸ πρόγραμμα, διότι αὐτὸ θὰ ἀποσποῦσε τὴν προσοχὴ ἀπὸ τὸν ἐποικισμὸ τῆς Παλαιστίνης. Ὁ Rabbi Wise, ἦταν ὁ ἴδιος ποὺ τὸ 1938, ὡς ἡγέτης τοῦ American Jewish Congress, ἦταν ἀντίθετος μὲ τὴν ἀλλαγὴ τῶν νόμων μεταναστεύσεως ποὺ θὰ διευκόλυνε τοὺς διωκομένους Ἑβραίους νὰ βροῦν καταφύγιο στὶς ΗΠΑ. Ἔγραφε τότε ὁ Rabbi Wise: «Εἶναι ἐνδιαφέρον νὰ γνωρίζετε, ὅτι πρὶν μερικὲς ἑβδομάδες, οἱ ἀντιπρόσωποι τῶν κυρίων ἑβραϊκῶν ὀργανισμῶν, σὲ διάσκεψη ἀπεφάσισαν ὅτι ἐπὶ τοῦ παρόντος, οὐδὲ ἕνς ἑβραϊκὸς ὀργανισμὸς προωθεῖ τήν, μὲ ὁποιονδήποτε τρόπο, ἀλλαγὴ τῶν νόμων περὶ μεταναστεύσεως.»

Τὴν 27η Ἰανουαρίου τοῦ 1943, κατὰ τὴν συζήτηση στὸ βρεταννικὸ κοινοβούλιο γιὰ χορήγηση ἀσύλου σὲ 80 ἐβραϊκὲς οἰκογένειες, ὁ ἐκπρόσωπος τῶν σιωνιστὼν δήλωσε ὅτι ἀντιτίθεται, διότι δὲν περιέχει ἐποικισμὸ τῆς Παλαιστίνης. Ὅπως ἐξηγοῦσε ὁ Weizmann: «Οἱ ἐλπίδες τῶν 6.000.000 Ἑβραίων τῆς Εὐρώπης, ἤταν στὴν μετανάστευση. Ῥωτήθηκα ἂν μπορῶ νὰ φέρω 6.000.000 Ἑβραίους στὴν Παλαιστίνη καὶ ἀπήντησα, ὄχι. Ἀπὸ τὴν τραγωδία θέλω νὰ σώσω νέους γιὰ τὴν Παλαιστίνη. Οἱ γέροι θὰ πεθάνουν. Θὰ ἀντέξουν τὴν μοῖρα τους ἣ ὄχι. Εἶναι σκόνη, οἰκονομικὴ καὶ ἠθικὴ σκόνη σὲ ἔναν βίαιο κόσμο. Μόνον οἱ νέοι θὰ ἐπιβιώσουν. Πρέπει νὰ τὸ ἀποδεχθοῦν.»

Ὁ Yitzhak Gruenbaum, πρόεδρος τῆς σιωνιστικῆς ἐπιτροπῆς γιὰ τὶς συνθῆκες τῆς ζωῆς τῶν Ἑβραίων τῆς Εὐρώπης, ἔλεγε: «Ὅταν ἔχουμε δύο ἐπιλογές, τὴν σωτηρία τῶν ἑβραϊκῶν μαζῶν τῆς Εὐρώπης ἢ τὴν ἐξαγορὰ γῆς, θὰ ψήφιζα χωρὶς δεύτερη σκέψη ὑπὲρ τῆς ἐξαγορᾶς. Ὄσο πιὸ πολλὰ λέγονται γιὰ τὴν σφαγὴ τοῦ λαοῦ μας, τόσο λιγότερη προσπάθεια θὰ χρειασθῆ νὰ κάνουμε γιὰ να προωθήσουμε τὴν ἐβραιοποίηση τῆς γῆς. Ἂν σήμερα ὑπῆρχε δυνατότης νὰ ἀγορασθοῦν φορτία τροφίμων μὲ τὰ χρήματα τοῦ ἐθνικοῦ ταμείου καὶ νὰ  σταλοῦν μέσῳ Λισσαβόνας, θά κάναμε κάτι τέτοιο; Ὄχι καὶ πάλι ὄχι!»

Τὸ 1953 ἀπεκαλύφθη ἡ συμφωνία τοῦ 1944, μεταξὺ τοῦ Dr. Rudolph Kastner, ὡς προέδρου τῆς σιωνιστικῆς ἐπιτροπῆς διασώσεως Ἑβραίων τῆς Οὐγγαρίας καὶ τοῦ Adolf Eichmann. Ἡ συμφωνία προέβλεπε ὅτι θὰ παρεδίδοντο στὸν Kastner οἱ 600 ἐπιφανεῖς Ἑβραῖοι τῆς Οὐγγαρίας, μὲ τὸν ὄρο ὅτι ὁ σιωνισμὸς δὲν θὰ ἔδινε διεθνὴ ἔκταση γιὰ τὴν τύχη τῶν ὑπολοίπων 800.000 Ἑβραίων. Ὅταν ὁ Malchiel Greenwald, ἕνας ἀπὸ τοὺς διασῳθέντες, κατήγγειλε τὸ 1955 τὸν Kastner ὡς συνεργάτη τῶν ναζὶ καὶ καταδότη, ἡ ὑπόθεσις κατέληξε στὸ δικαστήριο, μὲ ἀντίδικο – μηνυτή, τὸ κράτος τοῦ Ἰσραῆλ, καθὼς ὁ Kastner εἶχε ἀναλάβη τὸ ὑπουργεῖο ἐμπορίου. Ἡ συμφωνία ἀπεδείχθη καὶ τὸ δικαστήριο κατέληξε στὴν ἀπόφαση ὅτι ἡ σιωνιστικὴ ἡγεσία εἶχε ὄντως συνεργασθῆ μὲ τὴν ἐπιτροπὴ διασώσεως Vaad καὶ μὲ τὸ ναζιστικὸ καθεστὼς στὴν ἐπιλεκτικὴ καὶ ἐπὶ πληρωμῇ διάσωση 1685 Ἑβραίων τῆς Οὐγγαρίας τὴν 30η Ἰουνίου τοῦ 1944, μὲ ἀντάλλαγμα τὴν σιωπὴ γιὰ τοὺς ὑπολοίπους, ποὺ στὴν συνέχεια ἐξολοθρεύθησαν μὲ ῥυθμὸ 400.000 ἀτόμων κάθε ἑβδομάδα. Δὲν ἀποδείχθη ὡστόσο ὅτι ὁ Kastner κατέδιδε τοὺς Ἑβραίους τῆς Οὐγγαρίας, κάτι γιὰ πολλοὺς αὐτονόητο, ἀφοῦ οἱ Ἑβραῖοι τῆς Οὐγγαρίας ἦσαν ἀπόλυτα ἐνσωματωμένοι στὶς ντόπιες κοινότητες καὶ δὲν ὑπῆρχε δυνατότης νὰ ἐντοπισθοῦν, παρὰ μόνον ἐὰν ἀπεκαλύπτοντο τὰ σιωνιστικὰ ἀρχεῖα, ὅπου ὁ Kastner εἶχε πρόσβαση.

Τὸ ἐπίσης ἐκπληκτικὸ ποὺ προέκυψε ἀπὸ αὐτὴ τὴν δίκη, εἶναι ὅτι στὴν προδικασία τῆς Νυρεμβέργης, μὲ βάση τὴν ψευδορκία τοῦ Kastner, ἀπεσύρθησαν οἱ κατηγορίες ἀπὸ τὸν Kurt Becher, στρατηγὸ τῶ νS.S.. Ὁ Becher ἦταν ἀπὸ τοὺς κυρίους συνομιλητὲς τοῦ Kastner. Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ διαπραγματευτής, εἶχε διορισθῆ ἀπὸ τὸν Heinrich Himmler, γενικὸς ἐπιθεωρητὴς στρατοπέδων συγκεντρώσεως, ἐνῶ εἶχε καὶ ἀξιόλογη ἐξολοθρευτικὴ δράση ἐναντίον τῶν Ἑβραίων Πολωνίας καὶ Ῥωσσίας. Ὁ Becher οὐδέποτε δικάστηκε καὶ ἐξελίχθηκε πρόεδρος τῆς Cologne-Handel Gesselschaft ποὺ πουλοῦσε στὸ Ἰσραὴλ ἰχθυάλευρα καὶ σιτάρι. Ὁ Kastner δολοφονήθηκε τὸ 1957 στο Ἰσραὴλ ἀπὸ Ἰσραηλινό που εἶχε σχέσεις μὲ τὴν Mossad.

Ἡ στρατιωτικὴ συνεργασία μὲ τὸν ναζισμό.

Τὸ 1937 ἡ Haganah, ποὺ εἶχε ἰδρυτὴ τὸν φιλοναζιστὴ Jabotinsky, ἔστειλε στὸ Βερολῖνο τὸν πράκτορα τῆς Feivel Polkes, προσφέροντας ὑπηρεσίες κατασκοπείας στις ὑπηρεσίες ἀσφαλείας τῶν S.S καὶ προσκαλώντας τὸν Adolf Eichmann στὴν Παλαιστίνη. Ὁ Feivel Polkes δήλωσε στὸν Eichmann, ὅτι οἱ ἑβραϊκοὶ ἐθνικιστικοὶ κύκλοι εἶναι ἐξαιρετικὰ εὐχαριστημένοι μὲ τὴν ῥιζοσπαστικὴ γερμανικὴ πολιτική, διότι ἔτσι αὐξάνεται ὁ ἑβραϊκὸς πληθυσμὸς στὴν Παλαιστίνη καὶ αὐτὸ βοηθᾶ στὴν ἀντιμετώπιση τῶν πολυπληθεστέρων Ἀράβων.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Ralph Schoenman «The hidden history of Zionism», προκύπτουν τὰ ἑξῆς: Μετὰ τὸν πόλεμο, στὴν γερμανικὴ πρεσβεία τῆς Ἀγκύρας ἀπεκαλύφθη τὸ «the Ankara document», σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο: Τὴν 11η Ἰαναουαρίου τοῦ 1941, ὁ Avraham Stern, ἐπανερχόμενος σὲ προηγουμένη (1940) ἐπιστολή, προέτεινε συνεργασία τοῦ National Military Organization (NMO), ποὺ εἶχε ἡγέτη τὸν Yitzhak Shamir καὶ τοῦ 3ου Ῥάιχ.

Ἡ πρότασις: Ἡ ἐκκένωσις τῆς Εὐρώπης ἀπό τις ἐβραϊκὲς μάζες, εἶναι προϋπόθεσις ἐπιλύσεως τοῦ ἑβραϊκοῦ ζητήματος καὶ εἶναι ἐφικτὸ μόνον μὲ τὴν ἐγκατάσταση τῶν Ἑβραίων στὴν Παλαιστίνη καὶ τὴν δημιουργία ἑβραϊκοῦ κράτους. Τὸ NMO εἶναι ἐνημερωμένο γιὰ τὴν εὔνοια τῆς κυβερνήσεως στὶς σιωνιστικὲς δραστηριότητες στὴν Γερμανία καὶ γιὰ τὰ σχέδια μεταναστεύσεως καὶ εἶναι τῆς γνώμης ὅτι:

  1. Ὑπάρχουν κοινὰ συμφέροντα ἀπὸ τὴν καθιέρωση τῆς Νέας Τάξεως στὴν Εὐρώπη καὶ τῶν ἐθνικῶν φιλοδοξιῶν τῶν Ἑβραίων, ὅπως ἐκφράζονται ἀπὸ τὸ NMO.
  2. Ἡ συνεργασία τῆς νέας Γερμανίας καὶ τοῦ ἀνανεωμένου ἐθνικολαϊκοῦ ἐβραϊσμοῦ θὰ ἦταν δυνατή.
  3. Ἡ ἵδρυσις ἑβραϊκοῦ κράτους σὲ ἐθνικὴ-ὁλοκληρωτικὴ βάση, συνδεδεμένου μὲ συνθήκη μὲ τὸ Ῥάιχ, θὰ διατηροῦσε καὶ θὰ ἐνίσχυε τὴν γερμανικὴ θέση στὴν Μέση Ἀνατολή. Μὲ βάσῃ αὐτὲς τὶς ἐκτιμήσεις, τὸ NMO, προσφέρεται νὰ πάρῃ ἐνεργὰ μέρος στὸν πόλεμο, στὸ πλευρὸ τῆς Γερμανίας, μὲ τῇὴν προϋπόθεση ὅτι θὰ ἀναγνωρισθοῦν οἱ ἐθνικὲς βλέψεις τοῦ ἰσραηλινοῦ ἀπελευθερωτικοῦ κινήματος.

Πολυζωΐδης Θανάσης

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

8 thoughts on “Σιωνισμὸς καὶ ναζισμός.

  1. Κοιτώντας πίσω στον 20ο αιώνα, μπορεί κανείς, με την σωστή διάθεση και λογική σκέψη, να καταλάβει την γεωπολιτική κατάσταση που επικρατεί στις μέρες μας.
    Ήταν ένας αιώνας γεμάτος εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας, με την κυριολεκτική της έννοια, και όχι με την έννοια που τους προσδίδει ο εκάστοτε νικητής για να αποτελειώσει ότι έχει μείνει από τον εχθρό. Προκλήθηκαν δυο από τους χειρότερους πολέμους που γνώρισε ποτέ το είδος μας και εκατοντάδες εκατομμύρια άμαχου πληθυσμού δολοφονήθηκαν χωρίς λόγο και οι περισσότεροι ξεχάστηκαν σαν να μην υπήρξαν ποτέ.
    Δυο όμως δολοφονίες ήταν αρκετές για να αλλάξουν την ροή των πραγμάτων στις περιόδους όπου και πραγματοποιήθηκαν. Η πρώτη ήταν η δολοφονία του Αρχιδούκα Φραγκίσκου Φερδινάνδου,(από τον κατα εβραιογουϊκι “αθεο” Γκαβρίλο Πρίντσιπ, εβραιο κατα πολους αλλους) η οποία και πυροδότησε τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, του οποίου η κατάληξη οδήγησε στον Δεύτερο Παγκόσμιο,
    και η δεύτερη ήταν …….η δολοφονία του Τζον Κένεντι.
    Έχει επικρατήσει το ψέμα πως ο Κένεντι δολοφονήθηκε από τον εικοσιτετράχρονο Λη Χάρβεϊ Όσβαλντ, καθώς ο Κένεντι περνούσε με την λιμουζίνα του από την Dealey Plaza στο Ντάλας του Τέξας στις 22 Νοεμβρίου 1963, από τον έκτο όροφο ενός κτιρίου στο οποίο δούλευε.

    Δεν θα κάτσω να αναλύσω όλες τις λεπτομέρειες αυτής της εκδοχής γιατί είναι πολλές και θα χρειαζόμουν ένα ολόκληρο βιβλίο για να καλύψω όλα τα γεγονότα. Θα σας προέτρεπα να αφιερώσετε χρόνο και να αναλύσετε μόνοι σας την τραγική αυτή ιστορία γιατί εκείνη την ημέρα δεν πέθανε μόνο ο Κένεντι, αλλά υποδουλώθηκε ολόκληρη η υφήλιος στα εβραϊκα τέρατα που διοικούν μέχρι τις μέρες μας και καθορίζουν της ζωές των ανθρώπων σκλαβώνοντας ολόκληρα έθνη.
    Ο Κένεντι ήταν η τελευταία αντίσταση των Αμερικανών προς τους εβραίους που προσπαθούσαν εκείνα τα χρόνια, όχι μόνο να αναπτύξουν το τρόμο-κράτος του Ισραήλ, αλλά επίσης να κάνουν τις Ηνωμένες Πολιτείες υποχείριο τους, εκτελώντας για αυτούς κάθε απάνθρωπο σχέδιο που είχαν για την κυριαρχία όλων των λαών.
    Είχε ταχθεί δημόσια εναντίον του πυρηνικού προγράμματος του Ισραήλ, αλλά πιο σημαντικό είχε απαγορεύσει στο Αμερικανικό Σιωνιστικό Συμβούλιο, το οποίο μετεξελίχθηκε στην Αμερικανοϊσραηλινή Επιτροπή Δημοσίων Υποθέσεων (ισραηλινό λόμπι, το λεγομενο AIPAC), να χρηματοδοτεί πολιτικούς, λόγου του ότι υπήρχε τότε ένας νόμος στις ΗΠΑ, που όριζε πως μόνο εγχώριοι φορείς είχαν το δικαίωμα να χρηματοδοτούν πολιτικές δραστηριότητες, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν ήθελαν ξένες δυνάμεις να μπορούν να καθοδηγήσουν την πολιτική της χώρας.
    Επισης ο Κενεντι σκοπευε να εξουσιοδοτησει ΠΑΛΙ το Κογκρεσσο για να αναλαβει την διοικηση της FED, (που τωρα εχουν οι εβραιοι) η οποια τυπωνε και συνεχιζει να τυπωνει το αμερικανικο δολλαριο.

    Με την επιρροή που είχε ο Κένεντι λόγου του ότι ήταν πολύ δημοφιλής πρόεδρος, σε συνδυασμό με μια ομιλία που έκανε πέντε λεπτών που ξεκαθάριζε στον λαό του πως δεν θα αφήσει μυστικές υπηρεσίες και σκοτεινά κέντρα να καθορίσουν το μέλλον τους, ήταν καθαρά ένα εμπόδιο για τους εβραιους που έπρεπε να φύγει. Έτσι, ένα μήνα μετά την επανειλημμένη άρνηση του προς το Εβραϊκο Συμβούλιο, τον “έφαγε ο Όσβαλντ”. Ο οποίος επίσης δολοφονήθηκε λίγες ώρες μετά, για την ξεκάθαρη συγκάλυψη της συνωμοσίας που ήθελαν να πιστέψει ο λαός.
    Όταν ρωτήθηκε ο δολοφόνος του Όσβαλντ, Τζακ Ρούμπι, γιατί διέπραξε αυτή την δολοφονία, η απάντηση του ήταν “Ήθελα να αποφύγει η κα. Κένεντι την ταλαιπωρία να ανακρίνεται ξανά”.
    Μετά τον θάνατο του Κένεντι, ξεχάστηκαν αμέσως προοπτικές διακοπής του πολέμου στο Βιετνάμ και τοποθετήθηκαν εβραϊκες μαριονέτες σε θέσεις-κλειδιά όπως ο George Mueller για επικεφαλής του προγράμματος Apollo, ο γνωστός εχθρός της Ελλάδας, ο Χένρυ Κίσινγκερ για υπουργός εξωτερικών και πολλοί άλλοι.
    (Ας μην μας διαφευγει οτι αμεσως μετρα ενας “Παλαιστινιος” δολοφονει τον Ρομπερτ Κενεντι -αδελφο του Τζον- ο οποιος πηγαινε καρφωτος για την προεδρια των ΗΠΑ)
    Και έτσι απλά, με τον θάνατο ενός ανθρώπου, συνεχίζεται μέχρι και σήμερα αυτή η κόλαση που επικρατεί στον πλανήτη μας, με τα “περιούσια” τέρατα να μην σταματούν μέχρι να τους ανήκουν τα πάντα οπως καταγραφονται στα Πρωτοκολλα των Σοφων τους. Και ζουν αυτοί (πολύ) καλά, και εμείς..υπόδουλοι.

    Υ.Γ.
    Ψευτοκουμούνια της πλάκας, ο δικός σας, ο ατσαλένιος, δεν είχε πει: “Death solves all problems – no man, no problem”;

    • Θὰ σὲ διαψεύσω ὁλίγον. Ἡ ἑβραιοκρατουμένη ἀμερικανικὴ ἤπειρος δὲν ξεκίνησε μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Κένεντυ. Ἀπὸ ἀρχῆς ἔτσι ἦταν.

      • Θα διαφωνησω και ‘γω ολιγον.
        Τοτε ψαχνοντουσαν. Ποτε δεν ειχαν την δυναμη που εχουν τωρα. Τους θεωρω εκεινους τους υπανθρωπους που εκαναν την “βρωμικη δουλεια” (δουλεμποριο, οπιο κλπ) για τους βασιλεις και τους αυτοκρατορες, αλλα σιγα-σιγα ξεθαρεψαν και πηραν αυτες τις “εργολαβιες” για παρτη τους.
        Η δολοφονια του Κενεντι ηταν σταθμος (αρνητικος) για την ανθρωποτητα.
        Για οσους το εχουν καταλαβει μεχρι σημερα.
        Αλλα τι να περιμενει καποιος απο χαχολους γενικως, οταν ακομα δεν ξερουν ΠΟΣΑ κτιρια γκρεμισαν οι οβριοι την 11η Σεπ. 2001 στην Νεα Υορκη.
        Μιλαμε για αγνοια προσφατης Ιστοριας

      • Δέν ἤξεραν; Εἶσαι βέβαιος;

        «Όλα πλέον είναι στην θέση τους επί τέλους, – μετά από 500 χρόνια – για να κτισθούμε έναν αληθινό «Νέο Κόσμο» στο δυτικό ημισφαίριο»
        David Rockefeller, στο Wall street Journal, 1 Οκτώβριου 1993
        https://filonoi.gr/2016/05/04/aytoekplhroymenes-neotaksitikes-profhteies/

Leave a Reply to ΦιλονόηCancel reply