Διατὶ «αἱ ἑλληνικαὶ ἰδέαι εἶναι ξεπερασμένες»…

Σᾶς παρουσιάζω ἕνα φοβερὸ στοιχεῖο ἀπὸ τὸ ἀρχεῖο μου.. Πρόκειται γιὰ συνέντευξι τοῦ ἀπελθόντος πρὸ πολλῶν ἐτῶν στὸν ἄλλον κόσμον Ἀρχιεπισκόπου Ἀμερικῆς Ἰακώβου στοὺς «Νιοὺ Γιὸρκ Τάιμς», δημοσιευθεῖσα στὶς 25/9/1967.

Σὲ αὐτὴν ὁ Ἰάκωβος ἰσχυρίζεται θρασύτατα ὅτι «αἱ ἑλληνικαὶ ἰδέαι δὲν ὁμιλοῦν πλέον εἰς τὸν σύγχρονον ἄνθρωπον καὶ θέλουν …ἀντικατάστασιν» (!!!) καὶ ὅτι θὰ ξυπνήσωμεν μία ἡμέραν καὶ θὰ ἴδωμεν νὰ ὑπάρχῃ μία ἄλλη θρησκεία…
Ὁμιλεῖ μάλιστα γιὰ «ἀπογύμνωσι» τοῦ Χριστιανισμοῦ ἀπὸ τὶς ἑλληνικὲς ἰδέες!

Ἀσφαλῶς, ὅπως θὰ καταλάβετε, πρόκειται γιὰ ἕναν προδότη τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἕναν ἀπὸ τοὺς πολλοὺς δυστυχῶς.

Ὁ Ἰάκωβος, ὁ ἀποκληθεῖς καὶ ..ΣΙΑ-κωβος εἶναι ἐκεῖνος ποὺ μὲ χαλκευμένο πατριαρχικὸ ἔγγραφο εἰσήγαγε «τὴν μερικὴν χρῆσιν τῆς Ἀγγλικῆς γλώσσης εἰς τὴν θείαν λατρείαν» καὶ ἄρχισε ἀπὸ Ἐκκλησίας τὸν ἀφελληνισμὸ τῶν Ἑλλήνων τῆς Ἀμερικῆς.. Ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας, ὁ ἀποκληθεῖς χλευαστικῶς …Τουρκαγόρας, τὸν ἐκάλυψε συνεργῶντας στὸ μέγα ἐθνικὸ ἔγκλημα τοῦ ἀφελληνισμοῦ τῶν Ἑλλήνων τῆς Ἀμερικῆς.

Ποταμιᾶνος Κωνσταντῖνος

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

14 thoughts on “Διατὶ «αἱ ἑλληνικαὶ ἰδέαι εἶναι ξεπερασμένες»…

  1. Ρὲ παιδιά! Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ξέρει τί ἀκριβῶς ἔχει γίνει μὲ τὸν Χριστὸ – καὶ τὸ λέει στοὺς “ὑψηλόβαθμους”. Ἡ Καθολικὴ Ἐκκλησία ἐπίσης ξέρει, ἀλλὰ κρατάει τὸ στόμα της γενικῶς κλειστό.

    • κύριε καθηγητά καλημέρα
      επειδή και το βιογραφικό του εν λόγω συνεντευξιαζομένου αλλά και το εν λόγω απόκομμα εφημερίδας αλλά και το σε ποιά εφημερίδα έδωσε την συνέντευξη όπως και το τι ακολούθησε μέχρι και σήμερα βάζουν τον κάθε αναγνώστη – μελετητή σε πολλές μα πάρα πολλές σκέψεις….
      Αυτό όμως που πραγματικά απογείωσε την περιέργεια – υποψία είναι το δικό σας σχόλιο!!!!!
      μπορείτε να γίνεται παρακαλώ πιο συγκεκριμένος αλλά και που μπορούμε να συνεχίσουμε την μελέτη για αυτό το άκρως ενδιαφέρον θέμα??????

  2. Βρὲ Φιλονόη! Ποιὰ ἀπόκρυφα καὶ πράσιν’ἄλογα! Ἔχομεν καὶ λέγομεν καὶ ὁ ἔχων ὧτα ἀκούειν ἀκουέτω:
    Α. Στὸ ἑλληνοορθόδοξο Σύμβολον τῆς Πίστεως τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ἐκπορεύεται μόνο ἐκ τοῦ Πατρός. Ἀντίθετα, στὸ ρωμαιοκαθολικὸ ἐκπορεύεται καὶ ἐκ Πατρὸς καὶ ἐξ Υἱοῦ (Filioque). Ἄρα, ὡς πρὸς τὸ Ἅγιον Πνεῦμα -τοὐλάχιστον- ὁ Υἱὸς εἶναι -κατὰ τοὺς ἑλληνοορθόδοξους κατώτερος ἀπὸ τὸν Πατέρα>ὅθεν ἐμπίπτομεν στὸ ὁμοιοούσιον τοῦ Ἀρείου>ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς κατώτερος ἀπὸ τὸν Θεό, δηλαδὴ ὄχι ὁμοούσιος ἀλλὰ ἁπλῶς ὁμοιούσιος, δηλαδὴ Ἄνθρωπος ποὺ ἔτεινε πρὸς τὴ θέωση.

    Β.Ὁ Θεὸς εἶναι ἁπλῶς Ἅγιος. Ἡ Μητέρα τοῦ Χριστοῦ εἶναι “τελείως Ἁγία”= Παναγία<πάνυ ἁγία καὶ ὁ ἑκάστοτε Πατριάρχης "τελείως ἅγιος" στὸν ὑπέρτατο βαθμὸ = Παναγιώτατος. Ἔχει λογικὴ αὐτὴ ἡ κατάταξη; Ὄχι… ἐκτὸς ἐὰν τὴν πάρη κανεὶς ἀνάποδα, δηλαδὴ ὅσο πιὸ "ἁμαρτωλὸς" εἶναι, τόσο περισσότερο τονίζεται ἡ "ἁγιότητά του".

    Γ. Εἰδικὰ ὡς πρὸς τὴ σύλληψη τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὴ Μητέρα Του, σαφέστατο εἶναι τὸ Κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγέλιο (1:26-3"8). "Ἄγγελος", σύμφωνα μὲ τὴν καθιερωμένη ἀπὸ τοὺς Ο΄ μετάφραση τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, δὲν εἶναι ὁ ἄγγελος μὲ τὰ φτερὰ κ.λπ., ἀλλὰ ὁποιοσδήποτε ἄνθρωπος στὸν ὁποῖο ὁ Θεὸς ἀναθέτει διαβίβαση μηνύματός Του στοὺς ἀνθρώπους. Ἡ φράση "εἰσῆλθε πρὸς αὐτὴν", ἐὰν πρόκειται γιὰ ἄντρα καὶ γυναίκα, ἔχει μία καὶ μόνη σαφέστατη σημασία. (Ὁ ἔχων νοῦν νοήτω.) Γαβριὴλ στὰ ἑβραϊκὰ σημαίνει: Δύναμις, Ἰσχὺς τοῦ Θεοῦ. Τὸ "μετὰ σοῦ" ἐπίσης ἔχει μία καὶ μόνη ἔννοια: αὐτὸς ποὺ ἦταν (ὑπον.) μαζί σου. Μὲ ἅλλα λόγια: ἕνας ἀγγελιοφόρος τοῦ Θεοῦ, ποὺ ὀνομαζόταν Γαβριήλ, "εἰσῆλθε πρὸς τὴ Μαρία" καὶ μετὰ τὴν "εἴσοδο" τὴν καθησύχασε: Μὴ φοβᾶσαι, ὀνομάζομαι "ἰσχὺς τοῦ Θεοῦ", δὲν ἤμουνα ἐγὼ ἀλλὰ ὁ Θεὸς πού… Ἡ πρόθεση "ἀπὸ" ἄλλωστε σημαίνει "χωρισμό", κατὰ κανόνα σωματικό… (καὶ ἀπῆλθεν ἀπ'αὐτῆς ὁ ἄγγελος [1:38]). Ὁ Ἰωσὴφ φυσικὰ θέλησε νὰ διώξη τὴ Μαρία, ἀλλὰ ἐμφανίστηκε ἄγγελος Θεοῦ στὸ ὄνειρό του καὶ τοῦ ἔδωσε τὴν ἐντολὴ νὰ μὴ τὴ διώξη (Κατὰ Ματθαῖον, 2:19-20). Ὁ Ἰησοῦς βέβαια ἤτανε ὁ πρωτότοκος τῆς Μαρίας ποὺ γέννησε στὴ συνέχεια καὶ ἄλλα παιδιά. Ὁ ἴδιος ἐξ ἄλλου αὐτοαποκαλοῦνταν "υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου". Τὰ κρῖνα ποὺ προσέφερε ὁ "ἄγγελος τοῦ Θεοῦ" στὴ Μαρία εἶναι copy-paste ἀπὸ τὴν Ἀρχαία Ἑλληνικὴ Μυθολογία: Ὅποτε ὁ Ζεὺς πήγαινε μὲ κάποια, τῆς προσέφερε κρῖνο, στὴν ἀρχικὴ φάση, γιὰ νὰ τῆς δώση νὰ καταλάβη ὅτι ἤτανε ὁ "πατὴρ θεῶν" καὶ ὄχι τὸ ζωάκι στὸ ὁποῖο εἶχε μεταμορφωθῆ γιὰ νὰ τή… ρίξη. Τὴν εἰκόνα μὲ τὰ κρῖνα ἄλλωστε τὴ λανσάρανε Ἕλληνες στὴν Ἰταλία πρῶτα, συγκεκριμένα οἱ ὀπαδοὶ τοῦ Γεωργίου Πλήθωνος ποὺ κατέφυγαν στὴ Δυτικὴ Εὐρώπη κατὰ τοὺς χρόνους τῆς Ἅλωσης.

    Δ, Ὁ Φώτιος, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, προξένησε τὸ σχῖσμα ἀνατολικῆς (ὀρθόδοξης) Ἐκκλησίας μὲ τὴ δυτικὴ (ρωμαιοκαθολική), ἀκριβῶς λόγω τοῦ Filioque. Μὲ τίποτα δὲν δεχόταν νὰ λέγεται ὅτι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἐκπορεύεται καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ. Σύμφωνα, τώρα, μὲ ἔρευνα Ἰταλίδας ἑλληνίστριας, καθηγήτριας σὲ πανεπιστήμιο τῆς Ρώμης, ὁ Φώτιος ὑπῆρξε ὁ ἐπικεφαλῆς τῆς πρωτο/κρυπτομασωνικῆς στοᾶς ποὺ διατρέχει χρονικῶς τὸ σύνολο τῆς Βυζαντινῆς Ἱστορίας. Τελευταῖος ἀρχηγὸς τῶν πρωτο/κρυπτομασώνων ἤτανε ὁ Γεώργιος Πλήθων. Τὴν ἄποψη αὐτὴν ἐγὼ τὴν ἀποδέχομαι πλήρως. Εἶναι πολὺ ἀμφίβολο κατὰ πόσον ὁ Φώτιος ἤτανε χριστιανός. Δὲν εἶναι περίεργο λοιπὸν τὸ ὅτι ἀενάως ὑμνολογεῖται ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ Ἐκκλησία μέχρι σήμερα; Μία ἄποψή του πάντως εἶναι πασίγνωστη καὶ ἐπανειλημμένως δημοσιευμένη: "Τα φιλοσοφικὰ θέματα δὲν εἶναι γιὰ τοὺς πολλούς", ποὺ πρέπει σκοπίμως νὰ διατηροῦνται σὲ κατάσταση ἄγνοιας. Θέλετε παράδειγμα; Νά το! Στὸν Μεσαίωνα οἱ λαοὶ πιστεύανε πὼς ἡ γῆ εἶναι ἐπίπεδη, κάτι σὰν πιάτο νὰ ποῦμε. Καὶ ὅμως… ὅλοι οἱ μεσαιωνικοὶ αὐτοκράτρορες γιὰ νὰ δείξουνε τὴν παντοδυναμία τους, κρατούσανε μαζὶ μὲ τὸ σκῆπτρο τους καὶ μία σφαῖρα, ποὺ συμβόλιζε τὸν πλανήτη μας.

    Ε. Τί ἄλλο νὰ προσθέσω; Ἄ… ναί… κάτι ἀκόμα. Ὁ Πάπας τῆς Ρώμης, ὅποτε ἔκανε ἐξαγγελία μεγάλης σημασίας, τὴν ἔκανε urbi et orbi. Urbs= πόλη (: ἡ Ρώμη), ἀλλὰ orbis= σφαῖρα, δηλαδὴ ὁ πλανήτης μας.

    Καὶ cut!

    • Κύριε καθηγητά, πολλάκις ἔχω δηλώση πὼς τὰ θέματα θρησκείας (οἱασδήποτε) δὲν εἶναι τὰ …ἀγαπημένα μου. Ἐξαιρετικὴ προσέγγισις καὶ εὐχαριστοῦμε.
      (Ἐν τούτοις ἐκεῖνο τὸ περὶ τῶν φιλοσοφικῶν θεμάτων ποὺ δὲν εἶναι γιὰ τοὺς πολλούς, ἔρχεται νὰ «κουμπώσῃ» τὸν δικό μου «ἀφορισμό», ποὺ ἀναφέρει κάτι γιὰ «μυστικὰ κι ἀπόκρυφα»…!!!)

  3. Κυρία Φιλονόη μου, θὰ σοῦ ἔρθη καὶ ἄλλο “θρησκευτικό”, ἔτσι γιὰ νὰ στρώσης (σιγὰ ποὺ θὰ στρώσης δηλαδή).

  4. Πάντως, Φιλονόη μας, ἐγὼ τὸν χαβά μου: Τί ἄλλο νὰ κάνουν οἱ ἄνθρωποι (Φώτιος, Πάπες καὶ λοιπὲς δημοκρατικὲς καὶ ἀντιδημοκρατικὲς δυνάμεις), τί ἄλλο νὰ ποῦν; Αὐτοὶ φταῖνε, ποὺ οἱ “μᾶζες” τὸ βιολὶ-βιολάκι τους, μὲ τὶς καλλίτερες θρησκεῖες κ.τ.λ., νὰ ἀλληλοσφάζονται κ.ο.κ.; Ἐδῶ, κάποια στιγμὴ ἔγινε καταιγίδα στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ σκίστηκε στὰ δύο ἡ μολυβένια σκεπὴ μιᾶς ἐκκλησίας. Ὅλοι φωνάζανε καὶ ὀδύρονταν: “Ὀργὴ Θεοῦ” καὶ τὰ ρέστα. Βγῆκε ὁ Φώτιος νὰ πῆ ὅτι ἤτανε φυσικὸ φαινόμενο καὶ παρὰ λίγο νὰ τὸν κατασπαράξουνε. Ὁπότε δήλωσε -σὲ ἐλεύθερη νεοελληνικὴ ἀπόδοση ἀπὸ ἐμένα: Ἔ, ἀνόητοι εἶναι, ἄς τους νὰ πᾶνε νά…
    Καὶ cut.

    • Ἐπαναλαμβάνω λοιπόν. Ὅταν ἔνα παιδὶ (μικρό), ἀδυνατῇ νὰ κατανοήσῃ μαθηματικά, ἀλλὰ εἶναι ἀπαραίτητον νὰ τοῦ ἐξηγήσουμε κάποια πράγματα, τότε ἐμεῖς πρέπει νὰ «προσαρμόσουμε» τὶς μαθηματικὲς πληροφορίες στὰ δικά του μέτρα (καὶ τὸν βαθμὸ ἀντιληπτικότητος). Ἔτσι λοιπὸν δὲν τοῦ διδάσκουμε λογαρίθμους (πῶς θά μπορούσαμε ἄλλως τέ;) ἀλλὰ ἀπὸ τὴν μία τοῦ ἐξηγοῦμε (μὲ ἀπλᾶ λόγια) τὸν σκοπό μας καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλην τοῦ δίδουμε κάποιες, στοιχειώδεις πληροφορίες, ἀναφορικῶς μὲ τὸ μέσον ποὺ χρησιμοποιοῦμε (ἐπὶ τοῦ πρὸ κειμένου τὰ μαθηματικά). Κατ’ ἐπέκτασιν, δίχως νὰ φιλοδοξοῦμε νὰ μεταλλάξουμε σὲ …μαθηματικὸ ἐγκέφαλο τὸ παιδί, μποροῦμε ἐμμέσως ἀλλὰ σαφῶς, νὰ τὸ βοηθήσουμε νὰ κατανοήσῃ (σὲ γενικὲς γραμμὲς) τὸ τί κάνουμε.
      Ὅταν λοιπὸν ὁ (κάθε) Φώτιος ἀρέσκεται καὶ βολεύεται καὶ ἐξυπηρετεῖται ἀπὸ τὸν «ἀναλφαβητισμό», διότι αὐτὸς ὁ «ἀναλφαβητισμὸς» ἐξυπηρετεῖ τὴν θέσιν του, ἀλλὰ ξαφνικὰ ἀποφασίζει νὰ χρησιμοποιήσῃ τὴν λογική, γιὰ νὰ ἐξηγήσῃ στὸν «ἀναλφάβητο» πὼς ὁ κόσμος μας δὲν ὑπάρχει μόνον ἀπὸ …θαῦμα, τότε εἶναι λογικὸ νὰ πέσῃ ἐπάνω στὴν ἄρνησιν τῆς μάζης, ποὺ ὅμως ὁ ἴδιος διατηροῦσε σὲ αὐτὸν τὸν σκοταδισμό.

      Τελικῶς τὰ «μυστικὰ κι ἀπόκρυφα» εἶναι πολὺ βολικά, γιὰ ὅλους, ὄλες τὶς ἐποχές. Μόνον ποὺ μᾶς ἀναστατώνουν τὰ ἀπόνερά τους, ὅταν διαπιστώνουμε πὼς πολὺ εὔκολα αὐτὸς ὁ «ἀναλφαβητισμὸς» ποὺ προκαλοῦν ἐνίοτε στρέφεται καὶ ἐναντίον μας.

  5. Καὶ last but not least: Ἐγὼ δὲν καταλαβαίνω δύο τινά, τὰ ἑξῆς:
    Α. Γιατί ὁ Μὰρξ καὶ οἱ ὀπαδοί του εἶπαν ἁπλῶς ὅτι “ἡ θρησκεία εἶναι τὸ ὄπιο τοῦ λαοῦ” καὶ ἀπέφυγαν συστηματικῶς νὰ ἐξηγήσουνε τὸ γιατί ἡ θρησκεία εἶναι τὸ ἐν λόγῳ ὄπιο τοῦ λαοῦ; Κανεὶς ἀπὸ δαύτους δὲν ἤξερε ἑλληνικά, λατινικά, ἑβραϊκὰ ἔστω νὰ διαβάση τὰ κείμενα; Ἀπίθανο! Ὁ ἴδιος ὁ Μὰρξ εἶχε πάρει -κάποιο τέλος πάντων- διδακτορικὸ μὲ ἀρχαιοελληνικὸ θέμα. Τὸ ζήτημα αὐτό, ἡ ἀποφυγὴ τῆς τεκμηρίωσης άπὸ τοὺς Μαρξιστὲς τῆς ἄποψής τους γιὰ τὴ θρησκεία, εἶναι -κατὰ τὴ γνώμη μου, ἐξυπακούεται- ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα προβλήματα τῆς Σύγχρονης Ἱστορίας.
    Β. Γιατί οἱ λαοί, οἱ μᾶζες κατὰ τοὺς μαρξιστές, δὲν θέλουνε νὰ καταλάβουνε τὸ ὅτι ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου μετράει καὶ ὄχι ἡ ὅποια “διαγωγή του”; Προσωπικῶς, τὴ μεγαλύτερη εὐγένεια χαρακτήρα τὴν ἔχω συναντήσει κυρίως σὲ γυναῖκες μὰ καὶ σὲ ἄντρες ἡ διαγωγὴ τῶν ὁποίων ἤτανε “ἐπιλήψιμη”. Τὸν Χριστό, προσωπικῶς, Τὸν σέβομαι καὶ τὸν ἀγαπάω καὶ -ὅσο μπορῶ- Τὸν τιμῶ γιὰ αὐτὰ ποὺ εἶπε (γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσῃ ὑμᾶς/πνεῦμα ὁ Θεὸς… καὶ πρέπει νὰ Τὸν λατρεύουμε ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ) καὶ γιὰ τὰ θαύματα ποὺ ἔκανε (πολλὰ ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἐξηγοῦνται ἐπιστημονικῶς). Εἶναι χαρακτηριστικὸ τὸ ὅτι, ὅπως ἀποκάλυψε Ἀγγλίδα ἱστορικὸς ἡ πλήρης “ἁγιοποίηση” τῆς Παναγίας ἔγινε ταυτόχρονα μὲ τὴν “αὐτοκρατορικὴ καθιέρωση” τῆς Θεοδώρας, συζύγου τοῦ Ἰουστινιανοῦ. Ἡ Θεοδώρα ἤτανε “ἐξώλης καὶ προώλης” κοινωνικῶς, μὲ ἐκτρώσεις (ἐκείνη τὴν ἐποχή!) κ.λπ., μὲ ἀποτέλεσμα νὰ πεθάνη στὰ 48 της (ἐὰν θυμᾶμαι καλὰ) ἀπὸ καρκῖνο τῆς μήτρας. Καὶ ὅμως… δὲν ὑπῆρξε αὐτοκράτειρα περισσότερο ἄξια τοῦ ἀξιώματός της ἀπὸ αὐτήν. Αὐτή, πράγματι, ἔσωσε τὸν Ἰουστινιανὸ κατὰ τὴ Στάση τοῦ Νίκα (καλὸν ἐντάφιον ἡ πορφύρα) καὶ ὁ Ἰουστινιανός, μετὰ τὸν θάνατό της, δὲν πλησίασε ἄλλη γυναίκα ἀπὸ σεβασμὸ στὴ μνήμη της. Τί μᾶς νοιάζει ἐμᾶς μὲ ποιοὺς “πήγαινε”, προτοῦ νὰ γνωρίση τὸν Ἰουστινιανό; Ὅπως, ἐν προκειμένῳ, χαρακτηριστικῶς εἶπε κάποια φορὰ καὶ ὁ Δρυϊνουπόλεως Σεβαστιανός, ὁ μόνος Ἕλληνας κληρικὸς ποὺ δὲν ἤτανε μόνο “ὀρθόδοξος” (καλημεράκιας, χρονιαπολλάκιας καὶ τὰ ρέστα) ἀλλὰ καὶ χριστιανός: “Ἔρχονται καὶ μοῦ λένε [παραμονὲς τοῦ Πάσχα ἤτανε, στὴν Κόνιτσα] τί φάγανε καὶ ἐὰν μποροῦνε, ἐπειδὴ φάγανε χταπόδι ποὺ εἶχε ἕνα λέπι στὸ πλοκάμι του, νὰ κοινωνήσουν. Τί μὲ νοιάζει ἐμένα τί ἔφαγαν; Ἐμένα μὲ νοιάζει ἕνα καὶ μόνο: Τί ἔχουνε στὴν καρδιά τους”. Καὶ ἀμέσως μετά (ὅπως, νομίζω, τὸ ἔχω γράψει στὸν ἱστοχῶρο μας), κύτταξε ἐμένα, ποὺ περίμενα μὲ μισάνοιχτο τὸ στόμα νὰ μεταλάβω, καὶ μοῦ εἶπε: “Φύγε, δὲν θὰ σὲ κοινωνήσω, ἐπειδὴ στὴν καρδιά σου ἔχεις τρικυμία!” Καὶ οὕτως ἐγένετο, δεδομένου ὅτι ἐκείνη τὴν ἐποχὴ πήγαιναν νὰ μὲ ξωπετάξουν ἀπὸ τὸν πανεπιστημιακὸ χῶρο – κάτι πού, ὡς γνωστόν, τελικῶς ἔγινε- μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μὴ ἔχω τότε τὴν ἀναγκαία: γαλήνη ψυχῆς.
    Καὶ ἤδη καταλύω τὸν λόγον (πάω νὰ γράψω καὶ κάτι ἀρχαιοελληνιστί, γιὰ χάρη τῆς Φιλονόης μας): Ὁ Ἰησοῦς -καὶ πάλι γιὰ ἐμένα, ἐννοεῖται- ὑπῆρξε ὅ,τι οἱ Ἀρχαῖοι λέγανε “Ὄντως Ἄνθρωπος” καὶ ὄχι ἁπλῶς ἄνθρωπος ἤ καὶ ἀνθρωποειδές. Καὶ ὅλα τὰ ἄλλα εἶναι γιὰ τὰ σκουπίδια.

    • Φιλονόη, ὅταν ἕνα παιδὶ δὲν καταλαβαίνει τοὺς λογάριθμους, τοῦ τὰ ἐξηγοῦμε ἁπλᾶ, ἀλλὰ σπεύδουμε, μόλις ὡριμάση, νὰ τοῦ ποῦμε τὴν ἀλήθεια. Ἀλλιῶς, ἐὰν καὶ ὡς “ὥριμο” δὲν καταλάβη, τότε φταίει αὐτὸ καὶ ὄχι ἐμεῖς (: ὁ δάσκαλος).
      Τὰ “ἀπόκρυφα” παντοῦ καὶ πάντοτε σταθερῶς ἐμποδίζουν τὴν ἀνέλιξη τῆς Ἀνθρωπότητας.

  6. Καὶ γιὰ νὰ ὁλοκληρώσω (μὲ τὴν ἄδεια τῆς Φιλονόης μας): Ἡ Ῥωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία, στὴ διαμάχη τὴ σχετικὴ μὲ τὸν Φώτιο, ὑπεστήριξε ὡς Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως τὸν Ἰγνάτιο. Αὐτὸς ἦταν… εὐνοῦχος (πολλοὶ στὸ Βυζάντιο εὐνουχίζονταν ἤ καὶ αὐτοευνουχίζονταν, γιὰ νὰ μποῦν ἀσφαλῶς στὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, ἄν καὶ ὁ Χριστὸς ὀρθὰ-κοφτὰ δήλωσε: Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστί) καὶ κατὰ συνέπεια εὐσεβής, εὐλαβής, νηστευτὴς καὶ ὅλα τὰ σχετικά. Δὲν ἔθετε μὲ ἄλλα λόγια θέμα “μονογενοῦς Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ”. Ὅπερ ἔδει δεῖξαι. Ἐξ οὗ καὶ οἱ καθολικοὶ ἱερεῖς, ὅταν ἐπαναστατοῦν, τὸ κάνουνε “μονόπαντα”: Γίνονται ἀριστεριστές, παιδεραστὲς κ.λπ. Ἐνῶ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία “μας” τὸ πάει μαλακὰ καὶ πολὺ “ὡραῖα”: Σταθερῶς συντάσσεται μὲ τοὺς μαρξιστὲς καὶ γενικῶς τοὺς ὑλιστές, συμπαρασέρνοντας τοὺς εὐσεβεῖς, εὐλαβεῖς κ.ο.κ. καὶ κανεὶς δὲν καταλαβαίνει τίποτα. Ὅ,τι γίνεται σήμερα μὲ τὸν Ἱερώνυμο δηλαδή…

Leave a Reply to Δημήτρης ΜιχαλόπουλοςCancel reply