Ἀρκεῖ αὐτοὶ οἱ ἄλλοι νὰ εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἐμεῖς ἐπιλέγουμε κι ὄχι αὐτοὶ ποὺ μᾶς …προέκυψαν.
(Ποτὲ ἄλλως τὲ δὲν εἶναι ἀργὰ μὲ αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὶς ἐπιλογές!)

Κι ἀρκεῖ ἐπίσης νὰ μὴν χρησιμοποιοῦμε τοὺς ἄλλους ὡς …μπαστουνάκια. Ἤ ὡς …συμπλήρωμά μας!!!

Οἱ ἄλλοι, γύρω μας, εἶναι αὐτοὶ ποὺ μέσῳ τῶν σχέσεών μας θὰ μᾶς καταδείξουν, ὡς «καθρέπτες» μας αὐτὰ ποὺ εἶτε χρειαζόμεθα νὰ μάθουμε, εἶτε χρειαζόμεθα νὰ ἀλλάξουμε, ἤ ἀκόμη καὶ νὰ …καταργήσουμε.

Ὅμως ἐκτὸς ἀπὸ τὰ…«μαθήματα» ποὺ μποροῦμε νὰ πάρουμε ἀπὸ τὶς σχέσεις μας μὲ τοὺς ἄλλους, τὸ πλέον σημαντικό, κι ἀναγκαῖον, εἶναι ἡ ἐπαφή μας μαζύ τους. Ἡ ἀγκαλιά, τὸ χάδι, ὁ λόγος  εἶναι μερικὰ πολὺ σπουδαία καὶ σημαντικὰ ποὺ μποροῦμε νὰ μοιραστοῦμε μαζύ τους. Ἄς φροντίζουμε λοιπὸν νὰ τὰ ἀπολαμβάνουμε ὅσο μποροῦμε περισσότερο, γιατὶ δὲν ξέρουμε γιὰ πόσον καιρὸ ἀκόμη θὰ τὰ γευόμεθα..

Φιλονόη

εἰκόνα