10.000 ἀφίξεις τό μῆνα (τό λιγότερο)

 

 

Ἡ ἐξέγερσις ὅλων αὐτῶν καί ἡ ἐπίθεσις ἐναντίον τῶν Ἕλλήνων εἶναι παραπάνω ἀπό σίγουρη. Ἡ πείνα, τό μῖσος πού τρέφουν ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος καί τῶν Ἑλλήνων, ἡ ἀπελπισία καί ἡ ἀπογοήτευσις γιά τό καλλίτερο αὔριο πού δέν πρόκειται νά ἔρθῃ, ὅσο ὑπάρχουν ἄνθρωποι σέ αὐτόν τόν τόπο, θά τούς ὀργανώσῃ κάτω ἀπό τά κελεύσματα τοῦ ἑκάστοτε ἐπίδοξου εἰσβολέα καί θά τούς ὁπλίσῃ ἐναντίον ἡμῶν.

Περιπτώσεις σάν τήν κατάληψι καί τήν «ἀπεργία πείνας» τῆς Νομικῆς ἀπό ἐγκληματίες λαθρομετανάστες, θά φαντάζουν πταῖσμα μπροστά στά ὅσα θά κληθοῦμε νά ἀντιμετωπίσουμε. 

Ἄλλωστε, ὅλοι αὐτοί θά ὑπακούσουν, προθύμως, στά κελεύσματα τῶν ἀφεντικῶν τους, ἀκόμη καί γιά ἕνα πιᾶτο φαγητό. 

Ἀπό τήν μία ἡ οἰκονομική κατοχή τῆς χώρας ἀπό τούς Γερμανούς, ἀπό τήν ἄλλη ἡ κατοχή τῆς χώρας ἀπό τίς ὀρδές ἑκατομμυρίων ἐξαθλιωμένων καί ἐξαγριωμἐνων ἀφροασιατῶν καί ἀπό τήν ἄλλη ἡ κατοχή τῆς «κυβερνήσεως» ἀπό ἐθνικῶς ἐπικινδύνους πολιτικάντηδες θά εἶναι οἱ ταφόπλακες τοῦ ἐναπομείναντος Ἑλληνισμοῦ.

Ἄς ἐλπίσουμε πώς ἡ κατάστασις εἶναι ἀκόμη ἀναστρέψιμη. 

Νῖκος Βαφειάδης