Οἱ μαθητὲς καὶ τὰ μνημο(ύ)νια!!!

Οἱ μαθητὲς καὶ τὰ μνημο(ύ)νια!!!Μὴν ἀκούσω τὴν φράσι: «κάθε ἀντίδρασις εἶναι γιὰ καλό» διότι θὰ γυρίσῃ τὸ μάτι μου ἀκόμη περισσότερο.

Κάθε ἀντίδρασις;

Εἶναι ἡ ἀντίδρασις τῶν μαθητῶν  συνειδητοποιημένη;

Εἶναι οἱ μαθητές πρόσωπα μέ πολιτική σκέψι καί ἀντίληψι;

 

Εἶναι αὐτά τά παιδιά, πού ἔως ἐχθές τό βράδυ ἔκαναν μπαρότσαρκες, προβληματισμένα; Ἢ μήπως εἶναι εὐκολομεταχείριστα θύματα τῶν τραγικῶν τους δασκάλων; Προσώπων δῆλα δή πού οὐδέποτε ἐξέφρασαν ἀντιρρήσεις γιά τήν παιδεία, τήν διαστρέβλωσιν τῆς ἱστορίας μας καὶ τὴν ἐκχώρησι ἐθνικῆς κυριαρχίας. 

Οἱ δάσκαλοι!!! Χά! 

Νά καγχάσω! Οἱ δάσκαλοι ποὺ ἐμπρὸς στὸν μισθουλᾶκο τους ξέχασαν τὰ πάντα! Ἀπὸ ἦθος, ἀξίες, ἀρχὲς ἔως καὶ Πατρίδα! Χά!

Καὶ τώρα αὐτοὶ οἱ ἴδιοι, ποὺ πρῶτοι μᾶς ξεπούλησαν, κατεβάζουν παιδιὰ στοὺς δρόμους! Χά! 

Σὰν δὲν ντρέπονται! Οἱ Πατριδέμποροι!

Μαθητὲς στὸν δρόμο! Μποῦγιο! Παιδιὰ ποὺ ἔχασαν μίας ἡμέρα μάθημα καὶ κάνουν χαβαλὲ στοὺς δρόμους μὲ προτροπὴ τῶν δασκάλων! Χά!

Καί πότε ἔγιναν αὐτά τά παιδιά πολῖτες καί δέν τό ἤξερα; 

Ἡ ἀνάγκη, ἡ βία καὶ οἱ δύσκολες συνθῆκες διαβιώσεως εἶναι λόγοι σοβαροὶ γιὰ νὰ ὠριμάσῃ κάποιος καὶ νὰ ἀφήσῃ βιαίως τὴν ἐφηβεία, περνῶντας στὴν ἐνηλικίωσι. Ἀλλά ποιό παιδί σήμερα ἔχει βιαστεῖ; Ποιό παιδί σήμερα ἔχει ζοριστεῖ; Ποιό παιδί .ἔχει προβληματιστεῖ;

Ἐν τάξει, πῆρα φόρα καὶ μάλλον κακῶς πράττω. Σίγουρα δὲν εἶναι ἔτσι ὅλα τὰ παιδιά. Μὲ καμμίαν δύναμι. Ἀλλὰ πάρα πολλὰ εἶναι ἔτσι!

Σίγουρα ὅλο καὶ περισσότερα παιδιὰ ζοῦν αὐτὸ ποὺ λέγεται καταπάτησις τῶν δικαιωμάτων τους καὶ τῆς σκέψεώς τους. Ἀλλὰ αὐτὰ τὰ παιδιὰ δὲν βρίσκονται στοὺς δρόμους γιὰ τσᾶρκες, ἀλλὰ σὲ κάποιο γιαπὶ καὶ πασχίζουν νὰ βγάλουν ἕνα μεροκάματο μήπως καὶ ζήσουν.

Δὲν καῖνε, δὲν μουτζώνουν σὲ ἐθνικὲς ἐορτές, δὲν σπᾶνε… Σέβονται! 

Αὐτὰ τὰ παιδιὰ ἔζησαν ἔξαφνα σὲ μίαν κατάστασιν τέτοια ποὺ τὰ ὑποχρέωσε νὰ ἐνηλικιωθοῦν ἀπότομα. Τόσο ἀπότομα ποὺ τρόμαξαν!

Θὰ ξαναφέρω τὸ παράδειγμα τοῦ Παλληκαρίδου. Αὐτὸς μάλιστα. Ἔνοιωσε στὸ πετσί του τὴν σκλαβιά, σηκώθηκε ἕνα πρωΐ καὶ βάδισε ὑπερήφανος γιὰ τὸν θάνατο. Ἀλλά πῶς; Σαχλαμαρίζοντας ἢ ὡς ποιητής; Ὥς ἥρως; Ὥς ἄντρας ὤριμος; Μέ μπούγιο ἢ ὠραῖος ὣς Ἕλλην;

Δὲν θέλω νὰ ἀπαξιώσω ὅλα τὰ νέα παιδιά. Θὰ ἦταν ἄδικο.

Ἀπαξιώνω ὅμως ὅλα τὰ παιδάκια ποὺ μιμοῦνται, ἀναπαράγουν ἀκρίτως συμπεριφορὲς ποὺ δὲν ἀντιλαμβάνονται καὶ τελικῶς φαντάζουν ὅλα αὐτά,  ὡς ξένα κι ἐπίκτητα χαρακτηριστικὰ στὴν πραγματικότητά τους.

Ἀρνοῦμαι νὰ δεκτῶ ὡς μέρος τῆς ἐπαναστάσεως τὶς ἐφηβικές τους πράξεις. Τὴν ἐπανάστασιν αὐτὴν τὴν κάνουν (καὶ θὰ ἐπιτύχουν) συνειδητοποιημένοι πολῖτες. Ὄχι ἔφηβοι ποὺ ἀγανάκτησαν δίχως νὰ γνωρίζουν τὸ τὶ σημαίνει πόνος. Δίχως νὰ ἔχουν κερδίσει κανένα εὐρόπουλο ἔως σήμερα. Δίχως νὰ ἔχουν νοιαστεῖ γιὰ τίποτα περισσότερο παρὰ μόνον γιὰ τὸ χαρτζιλίκι τους καὶ τὴν σύνδεσι στὸ διαδίκτυο! 

Ναί, τὴν ἐπανάστασι τὴν κάνουν οἱ νέοι. Αὐτοὶ βγαίνουν ἐμπρός. 

Ἐμεῖς παλιώσαμε. 

Αὐτὸ ὅμως δὲν σημαίνει τίποτα.

Ἡ ἐπανάστασις ἐὰν δὲν ἔχῃ ἀξίες, στόχους, ἰδανικὰ καταρρέει συντόμως. Καπελώνεται κι ἐλέγχεται!

Ἐλευθερία! Αὐτὴ εἶναι ἡ μεγίστη ἀξία! 

Ἀλλά ποιός ἔνοιωσε στό πετσί του ἀπό αὐτά τά παιδιά τήν ἀνελευθερία; Ποιός δάσκαλος τά καταπίεσε; Ποιός γονιός τά ἔβαλε τιμωρία; Ποιός σύστημα τά κατεδίκασε; Ποιός τά πληροφόρησε  καί τά καθοδήγησε; Μία ἐλευθερία στὰ ὅρια τῆς ἀσυδοσίας ἡ ζωή τους! Μία ἀναρχία! Κι ἐμεῖς καμαρώνουμε! Χά!

Ναί, τὴν ἐπανάστασι τὴν κάνουν οἱ νέοι. Αὐτοὶ δὲν λογίζουν τὸν θάνατο ὡς ἐχθρό. Αὐτοὶ μόνον τὸ νικοῦν! Ἀλλὰ γιὰ νὰ νικήσῃς τὸν θάνατο πρέπει νὰ τὸν ἔχῃς ἀντικρύσῃ! Νὰ ἔχῃς συνομιλήσει μαζύ του! Νὰ τὸν περιφρονῇς ὡς μή ὑπάρχοντα. 

Ποιό ἀπό αὐτά τά παιδιά ἔχει καταλάβει κάτι ἀπό τίς συνδιαλλαγές μέ τόν θάνατο;

Ἂς μὴν αὐταπατώμεθα! 

Ἐὰν δὲν φύγῃ ἡ λέξις χρῆμα ἀπὸ τὰ αἰτήματά μας, ἐπανάστασις δὲν γίνεται!

Ἐὰν δὲν ἀντιληφθοῦμε ὅλοι πὼς τὰ μνημόνια καὶ τὰ μ(ί)νη-μόνια καὶ τὰ μνημο(ύ)νια εἶναι γιὰ κατανάλωσι, ἐπανάστασις δὲν ξεκινᾶ! 

Ἐὰν δὲν καθίσουμε κάτω, πρωτίστως μὲ τοὺς ἐαυτούς μας κι ἐν συνεχείᾳ μὲ τὰ παιδιά, νὰ μιλήσουμε μὲ εἰλικρίνεια, νὰ ἀφήσουμε διὰ παντὸς πίσω μας βολέματα καὶ συμπεριφορὲς ποὺ μᾶς κρατοῦσαν φυλακισμένους, τίποτα δὲν θὰ καταφέρουμε! 

Ἐὰν ἡ καρδιά μας  δὲν γεμίσει ξανὰ ἀπὸ Ἑλλάδα, ὅλες οἱ ἀντιδράσεις, ὅλες οἱ διαμαρτυρίες, ὅλες οἱ καπνοεισπνοὲς θὰ πᾶνε στὰ ἀζήτητα. Ἀκυρώνονται!

Λυπᾶμαι ποὺ δὲν ἀρέσουν αὐτὰ ποὺ γράφω σήμερα. 

Δὲν κατεβαίνω στοὺς δρόμους γιὰ νὰ πάρω πίσω ψίχουλα.

Ἐγὼ θὰ κατέβω στοὺς δρόμους γιὰ νὰ πάρω τὸ Ὅλον! 

Αὐτὸ μοῦ ἀξίζει, γιὰ αὐτὸ παλεύω καὶ γιὰ αὐτὸ θυσιάζω τὰ πάντα!

Ὅλοι  οἱ ἄλλοι ἰδοῦ.. Ὁ δρόμος, τὰ σᾶλτα καὶ τὰ πηδήματα ἐμπρός μας… 

Ἂς δοκιμάσουν… 

Ὅταν θὰ τὰ καταφέρουν, τότε θὰ τοὺς χειροκροτήσω.

φωτογραφία

Πρώτη δημοσίευσις στὶς 26 Φεβρουαρίου 2012.

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

4 thoughts on “Οἱ μαθητὲς καὶ τὰ μνημο(ύ)νια!!!

  1. Ποῖοι Δάσκαλοι Φιλονόη; Οἱ Ἀντωνᾶκοι καὶ οἱ Μητροπέτροι εἶναι εἶδος ἐν ἀναπαρκείᾳ τελοῦν ὑπὸ ἐξαφάνησιν. Καὶ οἱ Παλληκαρίδαι; Ἔ, αὐτοί τώρα….. Εὐτυχῶς ἡ Κύπρος τοῦς γεννᾶ ἀκόμη. Εὐτυχῶς.
    Δὲν θὰ ἔπρεπε εἰς κάθε σχολεῖον τῆς Ἑλλάδος νὰ εἶναι ἀνηρτημένη ἡ φωτογραφία τοῦ ἥρωος αὐτοῦ; Ποῖον ἄλλο ἔθνος εἰς τὴν ἱστορίαν τῆς ἀνθρωπότητος ἔχει νὰ ἐπιδείξῃ ἕν τοιοῦτον φαινόμενον; Δὲν θὰ ἔπρεπε ὁ Εὐαγόρας Παλληκαρίδης νὰ εἶναι τὸ σύμβολον τῆς μαθητιώσης νεολαίας; Καὶ ὁ ρόλος τῶν γονέων; Τὶ διδάσκουν εἰς τὰ παιδιά τους; Τὰ περὶ μνημο(υ)νίων καὶ ἄλλα τοιαῦτα!!

Leave a Reply to ΦιλονόηCancel reply