Ἐχθὲς ἔγραφα γιὰ τὴν ἐμπειρία μου ἀναφορικῶς μὲ ἕνα δεκάχρονο παιδάκι, ποὺ συχνὰ πυκνὰ εἰσέρχεται στὰ τοῦ οἴκου μου κι ἐντέχνως …ἀφαιρεῖ ὅ,τι τοῦ γυαλίσῃ. Σὰν τὶς κίσσες. 

Στὴν ἀναζήτησίν μου στὸ διαδίκτυον, γιὰ μίαν ἄποψιν εἰδικοῦ, ἔπεσα στὸ ἄρθρον ποὺ θὰ σᾶς παραθέσω παρακάτω. (Τὰ κόκκινα ἔντονα γράμματα τονισμένα ἀπὸ ἐμέναν.)

Το παιδί που κλέβει.

(Ἡ παραπάνω συγγραφεὺς μοῦ εἶναι ἄγνωστος καὶ οὐδόλως ἀναφέρεται σὲ διαφήμισιν ἡ δημοσίευσις.)

Δὲν μπορῶ νὰ κρατήσω κακία σὲ ἕνα παιδὶ ποὺ συμπεριφέρεται κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο.
Θέλω νὰ βοηθήσω καὶ τὸ παιδὶ καὶ τὴν οἰκογένειά του, πρὸ κειμένου νὰ κατανοήσουν πὼς αὐτὴ ἡ συμπεριφορὰ εἶναι πρωτίστως γιὰ τὸ παιδὶ ἐπιζήμιος.
Ὄχι μόνον γιατὶ στὴν ἐνήλικο ζωή του θὰ ἀντιμετωπίσῃ πάρα πολλὰ προβλήματα, ἀλλὰ ἰδίως, γιὰ τὴν ἐνοχικὴ στάσιν ποὺ τὸ ἴδιο υἱοθετεῖ, σὲ ὅλες τὶς συμπεριφορές του.  Κάτι ποὺ τελικῶς ἔχει σὰν ἀποτέλεσμα τὴν τωρινή του δυστυχία.

Πιστεύω βαθύτατα πὼς μᾶς ἀφορᾷ ὅλους κάτι τέτοιο. 
Δὲν ἀναφερόμαστε σὲ ἕνα νήπιο ἀλλὰ σὲ ἕνα παιδί!
Κι ὅταν ἕνα παιδὶ συμπεριφέρεται κατ’ ἐξακολούθησιν μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο, ἀφ’  ἑνὸς ὁ γονέας ὀφείλει νὰ μὴν ἐθελοτυφθῇ, κι ἀφ’  ἑτέρου  πρέπει νὰ εὕρῃ τρόπους, πρὸ κειμένου νὰ διακοπῇ ἡ παραβατικὴ συμπεριφορά. 

Τὸ μεγαλύτερον πρόβλημα, κατ’ ἐμὰ πάντα, δὲν εἶναι τὰ ἴδια τὰ παιδιά, ἀλλὰ οἱ γονεῖς ποὺ δομοῦν ἕναν μῦθο γύρω ἀπὸ αὐτά, ὁ ὁποῖος συνήθως καμμίαν σχέσιν δὲν ἔχει μὲ τὴν πραγματικότητα. 
Μάλιστα, κυλοῦν τὰ χρόνια, καὶ κάποιαν στιγμὴ καταλήγουν ὣς ἐνήλικες μὲ πραγματικὰ προβλήματα.
Προβλήματα ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ μὴν ὑπάρχουν, ἤ νὰ ἔχουν περιορισθεῖ, ἐὰν κάποιος γονεὺς τὴν κατάλληλον στιγμὴ ἠσχολεῖτο σοβαρά. 

Δυστυχῶς, εἶτε λόγῳ κεκτημένης ταχύτητος, εἶτε λόγῳ ἄλλων προβλημάτων, συνήθως ἐπιβιώσεως, τὰ παιδιὰ μεγαλώνουν στὴν καλλιτέραν τῶν περιπτώσεων μὲ παπποῦδες. (Στὴν χειροτέρα μὲ Ἀλβανίδες, Φιλιππινέζες, Βουλγάρες…)
Αὐτὸ ὅλο ἔχει σὰν ἀποτέλεσμα τὰ παιδιὰ ἀπλῶς νὰ ἀναπτύσσονται κι ὄχι νὰ καλλιεργοῦνται. 

Θυμᾶμαι κάποιαν γνωστή μου, πρὸ τοὐλάχιστον δεκαπέντε ἐτῶν, ποὺ ἰσχυρίζετο πὼς στὸ παιδὶ ἀρκεῖ νὰ ἀφιερώνῃς ποιοτικὸν χρόνο. Μερικὰ χρόνια ἀργότερα, ὅταν κατέληξε νὰ ἐργάζεται ἀπὸ τὸ πρωΐ ἔως τὸ βράδυ, δίχως νὰ μπορῇ νὰ πάρῃ τὰ πόδια της ἀπὸ τὴν κούρασιν, οὐρλιάζοντας ἔλεγε πὼς τελικῶς ἐλάθευσε. (Κι ὁ ποιοτικὸς χρόνος ἔγινε …πχΙοτικός!!!)
Στὸ μεταξὺ δύο παιδιά, τὰ παιδιά της, εἶχαν καταλήξει μόνιμοι παῖκτες ὅλων τῶν διαδικτυακῶν παιχνιδιῶν!!!!
Αὐτὰ περὶ ποιοτικοῦ χρόνου.

Ἡ σημερινὴ ἀνάρτησις λοιπὸν ἔχει νὰ κάνῃ μὲ τὰ παιδιά μας.
Ὅλων μας τὰ παιδιά.
Αὐτὰ ποὺ ἐπάνω τους θὰ πέσῃ ἡ εὐθύνη τῆς δημιουργίας τοῦ νέου μας κόσμου.
Τί ἀκριβῶς θά θέλαμε γιά αὐτά;
Μία ἀπό τά ὅσα ἔχουμε ἤδη ζήσει ἤ μία ἀπό αὐτά πού τούς πρέπει;

Τὸ ἦθος διδάσκεται ὅταν κάποιος εἶναι ἐκεῖ καὶ ἀσχολεῖται.
Ὄχι ἐξ ἀποστάσεως καὶ διὰ ἀλληλογραφίας.
Τὸ ἦθος διδάσκεται ἀπὸ τοὺς γονεῖς, ποὺ ὅμως πλέον ἀπουσιάζουν.
Καὶ εἶναι αὐτοὶ οἱ ἴδιοι γονεῖς ποὺ σφύριζαν πρὸ ἐνὸς ἔτους στὸ Σύνταγμα γιὰ δίκαιον καὶ ἰσονομία.
Πῶς ἀκριβῶς τό ἐννοοῦσαν; Μόνον γιά τό πολιτικό σύστημα τῆς χώρας;
Στά δικά μας, στά προσωπικά μας,  δέν συμπεριλαμβάνεται τό δίκαιον; Ἤ ἐμεῖς ἤμασταν πάντα δίκαιοι σέ ὅλα;
Ἀκόμη καί στά ἴδια μας τά παιδιά;

Φιλονόη.  

Υ.Γ. Ὑπάρχει ἀκόμη μία κατηγορία παιδιῶν ποὺ κλέβουν. Εἶναι αὐτὰ ποὺ πεινοῦν. Μὲ αὐτὰ δὲν καταπιάνεται ἡ ψυχολόγος. Κι αὐτὰ ἀκόμη δὲν τὰ ἔχουμε δεῖ νὰ δροῦν. Τώρα θὰ ἀρχίσουμε νὰ τὰ βλέπουμε. Μὲ αὐτὰ θὰ ἀσχοληθῶ σὲ ἄλλην ἀνάρτησιν.

 φωτογραφία