
νὰ ζητήσῃς μὲ θέλω σεμνόν,
ἀπὸ τὴν Γλῶσσα της πρέπει·
νὰ γευθῇς τὰ μπλὲ καὶ τὰ λευκά
καὶ τῶν γερασμένων ἀνύμφευτων φάρων,
τὴν ξασπρισμένην λιαστήν τους πέτρα.
Θέλεις νὰ μιλήσῃς,
μὰ πρέπει τὰ χείλη σου
ἀπὸ τὸν ἥλιον τῆς Δήλου νὰ φιληθοῦν·
νὰ θέλουν οἱ Μοῦσες
νὰ σ’ ἐρωτευθοῦν.
Θέλεις νὰ ἰδῇς,
παντοῦ εἶναι Ἑλλάδα ὀ κόσμος
καὶ ἡ Γλῶσσα της ἐκεῖ
κι ὁποῦ δὲν εἶναι;
εἶναι ἡ σκοτεινιά….
ὦ γραῖα,
ἀμορφωσιά..
Θέλεις ν’ ἀγγίξῃς,
τὰ χέρια σου ν’ ἀνδρωθοῦν,
μὲ ἥλιον καὶ πέλαγα·
ἀπ’ τὴν ἀνέμην τὰ δίχτυα νὰ πάρουν
κι ἐπάνω τους,
ἁρμύρα καὶ δύναμις νὰ ‘ναι.
μιλᾶ τὸ κῦμα Ἑλληνικά
καὶ ὁ Φλοῖσβος …καὶ ἡ ἄμμος·
ὦ,
ἄκου τραγούδι ὁ ἄνεμος,
μὲ πνεύματα καὶ τόνους.
Θέλεις τὸν Ἔρωτα νὰ βρῇς,
χαμένον ξόρκι τῶν θεῶν·
τὸ εἶδα νὰ γέρνῃ ἀπὸ τὸ Ἔψιλον ὑψηλά
καὶ τὸ ῥὸ νὰ τὸ κρύβῃ
κι ἔπειτας,
μαγεύτρα Γλῶσσα,
τὸ Ὤμέγα ἐστάθη ἐμπρός
τοῦ Ἔρωτος νὰ ᾿ναι Φρουρός
κι ὁποῦ δὲν εἶναι;
δὲν εἶναι μπλὲ μήτες λευκόν.
Ἐεε! Ποιητή …
ἄκουσέ με ποιητή…
ὁ Ἔρωτας Ζεῖ,
ξέσειρεν ὁ ἄνεμος σὲ ἀκτὴν μορφωμένην
τὸ μαγικὸν χαμένον ξόρκι
καὶ πρὶν τὰ χάδια του τὸ σβήσουν,
τὸ ‘κλεψα.
Εἶναι δικό σου ποιητή…
ἄμε εἰς τὶς ἀμόρφωτες ἀκτὲς
καὶ σὲ ἀνέραστα πρωτοβρόχια
κι ὕστερα ἀνέβα εἰς τοῦ κλέπτη τὸ μέγαρον
καὶ φώναξε πρὸς τὸν Ἥλιον κυττῶντας,
…Φωνὴν Ἑλληνίδαν …
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.