Η χρήση τoυ άργιλου, αλλοιώς πηλού στην λαϊκή ιατρική, πηγαίνει πίσω στους προϊστορικούς χρόνους.
Οι αυτόχθονες λαοί σε όλο τον κόσμο εξακολουθούν να χρησιμοποιούν ευρέως τον πηλό, χρησιμοποιούν δηλαδή την γεωφαγεία.
Η πρώτη καταγεγραμμένη χρήση του φαρμακευτικού πηλού πηγαίνει πίσω στην αρχαία Μεσοποταμία.
Μια ευρεία ποικιλία των αργίλων χρησιμοποιείται για ιατρικούς σκοπούς-κυρίως για εξωτερικές εφαρμογές, όπως τα λουτρά πηλού σε ιαματικά λουτρά (λασποθεραπεία), αλλά επίσης και εσωτερικά.Μεταξύ των πιο συχνών άργιλων που χρησιμοποιούνται για ιατρικούς σκοπούς είναι ο καολίνης και οι σμηκτικοί άργιλοι όπως μπεντονίτης, μοντμοριλλονίτης και πηλό Fuller.
Η πρώτη καταγεγραμμένη χρήση του φαρμακευτικού πηλού είναι σε πήλινες πινακίδες της Μεσοποταμίας γύρω στο 2500 π.Χ.
Επίσης, οι αρχαίοι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν πηλό.
Οι γιατροί των Φαραώ χρησιμοποιούσαν το υλικό ως αντιφλεγμονώδες και αντισηπτικό.
Ήταν επίσης ένα συστατικό που χρησιμοποιούνταν για την κατασκευή μούμιων.
Ο πάπυρος του Eber τον περιγράφει περίπου το 1550 π.Χ. (αλλά η παράδοση πηγαίνει πίσω πολλούς αιώνες νωρίτερα) είναι ένα σημαντικό ιατρικό κείμενο από την αρχαία Αίγυπτο.
Περιγράφει τη χρήση του πηλού για μια ευρεία ποικιλία προβλημάτων,όπως για εντερικά προβλήματα, καθώς και για διάφορα οφθαλμολογικά προβλήματα.
Παρακάτω είναι ένα αρκετά ενδιαφέρον βιβλίο για την χρήση του πόσιμου αργίλου και των ιδιοτήτων του.
Ο ΘΑΥΜAΤΟΥΡΓΟΣ ΑΡΓΙΛΛΟΣ by Juan Diamantes

Bιβλιογραφία
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.