Στην Δήλο, στην αρχαιότητα, οι ιερείς του Απόλλωνος άναβαν το ιερό φως χρησιμοποιώντας κάτοπτρα. Στην συνέχεια το ιερό φως έφευγε από την Δήλο και πήγαινε στην Σαμοθράκη, όπου μοιραζόταν στους ευσεβείς.

Οι ιερείς του Απόλλωνος ουδέποτε ισχυρίστηκαν ότι το φως άναβε με «μεταφυσικό» ή «υπερφυσικό»τρόπο.
Και βεβαίως η γνώση ότι το ιερό φως άναβε με κάτοπτρα (όπως κάνουμε και τώρα στις Ολυμπιάδες) δεν μείωνε σε τίποτα την ιερότητά του…

Αυτή είναι και η ουσιώδης διαφορά μεταξύ Ελληνισμού και Χριστιανισμού.
Ο Ελληνισμός δεν θέλει να εντυπωσιάσει τους ανθρώπους με «μαγικά τρικ», αρκείται στην ηθική διδασκαλία που προκύπτει μέσα από τον συμβολισμό της τελετουργίας. Ο Χριστιανισμός από την άλλη, γέννημα – θρέμμα του μεσανατολίτικου παραλογισμού, προσπαθεί να κερδίσει και να διατηρήσει οπαδούς μέσα από το παράλογο, το «θαυματουργό», το «αφύσικο», το «ανεξήγητο», το ψέμμα στην τελική, διότι όπως έχει πει και ο Πλάτων «όσο μεγαλύτερο ψέμμα πεις στους ανθρώπους, τόσο πιο εύκολα πιστευτό γίνεται».

Βεβαίως, επειδή και μέσα στο χριστιανικό Ιερατείο υπήρξαν άνθρωποι λογικοί ή τουλάχιστον μη απατεώνες, θα θυμήσω ότι ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Εφραίμ Β΄ (1766-1771) κατήργησε την τελετή του αγίου φωτός ως «χειροποίητον μηχανουργίαν» και, καθώς ο ίδιος γνώριζε από την προσωπική του εμπειρία τον μηχανισμό εμφανίσεώς του, το περιέγραψε ως το «τὸ χειροποίητον ἐκεῖνον φῶς οὔ κἀγω, φησί, τὴν δραματουργίαν αὐτοψεῖ κατανοήσας»..

Να ευχηθώ καλήν ανάσταση… στα μυαλά μας!

Στέφανος Μυτιληναίος

φωτογραφία