Εἶναι καιρὸς τώρα ποὺ θέλω νὰ γράψω γιὰ τὸν Δυσσέα μας. Τὸν Ὀδυσσέα Ἀνδροῦτσο. Ἕναν ἄνδρα πρότυπο γιὰ τὴν ἐποχή του καὶ ὑπέρμετρα συκοφαντημένο. 

Γνώστης τῆς ἱστορίας καὶ τῆς γλώσσης μας, ἦταν ἀπὸ τὶς σημαντικότερες καὶ πλέον συνειδητοποιημένες προσωπικότητες τοῦ ἀγῶνος. Κατασυκοφαντήθηκε ἀπὸ κάθε πλευρά. Προσπάθησαν νὰ μειώσουν τὴν ἀξία του πολιτικοί, συνεργᾶτες του, ἀκόμη καὶ ἱστορικοί. Δολοφονήθηκε ἀπὸ «Ἕλληνες» γιὰ νὰ μὴν τὸν ἀφήσουν νὰ λάμψῃ σὲ μίαν Ἑλλάδα ποὺ χρειαζόταν τέτοιους ἀκριβῶς ἀνδρες. Δῆλα δή, στὸ πρόσωπο τοῦ Ὀδυσσέως δολοφόνησαν τὸ ὄνειρο γιὰ ἐλευθερία τοῦ κάθε ῥαγιᾶ, πρὸ κειμένου νὰ τὸν κρατήσουν ῤαγιὰ γιὰ πάντα. 

Πληροφορίες γιὰ τὸ ποιόν του ἀντλοῦμε ἀπὸ πολλοὺς ἀγωνιστὲς καὶ  ἱστορικούς. Ὁ Κολοκοτρώνης ἀναφέρεται μὲ ἀγάπη καὶ θαυμασμὸ στὸν Ὀδυσσέα. Ὁ Μακρυγιάννης μὲ παράπονο καὶ πίκρα γιὰ τὸν δολοφονία του. Ὁ Φωτιάδης μὲ θαυμασμό. Ὁ Κόκκινος ἐπίσης. Γενικῶς, ἦταν ἕνα παλληκάρι ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἀλλάξῃ μὲ τὴν παρουσία του πολλά. Ἀλλὰ δὲν τὸν ἄφησαν!

Τραντακτὴ ἀπόδειξις ὁ Γκούρας, τὸ πρωτοπαλλήκαρό του. Παρὰ τοῦ γεγονότος τῆς πολυετοῦς συνεργασίας, τὰ τάλαρα τῆς ἐποχῆς, διὰ χειρὸς Κωλέττου, στάθηκαν πιὸ καθοριστικά. Ἔτσι ὁ Γκούρας πέρασε στὸ στρατόπεδο τῶν Ἐφιαλτῶν.  Πλήρωσε χάνοντας τὴν οἰκογένειά του, ποὺ θάφτηκε κάτω ἀπὸ χώματα κι ἐρείπια, ὅταν κτυπήθηκε τὸ Ἐρεχθεῖο στὸν βομβαρδισμὸ τῆς Ἀκροπόλεως, λίγο μετὰ τὸν θάνατο τοῦ  Γκούρα. Ἐλάχιστα ὅμως σὲ σχέσι μὲ τὸ ἔγκλημα ποὺ διέπραξε κατὰ τοῦ ἔθνους.

Κυριότεροι ἐχθροὶ τοῦ Ἀνδρούτσου ὁ Μαυροκορδᾶτος καὶ ὁ Κωλέττης. Ὁ Φωτιάδης γράφει πὼς ὁ Γκούρας πληρώθηκε μὲ 900.000 πρὸ κειμένου νὰ ὑπηρετήσῃ τὴν κυβέρνησι καὶ νὰ ἐξαλείψῃ τοὺς ἐχθρούς της. Δῆλα δή, παλληκάρια ὅπως ὁ Ὀδυσσεύς καὶ στρατηγοὺς ὅπως οἱ Κολοκοτρώνης καὶ Καραϊσκάκης. 

Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν μεγάλη νίκη τοῦ Ὀδυσσέως στὴν Γραβιᾶ,  τὴν ἀνακοπὴ τῆς καθόδου τῶν τουρκικῶν στρατευμάτων στὴν Πελοπόννησο, τὸν ἀποδεκατισμὸ τῆς στρατιᾶς τοῦ Δράμαλη, ἦταν καὶ πολέμιος τῶν κοτζαμπάσηδων. Πίστευε καὶ ἀγωνιζόταν γιὰ τὴν οὐσιαστικὴ  ἐλευθερία τοῦ ἔθνους. Εἴπαμε, βαθύτατα μορφωμένος καὶ γνώστης τῆς ἱστορίας μας. Μὲ μεγάλα ὄνειρα καὶ μεγάλες προδοσίες στὴν πολυτάραχη ζωή του. Συνεπῶς; Ἄξιος ἀντίπαλος γιὰ νὰ ἀπομυθοποιήσῃ τὰ λαμόγια τῆς ἐποχῆς. Τοὺς Φαναριῶτες καὶ τοὺς σπόρους τοῦ Ἀλῆ-πασσᾶ.

Στὶς 4 πρὸς 5 Ἰουνίου 1825, δολοφονεῖται μετὰ ἀπὸ φρικτὰ βασανιστήρια, στὸν φράγκικο πύργο τῆς Ἀκροπόλεως τῶν Ἀθηνῶν. Τὸ πτῶμα του ἐρρίφθη ἀπὸ τὸν πύργο καὶ οὐδεῖς θὰ γνώριζε τὶς λεπτομέρειες ἐὰν δὲν ἀποκάλυπτε τὸ ἔγκλημα ἕνας φύλακας. 

Ἦταν μόλις 35 ἐτῶν! Στὸν ἀνθὸ τῆς ζωῆς του! Ὄρθιος καὶ πάνοπλος, ἐμπρὸς σὲ μίαν πρόκλησι ποὺ λεγόταν ἀναδόμησις τῆς Ἑλλλάδος ἐκ τῆς τέφρας της!

 Δυνατός, εὐφυής, συνειδητοποιημένος, ἀνυπότακτος, ἐλεύθερος, πολέμιος τοῦ ἀδίκου…. Ἴσως ὁ μόνος ἐκ τῶν ἀγωνιστῶν ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ ἀναλάβουν τὴν διακυβέρνησι τῆς χώρας σὲ ὑγιεῖς βάσεις…. Ἄρα, πρὸς θάνατον!

Φιλονόη. 

Υ.Γ. Ἂν καὶ σήμερα δὲν εἶναι καμμία ἐπέτειος, καμμία ἡμέρα μνήμης… δὲν  γινόταν. Τὸν Δυσσέα μας λίγο τὸν τιμοῦμε. Πρέπει νὰ μάθουμε τὰ λάθη τοῦ χθές γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ μὴν τὰ ἐπαναλάβουμε στὸ αὔριο.  

πηγές: Ἡ ἐπανάστασις τοῦ ’21, Φωτιάδης, Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, Παπαρρηγόπουλος, Ἡ Ἑλληνικὴ Ἐπανάστασις,  Κόκκινος.

φωτογραφίες ἀπὸ ἐδῶ, ἐδῶ κι ἐδῶ

πρώτη δημοσίευσις 16 Ἰουνίου 2011