Δὲν σβήνονται τὰ σημάδια μας…
Τὸ μόνον ποὺ μποροῦμε νὰ ἐπιτύχουμε εἶναι, σὲ κάποιον βαθμό, νὰ τὰ ἁπαλύνουμε…
Κάθε πληγὴ ἀφήνει κι ἕνα, μεγάλο ἢ μικρό, σημάδι.
Κάθε σημάδι μας εἶναι καὶ μία ἀνάμνησις τῶν τραυμάτων μας.
Κάθε ἀνάμνησις καὶ μία ἐπιβεβαίωσις τῶν ἡττῶν ἢ τῶν νικῶν μας.
Τὰ σημάδια μας εἶναι οἱ ἀποδείξεις τῶν ἐμπειριῶν μας. Εἶναι ἡ ἐπιβεβαίωσις τῶν μαχῶν μας. Εἶναι τέλος πάντων ἡ γνῶσις μας ποὺ ὀφείλουμε νὰ μοιρασθοῦμε μὲ ἄλλους. Δὲν τὰ ἀγνοοῦμε καὶ δὲν ὑποκρινόμεθα πὼς τὰ ξεπεράσαμε. Ἀντιθέτως μάλιστα… Χρέος μας εἶναι νὰ τὰ κυττᾶμε, κάθε φορά, μὲ προσοχή, νὰ ἀναλογιζόμεθα τὰ ὅσα μᾶς ἄφησαν καὶ νὰ συνειδητοποιοῦμε πὼς ἦσαν οἱ ἀφορμὲς γιὰ νὰ δυναμώσουμε ἀκόμη περισσότερο.
Ὁ βίος μας εἶναι τραχὺς καὶ ἐπώδυνος. Τὰ σημάδια ὅμως ἀποδεικνύουν πὼς δὲν ἤμασταν στατικοί, ἀναμένοντες τὸ τέλος μας. Ἀντιθέτως. Ἡ ὕπαρξίς τους δηλώνει πὼς εἴμαστε μαχητές. Τὸ ἀποτέλεσμα τῶν μαχῶν, θετικὸ ἢ ἀρνητικό, δὲν ἔχει μεγάλη σημασία. Σημασία ἔχει μόνον ἡ δική μας συμμετοχὴ σὲ αὐτές. Διότι, ὡς γνωστόν, μόνον ὅσοι εἶναι ἀποφασισμένοι νὰ πολεμήσουν ἔχουν πιθανότητες καὶ νὰ ἐπιβιώσουν…
Ὅλοι οἱ ἄλλοι ἁπλῶς παρακολουθοῦν ἀποχαυνωμένοι, βγάζοντας τὰ δικά τους συμπεράσματα καὶ αὐτό-παρηγορούμενοι μὲ τὴν ἀνυπαρξία τους.
Τιμῶ, ἐκτιμῶ καὶ σέβομαι λοιπὸν τὰ σημάδια μου, διότι αὐτὰ καὶ μόνον αὐτὰ ἀποδεικνύουν πὼς ἀκόμη Ζῶ, πανέτοιμη διαρκῶς, νὰ πληρώνω τὰ ἀναγκαία τιμήματα.
Ἅλλως τέ, εἴπαμε… Ὅ,τι δὲν μὲ τσακίζει μὲ κάνει πιὸ δυνατη…
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.