Εἶναι γεγονὸς πὼς ἕνας ἦταν, γιὰ παράδειγμα, στὴν διάρκεια τῆς παγκοσμίου Ἱστορίας, ὁ Ἀριστοτέλης ἢ ἢ ὁ Ἱπποκράτης ἢ (ἀκόμη καί) ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος. Τὸ γιατὶ δὲν ἐπέτυχαν ὅλοι οἱ συμπολῖτες τους, ἐκείνης τῆς περιόδου, ἢ κάποιοι ἄλλοι, σὲ ἄλλες ἱστορικὲς περιόδους, μὰ κι ἀργότερα, νὰ μιμηθοῦν αὐτὰ τὰ «ἱερὰ τέρατα» καὶ μέρος τῶν πράξεών τους, ἀκόμη καὶ στὸ ἐλάχιστον, παραμένει γιὰ τοὺς ἱστορικοὺς ἀναλυτὲς ἐπισήμως, ὡς ἕνα ἀναπάντητον ἐρώτημα, ποὺ ὅμως, οὐδόλως ἀναπάντητον εἶναι.
Ναί, ἦταν καὶ θέμα συμπτώσεων (συνθῆκες κοινωνικές, οἰκονομικὴ ἐπιφάνεια, παιδεία) ἀλλά, κυρίως, ἦταν θέμα ἐσωτερικῆς τους καὶ μόνον ἐπιλογῆς ἡ μετέπειτα πορεία καὶ ἀνέληξίς τους.Ἦταν τὸ «πάντρεμα» τῶν συμπτώσεων καὶτῶν φυσικῶν τους ταλέντων, ποὺ ἰσχυροποιήθησαν ἀπὸ μίαν ἀστείρευτο ἐσωτερικὴ δύναμιν., γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ παρακάμψουν ὅλα τὰ ἐμπόδια, φυσικὰ καὶ τεχνητά, καὶ νὰ φθάσουν ἐκεῖ ποὺ ἔφθασαν.
Ἀλήθεια… Πόσοι ἀπό ἐμᾶς ἔχουμε, ἔστᾦ καὶ μέρος, αὐτῆς τῆς μεγάλης δυνάμεως, ὡς πηγή ἀντλήσεως; Τήν ἔχουμε;
Κι ἐάν δέν τήν ἔχουμε μέ ποιά κουράγια καί ἐλπίδες θά φτιάξουμε τόν κόσμο;
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.