Ὡραῖες οἱ θεωρίες… Ἀκόμη ὡραιότερες οἱ ἰδεολογίες…. Τέλειες οἱ …ὀνειρώξεις…
Ὅμως… Ἕνα ὅμως ταλανίζει διαρκῶς τὴν καθημερινότητά μας, τὰ μυαλά μας καὶ μᾶς ὁδηγεῖ στὸ νὰ λαμβάνουμε (συνήθως) τὶς λάθος ἀποφάσεις.
Γιατί;

Ἂς κυττάξουμε λοιπὸν μέσα μας κι ἂς ἀναρωτηθοῦμε γιὰ τὸ ἐὰν αὐτὰ ποὺ ἰσχυριζόμεθα, γράφουμε, ἐφαρμόζουμε εἶναι ἀληθῆ. Ἂς ἀναρωτηθοῦμε γιὰ τὸ ἐὰν εἶναι δικά μας βιώματα ἢ ἐὰν ἁπλῶς ἀναπαράγουμε κάποιες φωνές, ἀπόψεις καὶ ἰδέες ἄλλων. Ἂς «φιλτράρουμε», τέλος πάντων, τὰ ἀληθῆ ἀπὸ τὰ …θεωρητικά, ξεφεύγοντας ἀπὸ τὰ ἐπιθυμητά μας σενάρια καὶ παραμένοντας στὰ ὅσα μποροῦμε πράγματι νὰ πράξουμε.
Γιατί;

Τὸ χειρότερον, ποὺ (πολὺ πιθανὸν νὰ μᾶς) συμβαίνῃ εἶναι πὼς τὰ περισσότερα ἀπὸ αὐτὰ πού, ὑποτίθεται πώς, πρεσβεύουμε εἶναι μόνον …ὑποθέσεις. Ζητᾶμε ἀπὸ τὰ παιδιά μας νὰ τραβήξουν αὐτὸν ἢ τὸν ἄλλον δρόμο, ἀλλὰ οἱ δικές μας πράξεις διαψεύδουν τὶς …διδαχές μας.
Ζητᾶμε ἀπὸ τοὺς συμπολῖτες μας νὰ πράξουν αὐτὸ ἢ τὸ ἄλλο, ἀλλὰ ἐμεῖς ἀρνούμεθα νὰ πράξουμε τὰ αὐτονόητα, ποὺ θὰ μᾶς θωρακίσουν.
Ζητᾶμε ἀπὸ τὰ κουδουνισμένα νὰ συμπεριφερθοῦν ἐντίμως καὶ ἠθικῶς, ἀλλὰ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, σὲ κάθε …«στροφὴ κοινωνική», παραιτούμεθα τῶν ἀρχῶν μας καὶ τῶν ἀπόψεών μας, καταντῶντας πάλι καὶ πάλι χειροκροτητές τους.
Θεωρίες λοιπόν. Οὐδέποτε πράξεις.
Γιατί;

Ὅταν λοιπὸν μιλᾶμε γιὰ κάτι, ;κοινοποιῶντας σὲ τρίτους αὐτὰ ποὺ (ὑποτίθεται) αἰσθανόμεθα, πιστεύουμε, ἐλπίζουμε αὐτὸ θὰ πρέπη νὰ εἶναι καὶ ἀληθές. Θὰ πρέπη νὰ μιλᾶμε γιὰ ὅσα ἐμεῖς ἔχουμε πράγματι βιώση, συνειδητοποιήση, ἀνακαλύψη. Ὅλα τὰ ὑπόλοιπα ἦσαν καὶ θὰ παραμείνουν ὑποθέσεις. Οἱ ὑποθέσεις ὅμως, ἐνστικτωδῶς, ἀπὸ τοὺς συνομιλητές μας ἀποῤῥίπτονται, διότι, πολὺ ἁπλᾶ μέσα τους κι αὐτοὶ γνωρίζουν πὼς ἠθικολογοῦμε σκέτο, δίχως νὰ ἐννοοῦμε ὅμως κι αὐτὰ ποὺ ἰσχυριζόμεθα. Σύνηθες μὰ ὄχι καὶ χρήσιμον. Τὸ χρήσιμον εἶναι νὰ μιλᾶμε μόνον γιὰ αὐτὰ ποὺ ἀληθῶς ἔχουμε ἐμεῖς πραγματοποιήση/ἀποφασίση/προγραμματίση. Ὅλα τὰ ἄλλα εἶναι ἀερο-ἀρλουμπολογίες ποὺ λέγονται γιὰ νὰ λέγονται, δίχως ὅμως καὶ μὲ πιθανότητες νὰ εἰσακουσθοῦν. Διότι ὅπως ψευδῶς μιλοῦμε ἐμεῖς, ἔτσι ψευδῶς ἀκοῦν καὶ οἱ ἄλλοι καί, τελικῶς, ἔτσι ψευδῶς ἀλληλο-παρηγορούμεθα μὲ ἀνούσιες ἐλπιδοφορίες, ποὺ ἀπὸ οὐσία τῆς Ἀνάγκης προσφέρουν …τίποτα!!!
Μᾶς ἀρέσει; Ἐὰν ὄχι, τότε ἐμεῖς κάτι πρέπει νὰ ἀλλάξουμε μήπως καί, τελικῶς, ἐπιτύχουμε νὰ προσφέρουμε τὸ ἀναγκαῖον δομικὸ λιθαράκι, ποὺ χρειάζεται ὁ κόσμος μας γιὰ νὰ ξεκινήσῃ τὰ πάντα ἀπὸ τὴν ἀρχή.

Φιλονόη

Σημείωσις
(ἀφορῶσα τὶς ἀτομικές μου δημοσιεύσεις)

Πάντα, ὅταν ἀφήνω σὲ αὐτὴν τὴν σελίδα σημειώματα, δὲν ἀναφέρομαι παρὰ μόνον στὰ ὅσα προσωπικῶς ἔχω βιώση καὶ διαπιστώση. Καλά, στραβά, ἴσια εἶναι ἀτομικὲς καὶ μόνον ἐμπειρίες ἢ συνειδητοποιήσεις ἢ διαπιστώσεις. Πῶς θά μποροῦσα ἄλλως τέ νά ἀναφερθῶ σέ κάτι ἀσαφές καί ὑποθετικό μέ ἐντιμότητα; Σέ τί θά διέφερα ἀπό ὅλους αὐτούς πού καθημερινῶς στιγματίζω;
Αὐτοὶ ποὺ μὲ γνωρίζουν προσωπικῶς γνωρίζουν ἐπίσης καὶ τὸ ἐὰν αὐτὰ ποὺ γράφω τὰ ἐννοῶ ἢ τὰ γράφω γιὰ νὰ τὰ …γράφω.

Συνολικῶς.
Δὲν καταθέτω ἐμπειρίες, γνώσεις καὶ συμπεράσματα τρίτων, παρὰ μόνον βήματα, μικρά-μικρά, ἀπολύτως ἀτομικά. Δὲν εἶναι εὔκολο ὅλο αὐτό, ἀλλά, κατ’ ἐμέ, εἶναι ἀναγκαῖον. Δὲν συμβαίνει γιὰ νὰ …«δομήσω αὐλὴ» ἀλλὰ γιὰ νὰ συνδράμω στὸ νὰ καταργηθοῦν κάθε εἴδους καὶ τύπου …«αὐλές». Δὲν πιστεύω στήν, ὑπὸ τὶς παροῦσες συνθῆκες συλλογικότητα, διότι εἶναι ἐπίπλαστος καὶ παραπλανητική, πρὸ κειμένου νὰ μᾶς χρονοκαθυστερήσῃ τόσο, ὅσο νὰ μὴν μποροῦμε νὰ ἀντιδράσουμε στοιχειωδῶς. Πρὸς τοῦτον καὶ διαρκῶς καταπιάνομαι μόνον μὲ τὸ ἄτομον καὶ οὐδέποτε μὲ τὸ σύνολον. Οἱ ὁποῖες ἀναφορές μου ἐπὶ τοῦ συνόλου πάντα ξεκινοῦν καὶ καταλήγουν στὸ τί τὸ ἄτομον εἶναι ἀποφασισμένο νὰ πράξῃ.

Τέλος πάντων… Τὸ «ἀρχίσαμε – arxisame.gr» δὲν ἔχει γίνη γιὰ νὰ «χαράξῃ δρόμους», ἀλλὰ γιὰ νὰ συντροφεύῃ αὐτοὺς ποὺ ἤδη κατενόησαν πὼς μόνοι μας, ὁ καθεὶ ἐξ ἡμῶν, θὰ χαράξη τὸν δικό του, ἀτομικὸ δρόμο, πληρώνοντας τὰ ἀναγκαία τιμήματα ὁπωσδήποτε, ἀλλὰ κερδίζοντας κάθε στιγμὴ ἕναν ἀκόμη βαθμὸ Ἐλευθερίας. Αὐτό, γιὰ τὴν ὤρα, ἀρκεῖ. Οἱ ὀποῖες συλλογικότητες, ἐὰν κι ὄταν ἀπαιτηθοῦν, πολὺ ἁπλᾶ, δίχως κόπους, θὰ μᾶς συμβοῦν. Ἔως τότε Ἀνάγκη εἶναι νὰ ἐπαναδομηθῇ ὁ ἴδιος ὁ Ἄνθρωπος, ὡς Ἐλεύθερο Ὄν, ποὺ θὰ δύναται ὡς δομικὸ στοιχεῖον-κύτταρον, νὰ ἐπανασυγκροτήσῃ «ἑνιαίους ὀργανισμοὺς» – κοινωνίες, πατῶντας ἐπάνω στὴν εἰλικρινή, ἀπόλυτο καὶ δίχως μυστικὰ ἐπικοινωνία.

 

εἰκὼν