Κάποιες φορές, παρασυρόμενοι ἀπὸ την σαχλαμάρα τῆς καθημερινότητος, ἐν ὅσῳ γνωρίζουμε τὸ ποιὰ εἶναι τὰ πρότυπα γύρω μας, μιμούμεθα. Μιμούμεθα τοὺς πάντες καὶ τὰ πάντα.
Μὰ κυρίως τὴν σαχλαμάρα.
Τὸ φαινόμενον εἶναι πιὸ ἔντονο σὲ νεαρὲς ἡλικίες, ποὺ εἶτε γιατὶ τὰ παιδὰ δὲν μποροῦν εὔκολα νὰ ὑπερασπισθοῦν τὴν εἰκόνα τους πρὸς τοὺς ἄλλους, εἶτε διότι δὲν γνωρίζουν τὴν εἰκόνα τους, μετατρέπονται τελικῶς σὲ …μαϊμουδάκια.
Μὰ μεγαλώνοντας οἱ περισσότεροι ἀφήνουν αὐτὲς τὶς παιδιάστικες συμπεριφορὲς πίσω τους.
Ὄχι ὅμως ὅλοι.
Βλέπουμε γύρω μας ἄτομα ποὺ εἶναι, ὅ,τι εἶναι, μέσα ἀπὸ ἕνα ῥοῦχο ὴ ἕνα αὐτοκίνητο ὴ ἕνα …κινητό, ἀλλὰ δὲν βλέπουμε τὸ πρόσωπό τους, τὴν προσωπικότητά τους ἢ τὸν χαρακτῆρα τους, διότι οἱ ἴδιοι ἀν τὶ τοῦ ἑαυτοῦ τους προβάλλουν ἕνα ἀπόκτημα. Κάτι ψευδές.
Σταματᾶμε ἐδῶ.
Μὲ τοὺς δικούς μας ἀνθρώπους, αὐτοὺς ποὺ γνωρίζουμε, ἀγαπᾶμε, σεβόμεθα δὲν ἀξίζει νὰ ἀντικρύζουμε πρῶτα μερικὰ ἀντικείμενα καὶ μετὰ αὐτούς. Ἂς διεκδικήσουμε τὴν ἀλήθεια τους.
Μὰ γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ τὸ κερδίσουμε αὐτό, πρῶτα ὀφείλουμε νὰ κυττάξουμε τὸν καθρέπτη μας καὶ νὰ ἀναρωτηθοῦμε γιὰ ἐμᾶς. Μήπως κάτι μέσα μας μᾶς κάνει κι ἐμᾶς νά κρύβουμε πίσω ἀπό κάποιο ἀντικείμενον …ἐμᾶς; (Ὄχι πάντα, ἀλλὰ κάποιες φορές…)
Οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἀνακαλύπτουν τοὺς ἑαυτούς τους, ποὺ τοὺς γνωρίζουν καὶ ἐπικοινωνοῦν μαζύ τους, δὲν χρειάζονται νὰ προβάλλουν τὰ ἀποκτήματά τους ὡς ἀπόδειξιν προσωπικότητος. Τὰ ἀποκτήματα, ὅταν ὑπάρχουν, εἶναι καθαρὰ χρηστικά.
Ἂς ξαναγίνουμε ἄνθρωποι.
Ἂς δείξουμε στὰ παιδιά μας τὴν πραγματικὴ ζῳή!!!
Ἂς κερδίσουμε τοὺς ἑαυτούς μας ποὺ χάσαμε.
Κι αὐτὸ δὲν γίνεται μὲ τὸ νὰ δείχνουμε κάτι ἄλλο ἀπὸ αὐτὸ ποὺ εἴμαστε.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.