Αὐτὲς οἱ εἰδήσεις μοῦ ἔχουν γίνῃ βραχνᾶς.
Περπατῶ στὸν δρόμο, ἐπισκέπτομαι φίλους μου, συζητῶ στὸ τηλέφωνο καὶ κάπου στὸ βάθος διαρκῶς παίζει μία τηλεόρασις στὰ δελτία εἰδήσεων. Ἐφιάλτης μοῦ ἔχουν γίνῃ…
Καὶ δὲν φθάνει αὐτό…
Ἔχουμε καὶ τὴν κατάθλιψιν, ποὺ οὔτως ἤ ἄλλως συνοδεύει, ὡς ἐπακόλουθον, τὶς εἰδήσεις… Συνέχεια →

Κολωνάκι κάποτε…
Καμμία σχέσις μὲ τὸ σημερινὸ Κολωνάκι…
Διότι τὸ σημερινὸ Κολωνάκι διαφέρει ἐλάχιστα ἀπὸ ὅλες τὶς ἄλλες περιοχὲς τῶν Ἀθηνῶν ἤ τῆς Ἑλλάδος…
Ἄλλως τε, ὅλοι μας, μὰ ὅλοι μας, στὴν ἰδίαν Μοίρα εἴμαστε… Συνέχεια →

Ἐν τάξει…
Σήμερα τὸ παράκανα…
Μὰ δὲν εἶναι τόσο ὁ στόχος μου νὰ προτείνω τὴν Ἀλίκη ἤ τὴν Τζένη ἤ τὸν Μίμη, ὄσο τὸ νὰ ἀποφύγουμε τὶς εἰδήσεις…
Τὸ γράφω καθημερινῶς πλέον… Οἱ εἰδήσεις μεγαλώνουν τὴν κοινωνικὴ κατάθλιψιν…
Γιὰ νὰ τὶς ἀποφύγουμε ὀφείλουμε νὰ τὶς …ἀποφύγουμε…
Εἶναι τόσο ἁπλό.
Τὸ πῶς, ἐμεῖς θὰ τὸ ἀποφασίσουμε.
Ἴσως μὲ ἕνα βιβλίο…
Ἴσως μὲ ἕναν περίπατο…
Ἴσως μὲ λίγη καλὴ φιλικὴ συντροφιά… Συνέχεια →

Ἄν καὶ σήμερα εἶναι ἡμέρα σχεδὸν ἑορτινή, θὰ ἐπαναλάβω τὴν πρότασίν μου γιὰ ἀποφυγὴ τῶν εἰδήσεων.
Ἄλλως τέ, σήμερα κι αὔριο, δικαιούμαστε λίγες στιγμὲς ἀνάπαυλας ἀπὸ τὴν καθημερινότητα…
Ἄς κάνουμε λοιπὸν κάτι διαφορετικό…
Δὲν εἶναι ἀνάγκη νὰ στρωθοῦμε γύρω ἀπὸ τὴν τηλεόρασιν… Συνέχεια →

Μία ἀκόμη νύκτα ἔφθασε…
Μία εὐκαιρία γιὰ νὰ ἀποφασίσουμε νὰ σβήσουμε τὴν τηλεόρασι, ἤ νὰ μὴν τὴν σβήσουμε…
Ἄν καὶ δὲν νομίζω πὼς αὐτὲς τὶς ἀποφάσεις μποροῦμε νὰ τὶς πάρουμε ὑπὸ τὸ κράτος τῶν ὑποδείξεων, παρὰ μόνον ἀπὸ δική μας ἀνάγκη, πάλι θὰ τολμήσω νὰ σᾶς προτείνω νὰ παρατήσετε τὴν τηλεόρασι… Κυρίως ὅμως τὶς εἰδήσεις… Συνέχεια →

Πάλι ἐναλλακτικὴ τῶν εἰδήσεων πρότασις ἀπόψε.
Εἴπαμε…
Εἰδήσεις τὸ βράδυ σημαίνουν φυλακὴ στὴν κατάθλιψι…
Κι ἐπεὶ δὴ ἐγὼ τὴν ἀπέφυγα, τολμῶ νὰ συστήσω τὴν μεθοδολογία μου καὶ σὲ ἄλλους…
Ὄχι, δὲν θὰ μὲ ὁδηγήσουν κάποιοι ἐκεῖ ποὺ πρέπει νὰ ἀποφύγω…
Ὅπου κι ἐὰν θὰ πάω, θὰ πάω μόνη μου… Συνέχεια →