Βίο ἔχουμε… Βίο μέσα σὲ ἀπέραντη καὶ ἀστείρευτη βία… Βιώνουμε καθημερινῶς τὴν βία, δουλεύοντας ὑπὸ συνθῆκες βιαίας δουλείας, ἀνίκανοι νὰ σκεπτοῦμε, λόγῳ πιέσεως, λογικὰ καὶ ἐλπίζοντες ἀκόμη καὶ στὰ ἀκραίως παράλογα. Αὐτοπαγιδευόμεθα σὲ συμβάσεις, ἀρνούμενοι νὰ ἐξέλθουμε αὐτῶν, διότι μᾶς τρομάζει τὸ ἄγνωστον. Γνωρίζουμε ὅμως, εἴτε ἐνστικτωδῶς εἴτε λόγῳ περιῤῤεούσης συλλογικῆς μνήμης, πὼς ὁποιαδήποτε ἔκπτωσις … Συνέχεια
Οἱ περισσότεροι συνάνθρωποί μας πιστεύουν πὼς ἡ τύχη καὶ ἡ ἀτυχία τοὺς συντροφεύουν, κατὰ περίπτωσιν. Αὐτοὶ οἱ συνάνθρωποί μας εἶναι ποὺ θεωροῦν τοὺς ἑαυτούς τους ἐξηρτημένους ἀπὸ τὶς ἐξωτερικὲς συνθῆκες καί, μονίμως, καταδεικνύουν κάτι ἢ κάποιον, ἔξω ἀπὸ αὐτούς, ποὺ εὐθύνεται γιὰ τὰ κακὰ ἢ τὰ καλὰ τῆς ζωῆς τους. Μποροῦν μάλιστα νὰ ἀποδείξουν, βάσει … Συνέχεια
Πολλὲς φορές, δίχως νὰ τὸ συνειδητοποιοῦμε, ἐπιτρέπουμε στὸν φόβο νὰ μᾶς σκιάζει κάθε μας σκέψιν, συναίσθημα, ὄνειρο. Μία ἀμυδρὴ σκιά του ὅμως, τόσο μικρή, ποὺ δὲν γίνεται εὔκολα ἀντιληπτή, ἀκόμη κι ἀπὸ εἰδικούς.
Οὔτε ἀκατανόητες κι ἀσαφεῖς ἔννοιες. Ὑπάρχει μόνον ἡ δική μας διάθεσις καὶ προθυμία γιὰ νὰ τὰ ἀνακαλύψουμε.
Γιά ὅλους; Γιά λίγους; Τὶς ἀπαντήσεις θὰ τὶς λάβουμε μόνον ἀπὸ τὸν μῦθο τοῦ Πλάτωνος. Ἡ Ἀλήθεια, κατὰ τὸν μῦθο τοῦ Πλάτωνος, εἶναι πάντα διάχυτη καὶ προσβάσιμος γιὰ ὅλους αὐτοὺς ποὺ ἀντέχουν καὶ θέλουν νὰ τὴν προσεγγίσουν. Γιὰ αὐτοὺς ποὺ δὲν τυφλώνονται ἀπὸ τὸ φῶς της.
Ὅπου κι ἐὰν κυττάξω διαβάζω γιὰ τὸν ὗπνο μου! Ὅπου κι ἐὰν στραφῶ κάποιος θὰἰσχυριστῇ πὼς κοιμᾶμαι καὶ χρειάζομαι ἀφύπνισι! Ὅπου κι ἐὰν σταθῶ κάποιος θὰ προσπαθήσῃ νὰ μὲ ξεκουνήσῃ χαρακτηρίζοντάς με φυτό! Τοῖχοι, κᾶδοι, ἀφίσσες, πανῶ, μηνυματάκια, τραγουδάκια…. Ὅλα ἔχουν ἀλλάξη χρώματα… Εἶμαι πρόβατο καὶ ψάχνω τσοπάνη! Εἶμαι φυτὸ καὶ χρειάζομαι κλάδεμα!
