Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Δεσποτάκης Δημήτρης

Θυμᾶσαι…; μοῦ εἶχες πεῖ…

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

Σοῦ μιλοῦσα σιγὰ, ψιθυριστὰ σχεδόν,
προσπαθῶντας νὰ δώσω ἀγάπη εἰς τὰ χρώματα τῆς φωνῆς μου…
θυμᾶσαι…;
 
 Μοῦ εἶχες πεῖ πὼς ἡ ἀγάπη ὑπάρχει εἰς τὸ χρῶμα μου,
διότι ὅταν ὁμιλῶ γιὰ γαλάζιον, δακρύζω…
θυμᾶσαι…;

Ἐλεύθερος Ἐραστὴς

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

 


Ἤθελα νὰ κυττάξω μέσα εἰς τὰ πράσινα, 
τὰ γαλάζια, τὰ πορφυρά σου.
Ἤθελα νὰ μυρίσω τὶς βουνοκορφές, τὶς θάλασσες,

νὰ μυρίσω ἤθελα τὴν καρδιά σου.Ἤθελα νὰ γευθῶ τὸ κορμί σου,
Συνέχεια →

Μὲ λέξεις ὄμορφες

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Δῶσε μου Ἄνεμε τὴν φωνή σου,
τὴν γῆ νὰ ζωγραφίσω,
μὲ λέξεις ὄμορφες,

ὡς λαμπροστολισμένες κυριακάδες νὰ ‘ναι 
καὶ γύρω τους τόνοι καὶ πνεύματα παράνυμφοι, 
μὲ τ’ ἄνθη ἀγκαλιασμένα, μὲ χρώματα λευκὰ τῶν κρίνων
καὶ ῥὸζ μοσχοβολᾶτα τριανταφυλλένια,
Συνέχεια →

Ἀνοιξιάτικη Μελένια Σοφία

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

Ἐψές, μέσα ἀπὸ τὸ ψιλόβροχον,

ἀπὸ γαληνεμένην συννεφιὰ
κι ἀπὸ πανάρχαιον βύθισμα τοῦ φωτός,
ἐφάνη ἐμπρός μου ἡ Ἄνοιξις, Ὡραία.