Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Καργάκος Σαράντος

«Οὐαί τῷ μή τοῖς ἰδίοις ὄνυξι ξυομένῳ»

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ὁ παλαιότερος ἀπ᾽ ὅλους τούς ἐκδότες μου ἐπισκέφθηκε τίς ἡμέρες τῶν Χριστουγέννων τήν Σλοβακία. Προκειμένου νά μετακινηθεῖ, χρησιμοποίησε ταξί καί ὁ Σλοβάκος ὁδηγός, ὅταν ἀντιλήφθηκε ὅτι ὁ πελάτης του ἦταν Ἕλληνας, ζήτησε νά προπληρωθεῖ! Σέ αὐτό τό σημεῖο ἐξευτελισμοῦ ἐφθάσαμε. Κάποτε τό ὄνομα Ἕλλην ἦταν τίτλος τιμῆς. Τώρα τόν κάναμε τίτλο ντροπῆς. Ἀΐπ!

Αὐτό τουρκιστί σημαίνει ντροπή. Πού μᾶς ἀξίζει. Δέν ἀπέχουμε πολύ ἀπό τήν ἐποχή πού οἱ πάντες μιλοῦσαν γιά τήν Ἑλλάδα μέ θαυμασμό. Καί μέσα σέ δύο χρόνια τούς κάναμε νά μιλοῦν μέ ἀποτροπιασμό. Ἀποδειχθήκαμε, ὡς λαός καί ὡς πολιτική καί πνευματική ἡγεσία, μωρότεροι ἀπό τίς μωρές παρθένες τῆς εὐαγγελικῆς παραβολῆς. Συνέχεια →

Πίσω ἀπό τόν φόνο τοῦ Φύσσα ἡ ΜΟΣΑΝΤ;

ἀπὸ τὸν/τὴν

5

Ἀπὸ τὸ δικό του στόμα ἔχει ἄλλην «βαρύτητα»…

 

Mε πάρα πολὺ ἐνδιαφέρον, διαβάσαμε καὶ ξεχωρίσαμε (μὲ κάποια καθυστέρηση) στὴν ἐφημερίδα «Ἑστία» τῆς Παρασκευῆς 18ης Ὀκτωβρίου 2013, ἕνα κείμενο τοῦ  πολὺ γνωστοῦ φιλολόγου καθηγητοῦ & ἱστορικοῦ Σαράντου Καργάκου, ποὺ προχωρᾶ σὲ ὁρισμένες  ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ἐκτιμήσεις…
Πιστεύουμε πῶς ἀξίζει νὰ τὸ μοιρασθοῦμε μαζί σας, φῖλες καὶ φίλοι τῆς «Ἐθνικῆς Ἑταιρείας». Γιὰ δύο βασικότατους λόγους!  Πρωτίστως, δὲν τὰ ἔχει ξαναπεῖ οὐδεὶς ἄλλος, ἐνῶ δεύτερον, ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΒΡΕΙΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ, εκτός ἂν ἤσασταν ἀναγνώστης μόνον τῆς συγκεκριμένης ἱστορικῆς ἐφημερίδος, ποὺ ὅμως ἔχει  μικρὴ κυκλοφορία.

Διαβάστε!

«Ἡ τωρινὴ περιστολὴ τῆς «Χ.Α.» λειτούργησε ὡς σωσίβιο γιὰ τὰ πολιτικὰ κόμματα. Διερωτῶμαι ἀπὸ πόσους δὲν θὰ γίνει πιστευτὴ ἡ φήμη ποὺ ἐντέχνως διαδίδεται, ὅτι ἡ σύλληψη τῶν ἡγετικῶν της στελεχῶν, ἔγινε 1 ἡμέρα, πρὶν τὴν συνάντηση τοῦ πρωθυπουργοῦ, μὲ ἑβραϊκοὺς κύκλους τῆς Ἀμερικῆς, ότι πίσω ἀπὸ τὴν δολοφονία τοῦ ἄτυχου τραγουδιστοῦ (δηλαδὴ τοῦ Π.Φύσσα) βρισκόταν ἡ … «Μοσσὰντ» καὶ ὅτι εἶναι αὐτή, ποὺ τροφοδοτεῖ μὲ ὅλο αὐτὸ τὸ χυδαῖο ἠχητικὸ ὑλικό, τὰ λεγόμενα «Μίντια»;»…

Δὲν νομίζουμε ὅτι χρειάζεται νὰ προσθέσουμε τὸ παραμικρό…

 Ἰωάννης Καποδίστριας ἀπὸ Ἐθνικὴ Ἑταιρεία

Τώρα ἐγὠ πρέπει νά σχολιάσω;
Τί στό καλό λέμε τόσον καιρό;
Γιὰ νὰ μιλᾷ ἔτσι ὁ δάσκαλος κάτι γνωρίζει…
Καὶ γιὰ νὰ φθάνῃ στὸ σημεῖον νὰ τὰ γράφῃ, φαντασθεῖτε πόσα περισσότερα γνωρίζει…

Φιλονόη.

Υ.Γ.1. Συνωμοσίες πάλι; Λέτε; Μέ τρεῖς νεκρούς ἀκόμη γιά συνωμοσίες συζητᾶμε; Πότε θά τό πάρουμε ἀπόφασι πώς εἴμαστε στό στόχαστρο; Ὅταν οἱ νεκροί θά εἶναι ἀδύνατον νά μετρηθοῦν;

Υ.Γ. 2. Πίσω ἀπό τό προχθεσινό διπλό φονικό ποιός; Ποιός; Μὴ μοῦ πεῖτε οἱ Anonymous  διότι θὰ σᾶς ὑποδείξω πάλι τὴν ἀπάντησι τοῦ δασκάλου. Διότι κι αὐτοὶ οἱ «ἐπαναστάτες» κατὰ ἐκεῖ βλέπω νὰ ἔχουν ἄκρες καὶ συμφέρονται…

Ἔκκλησις

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Χαμηλῶστε τούς τόνους. Μή ρίχνετε λάδι στή φωτιά. Ἡ φωτιά, ὅταν φουντώσει, θά κάψει πρώτα τά παιδιά. Ἡ ἀγάπη πρός τή δημοκρατία δέν ἐκδηλώνεται μέ τή φωνασκία. Γιά τή στερέωση τῆς δημοκρατίας προέχει ἡ ἀγάπη πρός τήν πατρίδα. Ὁ περισσότερο ἐπίκαιρος ἀπό κάθε ἄλλη φορά Ἰωάννης Καποδίστριας εἶχε πεῖ: «Ἄν θέλετε νά ἔχετε κράτος ἰσχυρόν καί ἔνδοξον, ἀγαπήσατε τήν πατρίδα σας». Συνέχεια →

Τὸ καθῆκον ἔγινε ἄγνωστος λέξις.

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ἀκούω ὅτι τὸ μεγαλύτερο σήμερα πρόβλημα τῶν νέων μας εἶναι ἡ ἀνεργία.

 Διαφωνῶ. Ἐδῶ καὶ τριάντα χρόνια εἶναι ἡ … ἐργασία. Ὁ νέος δὲ φοβᾶται τὴν ἀναδουλειά, φοβᾶται τὴ δουλειά. Μιὰ οἰκογενειακὴ ἀντίληψη, ὅτι δουλειὰ εἶναι ὅ,τι δὲν λερώνει, ἐπεκτάθηκε καὶ στὸ νέο-σουσουδιστικὸ σχολεῖο μὲ εὐθύνη τῶν κομμάτων, ποὺ γιὰ λόγους ψηφοθηρίας ἀπεδύθησαν σὲ μιὰ χυδαία πολιτικὴ παιδοκολακείας, ἡ ὁποία μετὰ τὴ δικτατορία ἐξέθρεψε καὶ διαμόρφωσε δύο γενιές «κουλοχέρηδων» … παιδιῶν δηλαδὴ ποὺ δὲν μποροῦν νὰ χρησιμοποιήσουν τὰ χέρια τους -πέρα ἀπὸ τὴ μούντζα- γιὰ καμιὰ ἐργασία ἀπὸ αὐτὲς ποὺ ὀνομάζονται
χειρωνακτικές, ἐπειδή -τάχα- εἶναι ταπεινωτικές.   Κι ἂς βρίσκεται μέσα στὴ λέξη «χειρῶναξ», σὰν δεύτερο συνθετικὸ τὸ «ἄναξ» ποὺ κάνει τὸν δουλευτή, τὸν ἄνακτα χειρῶν, βασιλιᾶ στὸ χῶρο του, βασιλιᾶ στὸ σπιτικό του, νοικοκύρη δηλαδή, λέξη ἄλλοτε ἱερὴ ποὺ ποδοπατήθηκε κι αὐτὴ μὲς στὴν ἀσυναρτησία μιᾶς πολιτικῆς ποὺ ἔδειχνε ἀριστερὰ καὶ πήγαινε δεξιὰ καὶ τούμπαλιν. Γι’ αὐτὸ τουμπάραμε… Συνέχεια →

Παιδεία: Ὁ μεγάλος ἀσθενής

ἀπὸ τὸν/τὴν

2

Ἐπί 35 καί πλέον χρόνια ὀξυτόνως φωνάζουμε μέ πλῆθος ὁμιλιῶν καί συγγραφῶν ὅτι ἡ παρακμή τῶν κρατῶν ἀρχίζει ἀπό τήν παρακμή τῆς παιδείας καί ὅτι ὅλα τά δυσλειτουργικά φαινόμενα τῆς μεταπολιτευτικῆς κοινωνίας καί πολιτείας μας εἶναι καρπός μιᾶς στρεβλῆς παιδείας, μιᾶς «ἀντιπαιδαγωγικῆς παιδείας», πού ἀναμορφώθηκε δῆθεν γιά νά ὑπηρετεῖ τή δημοκρατία ἀλλά κατ᾽ οὐσίαν παραμορφώθηκε –μέ τά ἀλλεπάλληλα μεταρρυθμιστικά «λίφτινγκ»– σέ κομματική παιδεία.

Συνέχεια →

Οἱ νέοι Οἰδίποδες

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

Λυπᾶμαι πού εἶμαι ὑποχρεωμένος νά μιλήσω ὠμά ἀλλ᾽ οἱ καταστάσεις δέν ἐπιτρέπουν λόγια θωπευτικά. Ἡ κυβέρνηση, μετά ἀπό δύο χρόνια ἐξουσίας, μοιάζει μέ φάλαινα πού ἔχει ἐξοκείλει στά ρηχά. Οὐδεμία ἐπιτυχία προσγράφεται στό ἐνεργητικό της, οὔτε στήν οἰκονομία, οὔτε στήν δημόσια τάξη, οὔτε στή λειτουργία τῆς κρατικῆς μηχανῆς. Τά πάντα βρίσκονται ἐν παραλυσία ἤ στήν κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου λίγο πρίν πάθει ἔμφραγμα.

Συνέχεια →