Θὰ βραδιάζει ἡ μέρα, ὅταν θὰ φτάνομε
στοῦ χωριοῦ τ᾿ ἀποσκιωμένα ἁλώνια
θὰ φανοῦν λευκὰ τὰ χωριοτόσπιτα
πίσω ἀπὸ τῶν πεύκων τ᾿ ἀκροκλώνια. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: λόγοι Ἑλλήνων
ᾨδὴ Ἑβδόμη. Τὸ Φάσμα
α΄
Τὸ πνεῦμα μου σκοτίζεται·
ἡ γῆ ὑπὸ τὰ ποδάρια μου
γέρνει· ἀθελήτως τρέχω
ὡσὰν ἀπὸ μίαν ράχην
βουνοῦ, εἰς λαγγάδι.
β΄ Συνέχεια
Ὠδή πέμπτη. Εἰς Σούλι
α΄
Φυσάει σφοδρὸς ὁ ἀέρας,
καὶ τὸ δάσος κυμαίνεται
τῆς Σελλαιίδος· φθάνουσι
μακρὰν ἐδῶ, ὅπου κάθομαι,
μουσικὰ μέτρα.
β´
Ἀφροντίστων ποιμένων Συνέχεια
Τί εἶναι ἡ πατρίδα μας;
Τί εἶναι ἡ πατρίδα μας; Μήν εἶν’ οἱ κάμποι;
Μήν εἶναι τ΄ ἄσπαρτα ψηλά βουνά;
Μήν εἶναι ὁ ἥλιος της, πού χρυσολάμπει;
Μήν εἶναι τ’ ἄστρά της τά φωτεινά; Συνέχεια
Τὰ πρωτοβρόχια
Μὲ τὰ πρωτοβρόχια θἄρθουν τὰ μηνύματα
τοῦ χειμώνα: τὸ ποτάμι θὰ θολώσει,
θὰ τριζοβολοῦν ξερὰ τὰ πλατανόφυλλα
θὰ κρυώσει ἡ νύχτα καὶ θὰ μεγαλώσει….. Συνέχεια
Χῶμα ἑλληνικό
Τώρα ποὺ θὰ φύγω καὶ θὰ πάω στὰ ξένα
καὶ θὰ ζοῦμε μῆνες, χρόνους χωρισμένοι,
ἄφησε νὰ πάρω κάτι κι ἀπὸ σένα,
γαλανὴ πατρίδα πολυαγαπημένη,
ἄφησε μαζί μου φυλαχτὸ νὰ πάρω
γιὰ τὴν κάθε λύπη κάθε τι κακό,
φυλαχτὸ ἀπὸ ἀρρώστια, φυλαχτὸ ἀπὸ Χάρο,
μόνο λίγο χῶμα, χῶμα ἑλληνικό. Συνέχεια