Ἡ ἀποικιοποίησις τῆς γλώσσης

Γράφει μια επαρχιώτικη διαφήμιση
(για την προσέλκυση όχι ξένων μα Ρωμιών
στο κέντρο λέει –στ’ αγγλικά– “Το μπλε πετράδι”)

Sirtaki night κι εξηγεί Συρτάκι βράδυ.
Θαυμάστε γλωσσικό κι ανθρώπινο ποιόν
ιδιαίτερα στο δεύτερό της ήμισυ!
ΝΙΚΟΣ ΦΩΚΑΣ

ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΠΟΛΥΣ ΚΑΙΡΟΣ από τότε που υπήρχε ένα ελληνικό πιστωτικό ίδρυμα με όνομα κοινότοπο ίσως, αλλά πάντως ταιριαστό: “Εμπορική Τράπεζα”. Πλέον δεν υφίσταται. Η εταιρεία που πήρε τη θέση του αποκαλεί τον εαυτό της “Emporiki Bank”. Αυτό το όνομα φροντίζουν να επαναλαμβάνουν όλο και συχνότερα, καλώντας κι εμάς να το εμπεδώσουμε, τα μεγάφωνα των Μέσων και της Διαφήμισης. Προσώρας το πράγμα μοιάζει δύσκολο. Πώς ξεγράφει κανείς μια επωνυμία ταυτισμένη με εκατοντάδες τοπόσημα ανά την Ελλάδα, δεμένη με την βιοτική καθημερινότητα χιλιάδων ανθρώπων; Και ακόμη, πώς πιάνει κανείς στο στόμα του ένα Συνέχεια

Γιά φαντάσου, ἔχουμε νέφος στήν Ἀθήνα

Μετά το απίστευτο της λίστας, δηλαδή το σοκ που έπαθαν τα ΜΜΕ της χώρας μόλις αντιλήφθηκαν πως κάποιοι Έλληνες και μάλιστα κυβερνητικού περιβάλλοντος βγάζουν τα λεφτά τους έξω (!!!)  σε ελβετικές τράπεζες (άκου να δεις τι συμβαίνει στο κόσμο…) έρχεται το δεύτερο σοκ!

Πάνω από τον μέχρι πριν λίγο πεντακάθαρο αττικό ουρανό, αυτή τη καταπράσινη πόλη με τα οικολογικά κτίρια, τα πάρκα, τους κήπους σε κάθε σπίτι, τους ανθρώπους που κυκλοφορούν όλοι με ποδήλατο, τα εργοστάσια, ναυπηγεία, διυλιστήρια, βιοτεχνίες κλπ που βρίσκονται εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά να μην τα βλέπουμε καν, κάποιοι απαράδεκτοι φτωχομπινέδες άρχισαν να καίνε ξύλα, χαρτιά και σερβιέτες αντί για το αγνό, άσπιλο και αμόλυντο πετρέλαιο και προκάλεσαν… ΝΕΦΟΣ δηλητηριώδες, θανατηφόρο. Τίγκα τα νοσοκομεία από τους ανθρώπους που πέφτουν κάτω σαν ζαλισμένα κοτόπουλα, ανίκανοι να περπατήσουν, να αναπνεύσουν, να επιβιώσουν αυτής της ευρωπαϊκής Φουκουσίμα των καυσόξυλων.
 
Με ρώτησε ένας φίλος γιατί δείχνω πως δεν έχω πια κέφι να γράφω. Συνέχεια

Τά ἀνδρείκελα καί οἱ ψυχάρες

Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου

[email protected]

www.apostoloupanos.gr

 

            Το 2012 έδυσε και μόλις ανέτειλε το 2013 με τους χειρότερους οιωνούς. Η πατρίδα μας έχει γυρίσει 72 χρόνια πίσω, η χώρα μας ήδη βρίσκεται σε “εμπόλεμη κατάσταση” και ο λαός μας εξαθλιώνεται. Βιώνουμε κατοχικές ημέρες και νύχτες που οι περισσότεροι των Ελλήνων τις γνώρισαν από αφηγήσεις παλαιότερων ή από ντοκιμαντέρ εποχής. Δράστες της αναβίωσης αυτών των τραγικών στιγμών του Έθνους, όλες οι κυβερνήσεις από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Αυτές οι κυβερνήσεις που μέχρι το 2009, σχεδίασαν την υποδούλωση της πατρίδας μας στη νέα τάξη πραγμάτων και στην παγκοσμιοποίηση και ακολούθως, οι κυβερνήσεις Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά, υλοποιούν αυτό το πολύχρονο εφιαλτικό σχέδιο. Έτσι, παρ΄ότι η πατρίδα μας «άντεξε» δυο παγκόσμιους πολέμους, σήμερα υποδουλώνεται σε περίοδο «ειρήνης», μέσω της κατασκευασμένης οικονομικής κρίσεως, στη ναζιστική επεκτατική πολιτική των Γερμανών.           

            Σ΄ αυτή την πατρίδα περίσσευαν οι πολιτικοί Εφιάλτες, τα μικρόψυχα, δειλά, ανεπαρκή και εν πολλοίς δωσίλογα ανθρωπάκια, τα οποία παραγνώριζαν το διαπιστωμένο ιστορικά, πως μεγάλες οικονομικές κρίσεις δηλαδή, οδηγούν το Έθνος σε απώλεια κυριαρχικών εδαφών. Και αυτό στις ημέρες μας φαίνεται δυνατό περισσότερο από ποτέ, από τη στιγμή που η Ελλάδα «άνοιξε» την όρεξη των γειτόνων μας, οι οποίοι ορέγονται κομμάτια της χώρας μας, εκμεταλλευόμενοι την οικονομική μας αδυναμία η οποία εξασθενεί την άμυνά μας. Γιατί ως γνωστόν, Συνέχεια

Ὁδός προσωπικῆς ἀντιστάσεως

Aς υποθέσουμε το φαντασιώδες ενδεχόμενο ιστορικής εξαφάνισής μας των Eλληνώνυμων του βαλκανικού νότου – αλλά οπωσδήποτε ηδονικής: Mας μεταφέρουν, λ.χ., όλους, ως πληθυσμικό σύνολο, στην πιο ηλιόλουστη και μαγευτική πολιτεία των HΠA, με παροχές μυθώδους διαβίωσης, αδιανόητες και για τον πιο ακραίο στις απαιτήσεις του συνδικαλιστή. Kαι στα εδάφη του σημερινού ελλαδικού κράτους δημιουργείται ένα καινούργιο μόρφωμα από την πανσπερμία των μεταναστών, ή μεταφέρονται πληθυσμοί της σφύζουσας τουρκικής Aνατολίας, ή πραγματοποιείται το όνειρο του Mπερίσα για τη Mεγάλη Aλβανία – ή ό,τι άλλο ήθελε προκύψει.

O μύθος εξυπηρετεί τη διατύπωση δύο ερωτημάτων.

Eρώτημα πρώτο: H εξαφάνιση του σημερινού Eλληνισμού από τη σκηνή της Iστορίας θα γινόταν έστω ελάχιστα αισθητή, και σε ποιους; Θα είχε την παραμικρή συνέπεια στην πορεία και στον πολιτισμό της ανθρωπότητας; Θα έχανε κάτι η Eυρώπη, η διεθνής κοινότητα, θα βίωναν κάποιοι πάνω στον πλανήτη επώδυνη στέρηση;

Eρώτημα δεύτερο: Συνέχεια

Εὐημερία

Στο ξεκίνημα του αιώνα μας, η παγκόσμια οικονομία ήταν ποσοτικά πέντε φορές μεγαλύτερη, από αυτήν στα μέσα του προηγούμενου αιώνα – με αποτέλεσμα να είμαστε απολύτως πεπεισμένοι ότι, η ανάπτυξη θα συνεχίζεται στο διηνεκές.

Δυστυχώς δε πιστεύουμε πως η ανάπτυξη δεν θα συνεχίσει μόνο στις πιο φτωχές περιοχές του πλανήτη, οι οποίες το έχουν απόλυτη ανάγκη (αν και απειλούν να «εμβολίσουν» τη δική μας «ευημερία»), αλλά, επίσης, στις πολύ πλούσιες, δυτικές οικονομίες. 

Εάν ο ρυθμός ανάπτυξης συνεχίσει ως έχει, τότε η παγκόσμια οικονομία, στο τέλος του αιώνα μας (2100), θα είναι 80 φορές μεγαλύτερη από αυτήν του 1950 – με βάση όλα όσα γνωρίζουμε σήμερα. 

Ένα σύστημα βέβαια, το οποίο στηρίζεται σε μία διαρκώς αυξανόμενη Ζήτηση, είναι, τουλάχιστον οικολογικά, «αναλφάβητο». Όπως απέδειξε δε η τεράστια οικονομική κρίση που βιώνουμε σήμερα, Συνέχεια

Πεπόνης Μουζακίτης ἐναντίον πολυποίκιλων ὀργανωμένων συμφερόντων

Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου

[email protected]

www.apostoloupanos.gr

 

Στο τέλος του 2012 η χώρα μας, μετά από 38 χρόνια μεταπολίτευσης, περίοδο που την πατρίδα μας κυβέρνησαν τα δυο κόμματα της διαφθοράς και της σαπίλας, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, βρίσκεται στο απόλυτο ναδίρ. Μέσω της ψήφισης των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, «κατάφεραν» να καταργήσουν το κοινωνικό κράτος, το κράτος πρόνοιας, κατήργησαν όσα επί δεκαετίες κέρδισαν με αίμα και ιδρώτα οι εργαζόμενοι, διέλυσαν τη ραχοκοκαλιά της κοινωνίας μας που είναι η μεσαία αστική τάξη. Ο λαός μας ζει πλέον, στην απόλυτη εξαθλίωση και παραχωρήθηκαν ήδη τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στους τροϊκανούς, οι οποίοι αποφασίζουν πλέον για μας. Ταυτόχρονα αυτοί οι πολιτικοί απατεώνες, μετέχοντες σε αυτά τα δυο ξενοκίνητα κόμματα της σήψης και της ρεμούλας , συγκάλυπταν όλα αυτά τα χρόνια χαρακτηριστικά σκάνδαλα-ανοσιουργήματα που δηλητηρίασαν την κοινωνία μας.    

Το σκάνδαλο Κοσκωτά αφορούσε ένα μεγάλο πολιτικοοικονομικό σκάνδαλο το οποίο Συνέχεια