Μεσολόγγι. Μιὰ φούχτα χῶμα νὰ κρατῷ καὶ νὰ σωθῷ μ᾿ ἐκεῖνο…

«Μιὰ φούχτα χῶμα νὰ κρατῷ καὶ νὰ σωθῷ μ᾿ ἐκεῖνο…» Ἐλεύθεροι Πολιορκημένοι, Σολωμός Διονύσιος, ΣΧΕΔΙΑΣΜΑ Β’, ΧΙΙΙ,6

«Μιὰ φούχτα χῶμα νὰ κρατῷ καὶ νὰ σωθῷ μ᾿ ἐκεῖνο…»
Ἐλεύθεροι Πολιορκημένοι, Σολωμός Διονύσιος, ΣΧΕΔΙΑΣΜΑ Β’, ΧΙΙΙ,6

 

Ἐλεύθεροι Πολιορκημένοι, Σολωμός Διονύσιος, ΣΧΕΔΙΑΣΜΑ Β’, ΧΙΙΙ,6

***

     Ποιός εἶναι ἰκανὸς νὰ περιγράψῃ τὶς στιγμὲς ἐκεῖνες τοῦ σπαρακτικοῦ μεσονύκτιου ἀποχαιρετισμοῦ, ὅταν οἱ Μεσολογγίτες καὶ οἱ Μεσολογγίτισσες χωρίσθηκαν ἀπὸ τοὺς ἀγαπημένους καὶ τοὺς ἀσθενεῖς, ἔδωσαν τὸν τελευταῖον ἀσπασμόν καὶ κατευθύνθηκαν πρὸς τὰ τέσσερα ξύλινα γεφύρια· τὰ γυναικόπαιδα χωριστὰ πρὸς τὸ τελευταῖο πρὸς τὴν θάλασσα γεφύρι ὡς «ἀπέχον περισσότερον τῶν προμαχώνων» τοῦ ἐχθροῦ; Ἀλλὰ οἱ περισσότερες γυναῖκες φοροῦσαν φουστανέλλα καὶ ἦταν ζωσμένες τὴν σπάθη, ἔτοιμες πρὸς τὴν ἔσχατη πάλη· καὶ τὰ παιδιὰ ἐκεῖνα, τὰ παιδιὰ ἔπαιρναν μαχαίρια καὶ πιστόλια μακρύτερα τῶν χεριῶν τους…

     Ποιὸς μπορεῖ νὰ περιγράψῃ τὴν ἀνυπομονησία τῶν ἀντρῶν ἐκείνων ποὺ θὰ ὀρμοῦσαν πρῶτοι στὴν Ἔξοδο, νὰ περιμένουν πλαγιασμένοι κατὰ γῆς, νὰ περιμένουν τὸ σημάδι ὅτι χτυπήθηκε ὄπισθεν ὁ ἐχθρὸς, καὶ μὴ ἀντέχοντας ἄλλο τὴν ἀναμονή νὰ ὡρμοῦν φωνάζοντας «Ἐμπρός!»… Ὁ Νότης Μπότσαρης πρὸς τὰ δεξιά, Ὁ Μακρῆς πρὸς τ΄ἀριστερὰ καὶ ὁ Κίτσος Τζαβέλλας στὸ μέσο, ὅλοι πνέοντες ἐκδίκηση, χωρὶς νὰ ὑποπτεύονται ποιὰ ἐνέδρα τοὺς περίμενε…

Συνέχεια

Ξεκινώντας ἀπὸ τὸ Μεσολόγγι…

Λίγη ἱστορία, γιὰ νὰ ἐνθυμούμεθα, ὅσο ἀντέχουμε, τὸ τὶ σημαίνει πραγματικὰ τὸ Μεσολόγγι.
Κι ὅταν λέμε «ἐνθυμούμεθα» ἀναφερόμεθα ἀποκλειστικὰ καὶ μόνον στὰ ὅσα ἡ …«σεβαστή» Ἐθνικὴ Τράπεζα (τῶν Rothschild) μᾶς ἐπιτρέπει νὰ μάθουμε, ἐφ΄ ὅσον ὅλο τὸ ἱστορικό μας ἀρχεῖον παραμένει στὸν …διακριτικό της ἔλεγχο καὶ στὸ ὑπέρ της φιλτράρισμα. Συνέχεια

Μεσολόγγι. Μιὰ φούχτα χῶμα νὰ κρατῷ καὶ νὰ σωθῷ μ᾿ ἐκεῖνο… (ἀναδημοσίευσις)

«Μιὰ φούχτα χῶμα νὰ κρατῷ καὶ νὰ σωθῷ μ᾿ ἐκεῖνο…»
Ἐλεύθεροι Πολιορκημένοι, Σολωμός Διονύσιος, ΣΧΕΔΙΑΣΜΑ Β’, ΧΙΙΙ,6

***

    Ποιός εἶναι ἰκανὸς νὰ περιγράψῃ τὶς στιγμὲς ἐκεῖνες τοῦ σπαρακτικοῦ μεσονύκτιου ἀποχαιρετισμοῦ, ὅταν οἱ Μεσολογγίτες καὶ οἱ Μεσολογγίτισσες χωρίσθηκαν ἀπὸ τοὺς ἀγαπημένους καὶ τοὺς ἀσθενεῖς, ἔδωσαν τὸν τελευταῖον ἀσπασμόν καὶ κατευθύνθηκαν πρὸς τὰ τέσσερα ξύλινα γεφύρια· τὰ γυναικόπαιδα χωριστὰ πρὸς τὸ τελευταῖο πρὸς τὴν θάλασσα γεφύρι ὡς «ἀπέχον περισσότερον τῶν προμαχώνων» τοῦ ἐχθροῦ; Ἀλλὰ οἱ περισσότερες γυναῖκες φοροῦσαν φουστανέλλα καὶ ἦταν ζωσμένες τὴν σπάθη, ἔτοιμες πρὸς τὴν ἔσχατη πάλη· καὶ τὰ παιδιὰ ἐκεῖνα, τὰ παιδιὰ ἔπαιρναν μαχαίρια καὶ πιστόλια μακρύτερα τῶν χεριῶν τους… 
 

Συνέχεια

Σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν κόψιν…

Σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν κόψιν...

Σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν κόψη
τοῦ σπαθιοῦ τὴν τρομερή,
σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν ὄψη,
Συνέχεια

Γιατί πρέπει νά μαθαίνουμε ἱστορία ἀπό τόν κάθε Μπογδάνο; (2)

Εἶναι μερικοὶ μῆνες τώρα (Φεβρουάριος τοῦ 2015) ποὺ ὁ Μπογδᾶνος κατεπιάσθη μὲ θέματα ἱστορίας.
Κι ἔπαθαν τέτοιαν ἀναταραχὴ οἱ τηλεθεατές του, ποὺ ἀκόμη κι ἐὰν ἔλεγε ἀλήθειες αὐτὲς ἀπεῤῥίφθησαν, διότι δὲν ἐξυπηρετοῦσαν τὴν ἄποψιν (;;;;) ποὺ μᾶς ἐδίδαξαν οἱ φωστῆρες τοῦ ὑπουργείου ἀπαιδείας στὰ σχολικά μας χρόνια.

Γιατί πρέπει νά μαθαίνουμε ἱστορία ἀπό τόν κάθε Μπογδάνο; (2)4 Συνέχεια

Ἱστορία σημαίνει νὰ μελετᾷς καὶ νὰ νοιώθῃς…

Ἱστορία σημαίνει νὰ μελετᾷς καὶ νὰ νοιώθῃς...

– «Τὰ μάτια μου δὲν εἶδαν τόπον ἐνδοξότερον ἀπὸ ἐτοῦτο τὸ ἁλωνάκι»
– «Ἐκεῖθε μὲ τοὺς ἀδελφούς, ἐδῶθε μὲ τὸν χάρο»
– «Ὅποιος πεθάνει σήμερα, χίλιες φορὲς πεθαίνει»
Συνέχεια