Οἱ νόμοι τῆς καθημερινότητας εἶναι γιὰ κάποιους τόσο ἀκριβεῖς, ὄσο οἱ νόμοι τοῦ σύμπαντος καὶ τῆς βαρύτητος, ποὺ κάνουν τὸ σήμερα ἀντίγραφο τοῦ χθές.
Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο τὸ παρὸνν μοιάζει μὲ μιὰ μηχανὴ ποὺ συντηρείται ἀπὸ μόνη της χωρὶς ἐξωτερικὴ τροφοδότηση. Συνέχεια →

Ἐνῶ ὅλοι οἱ θεοὶ τοῦ Ὀλύμπου εἶχαν μορφή, ἡ ὁποία εἶχε ἀπεικονιστεῖ σὲ ἀγάλματα, ἡ θέα Ἑστία, ἡ ὁποία ἦταν προστάτιδα τοῦ σπιτιοῦ καὶ φύλακας τῆς οἰκογενειακῆς ζωῆς ἀπεικονίζετο (κυρίως) σὰν μιὰ αἰωνία φλόγα, που καίει συνεχῶς γύρω ἀπὸ μιὰ κυκλικὴ ἑστία.

Ἡ φροντίδα τοῦ σπιτιοῦ σήμερα γιὰ πολλὲς γυναῖκες εἶναι μιὰ ἀγγαρεία. Συνέχεια →

Πολλοὶ ἄνθρωποι ἔχουν μιὰ ἐρωτικὴ σχέση μὲ τὶς δυσκολίες καὶ μὲ τὰ ἀδιέξοδα…
Ἴσως γιατὶ ὁ ἀγῶνας ποὺ κάνουν γιὰ νὰ τὰ ἐπιλύσουν νὰ διίνῃ νόημα στὴν ὕπαρξή τους. Συνέχεια →

Δὲν λείπουν ἀπὸ κάποιον ἄνθρωπο  οἱ ἀρετὲς καὶ τὰ ἐλαττώματα, ἡ πίσις καὶ οἱ ἀμφιβολίες, τὸ φῶς καὶ τὸ σκοτάδι, τὸ καλὸ καὶ τὸ κακό, ἡ σάρκα καὶ τὸ πνεῦμα, τὰ δάκρυα καὶ τὸ γέλιο.

Συνέχεια →

Νομίζω ὅτι οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι βασανίζονται ἀπὸ μιὰ διπλὴ προσδοκία: νὰ εἶναι πάντα σημαντικοὶ στὴν μνήμη κάποιου καὶ ἐκεῖνοι ποῦ τοὺς πλήγωσαν νὰ ἐπανορθώσουν. Συνέχεια →

Σεπτέμβριος…
Ἀπὸ τὰ ἀρχαῖα χρόνια αὐτὸς ὁ μῆνας ἤταν τὸ ξεκίνημα τῆς καινούργιας χρονιᾶς.
Μῆνας περισυλλογῆς ποὺ μᾶς δίνει τὴν εὐκαιρία νὰ κάνουμε μιὰ καινούργια ἀρχὴ καὶ νὰ σκεφτοῦμε ὅλα αὐτὰ ποὺ ἔχουν ἀληθινὴ ἀξία. Συνέχεια →