Ὀνειρεύσου λέμε… Ὀνειρεύσου μὲ ὅλες σου τὶς δυνάμεις… Δῶσε χῶρο καὶ χρόνο στὰ ὄνειρά σου νὰ ἁπλωθοῦν καὶ νὰ κατακλύσουν τὸ εἶναι σου… Ἄφησέ τα νὰ σὲ ποτίσουν σὰν νὰ συμβαίνουν ἤδη… Πότισέ τα μὲ τὴν δύναμιν τῆς Ἀληθείας… Πίστευσε σὲ αὐτὰ καὶ ἐπίτρευσέ τους νὰ μετουσιωθοῦν σὲ κάτι πανανθρώπινον καὶ παγκόσμιον… Γέμισέ τα μὲ πνοὴ καὶ μοιράσου τα… Αὐτὰ καὶ μόνον αὐτὰ εἶναι ἡ πηγὴ τῆς δυνάμεών μας…
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ἀλήθειες
Δὲν χρειάζονται ἄλλες ἐκπτώσεις στὶς ζωές μας
Ὡς γνωστόν, τὸ «ὀλίγον ἔγκυος» ἀπεδείχθη μία μεγίστη σαχλαμάρα αὐτοκαταστροφική, ποὺ μᾶς μετέτρεψε σὲ «ὀλίγον ἀπὸ ὅλα». Κι ἔτσι σήμερα εἴμαστε «ὀλίγον πατριῶτες» ἀλλὰ καὶ «ὀλίγον ἀνθρωπιζτές», «ὀλίγον παραδοσιακοὶ» μὰ καὶ «ὀλίγον διεθνιστές», «ὀλίγον ἔντιμοι» μὰ καὶ «ὀλίγον λαμόγια», «ὀλίγον φωτεινοὶ παντογνῶστες» μὰ καὶ «ὀλίγον ἀδαῆ κορόιδα», «ὀλίγον σοσιαλιστὲς» μὰ καὶ «ὀλίγον χουντικοί», «ὀλίγον μὲ τὸν χωροφύλαξ» μὰ καὶ «ὀλίγον μὲ τὸν ἀστυφύλαξ»… Συνέχεια
Πλαστὸς καὶ πραγματικὸς κόσμος
Ἡ λέξις «Matrix», ποὺ κάποιοι χρησιμοποιοῦν πολὺ συχνά, δὲν εἶναι οὔτε ἀληθὴς οὔτε ψευδής. Κρύβει καὶ κάτι ἀπὸ ἀλήθειες, μὰ καὶ πολλὲς παραφιλολογίες. Κι ἐμεῖς ὀφείλουμε νὰ ξεφλουδίσουμε τὶς παραμυθολογίες καὶ νὰ ἑστιάσουμε ἐκεῖ ποὺ χρειάζεται, γιὰ νὰ κατανοήσουμε τὸν κόσμο μας.
Ἡ ἀλήθεια εἶναι πὼς τὰ πάντα, στὸν κόσμο μας, ὁρατὸ κι ἀόρατο, εἶναι ἐνέργεια. Καὶ οἱ ἐνεργειακὲς καταστάσεις χαρακτηρίζονται ἀπὸ κύματα καὶ μὲ συχνότητες. Ἀλλάζουν οἱ συχνότητες καὶ ἕνα κῦμα ἀπὸ ἀκουστικὸ γίνεται ὀπτικὸ ἢ τὸ ἀνάποδον.
Συνέχεια
Βγάζοντας τὴν μάσκα…
Πόσο συχνά πιάνουμε τούς ἑαυτούς μας νά παίζουν ῥόλους;
Πόσο συχνά πασχίζουμε νά κρύψουμε κάποιαν συμπεριφορά μας;
Πόσο συχνά ὑποκρινόμεθα κάτι ἄλλο ἀπό αὐτό πού εἴμαστε…
Καὶ ὤ… Πόσο ἀστεῖοι εἴμαστε!!!
Εἶναι τόσο ἄδικο νὰ μᾶς ἀγαποῦν, νὰ μᾶς ἐκτιμοῦν, νὰ μᾶς σέβονται γιὰ κάτι ποὺ …δὲν εἴμαστε!!! Συνέχεια
Καλὸν μῆνα Φεβρουάριο νὰ ἔχομεν…
Μὲ ὑγεία!
Μὰ πρῶτα κι ἐπάνω ἀπὸ ὅλα μὲ θέλησιν γιὰ ζῳὴ καὶ μὲ πίστη, τυφλὴ πίστη, στὸ ἀποτέλεσμα: τὴν Ἐλευθερία!
Μία νέα ἡμέρα…
Μία ἕνα ἑβδομάς…
Ἕνας νέος μῆνας… Συνέχεια
Χρησιμοποιῶντας τὸ αἴσθημα ὡς …«μοχλό»!!!
Τὸ νὰ μποροῦμε νὰ παρατηροῦμε τὰ αἰσθήματά μας εἶναι πάρα πολὺ σημαντικό, διότι μᾶς ἐπιτρέπει, κάθε στιγμή, νὰ παραμένουμε σὲ ἐπαφὴ μὲ τὶς πραγματικές μας ἀνάγκες ἀφ΄ ἑνός, ἀλλὰ καὶ ἀφ΄ ἑτέρου, νὰ δυνάμεθα νὰ «πιάνουμε» τοὺς «ψιθύρους» τῶν δι-αἰσθήσεών μας. Ὅμως ἄλλο εἶναι τὸ νὰ παρατηροῦμε τὰ αἰσθήματά μας, κάπου κάπου ἤ συστηματικῶς, μὰ καὶ ἄλλο νὰ τὰ μετατρέπουμε σὲ «μοχλὸ» τέτοιον, ποὺ θὰ …ἀνασηκώσῃ κάθε ἐπίχρισμα καὶ θὰ μᾶς ὁδηγήση στὸ νὰ ἀναγνωρίσουμε καὶ νὰ κατανοήσουμε πλήρως τὶς ἀληθεῖς μας ἀνάγκες. Συνέχεια