Τόσο πολύ τόν ἀγαποῦσαν;
Τόσο πού τούς ἐκπροσωποῦσε πιά;
Τόσο συνάδελφοί του αἰσθάνονται; Ἤ μήπως κάτι ἄλλο παίζει; Ἀκόμη χειρότερο;
Μήπως τελικῶς ὅλο αὐτό τό χρηματοδοτούμενον ἀπό ἀγνώστου ταὐτότητος πορτοφόλια τερατούργημα ἐμπεριέχει κυρίως …Ἀλβανούς;
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ἐγκληματικότης
Πρός τήν Δημοτική Ἀστυνομία
Lefterhs Freedom
ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΡΜΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ
ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥΣ
ΜΕ ΤΗΝ ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΕΙΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥΣ,
ΠΟΥ ΜΕ ΕΓΡΑΦΑΝ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΕΒΓΑΖΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ
ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΜΟΥ !
ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ
ΠΟΥ ΜΕ ΕΣΥΡΑΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΤΑ
ΣΤΡΑΒΑ ΜΑΤΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΓΧΡΩΜΟΥΣ,
ΠΟΥ Συνέχεια
Οἱ φυλακές μας.
Ἔκανα μίαν βόλτα πρὸ ἡμερῶν καὶ ἐτράβηξα κάποιες φωτογραφίες, μὲ στόχο νὰ διαπιστώσω τὸ πόσο πολὺ αἰσθανόμεθαε ἀσφαλεῖς ἤ ἀνασφαλεῖς ἐντὸς τῶν συνθηκῶν ποὺ διαβιοῦμε.
Ὁπουδήποτε κι ἐὰν ἔστρεφα τὸ βλέμμα μου ἔβλεπα κάγκελα, κάγκελα, κάγκελα…
Κατάθλιψις….
Εἶναι ἀπέραντο τὸ βάσανο νὰ βλέπῃς τὸ ἐλάχιστον φῶς ποὺ φθάνει στὰ διαμερίσματά μας μέσα ἀπὸ τὰ κάγκελα.
Παρ’ ὅλα αὐτὰ συνέχισα.
Ὁπουδήποτε κι ἐὰν ἔστρεφα τὸ βλέμμα μου κάγκελα. Οἱ δικές μας φυλακές.
Αὐτὲς ποὺ πλέον μόνοι μας δομοῦμε, πρὸ κειμένου νὰ κερδίσουμε λίγα γραμμάρια ψευδοῦς ἀσφαλείας. Διότι περὶ ψεύδους πρόκειται, ἐὰν ἀναλογιστοῦμε πὼς ὅταν ἐμεῖς τοποθετήσουμε τὰ τάδε κάγκελα, μὲ τὸν Ἄλφα βαθμὸ ἀσφαλείας καὶ προστασίας, ὁ κακοποιὸς ἔχει ἤδη ἀνακαλύψῃ τὴν ἀκύρωσι τοῦ Ἄλφα σὺν ἕνα βαθμοῦ ἀσφαλείας.
Τὰ παράπλευρα θύματα.
Μόλις εἶχα τελειώσῃ μὲ κάποια ὑποχρέωσί μου, ὅταν ἄκουσα κάποιαν γυναίκα νὰ οὐρλιάζῃ σπαρακτικῶς «Βοήθεια, βοήθεια, βοήθεια….»
Ὅλοι μας, κι ἐγὼ ἀλλὰ καὶ πολὺς κόσμος ἀπὸ τὴν γειτονιά μας σηκώθηκε στὸ πόδι.
Τὸ μόνο ποὺ πρόλαβα νὰ δῶ ἦταν ἕνα ἀγροτικὸ αὐτοκίνητο ντὸ ὁποῖον προσπαθοῦσαν κάποιοι γείτονες νὰ σταματήσουν, τοὺς ὁποίους πολλαπλῶς προσπάθησε νὰ πατήσῃ ὁ ὁδηγός του, ποὺ ὅμως τελικῶς διέφυγε, διασχίζοντας ἀνάποδα κάποιον μονόδρομο.
Ἡ ἐπομένη εἰκόνα ποὺ εἶδα ἦταν ἡ κυρία Ἄλφα πεσμένη στὴν ἄσφαλτο, ποὺ πάσχιζε νὰ σηκωθῇ, καταματωμένη.
Ὁ χάρτης τῆς Ἐγκληματικότητος καὶ ὁ πόλεμος τῶν τάξεων.
Ώρα 03.00 τα ξημερώματα: Κολωνάκι
Μια παρέλαση πολυτελών αυτοκινήτων στους δρόμους της πιο ακριβής συνοικίας της Αθήνας. Ένα τσούρμο 25άρηδων νεαρών τρέχουν πάνω κάτω στους δρόμους για να παρκάρουν τα αυτοκίνητα συνομηλίκων τους παιδιών, αυτοκίνητα που το κάθε τους service κοστίζει όσο ο ετήσιος μισθός τους.
Η “κρίση” δεν φαίνεται να έχει αγγίξει τα υψηλά στρώματα της κοινωνίας. Ακριβώς όπως τότε, στην άλλη Κατοχή, άλλοι έτρωγαν τρεις ελιές και μια φέτα ψωμί την ημέρα, ενώ στα ακριβά σαλόνια κάθε βράδυ άνοιγαν σαμπάνιες και χαβιάρι. Δύο νεαροί περνούν μπροστά από τη Γερμανική Πρεσβεία. Φτύνουν κατάχαμα φωνάζοντας “βρωμογερμαναράδες” και μπαίνουν στο πολυτελές αυτοκίνητό τους που τους φέρνει ο παρκαδόρος στον οποίο δίνουν 10€, χωρίς καν να τον κοιτάξουν, να του πουν “ευχαριστώ” και χωρίς φυσικά Συνέχεια
Μία γυναίκα ἥρως!
Ἔχετε μήπως κάπου διαβάσῃ γιά τήν βία λόγῳ τῶν ναρκωτικῶν στό Μεξικό;
Οἱ εἰδήσεις εἶναι ἐλάχιστες, ὡς ἀνύπαρκτες.
Κι ὅμως, ὅλοι μας γνωρίζουμε πὼς ἐκεῖ συμβαίνει κάτι πάρα πολὺ σοβαρό. Τόσο, ποὺ οὐσιαστικῶς πίσω ἀπὸ τὴν τόση σιωπή, κρύβεται ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα κέντρα παραγωγῆς καὶ διακινήσεως ναρκωτικῶν παγκοσμίως.
Ἡ πολιτεία ἀδυνατεῖ. Ἡ ἀστυνομία διώκεται. Οἱ ὅποιοι δημοσιογράφοι δολοφονοῦνται μὲ σαδιστικότατο Συνέχεια