Σήμερα ὁ καλὸς φίλος ΘΟΡΥΒΩΞ ἔγραψε…
Κι ὄχι ἁπλῶς ἔγραψε, κατέγραψε σὲ λιγοστὲς γραμμὲς τὰ ὅσα ζοῦμε!
Τρέλλα!!! Μόνον ἔτσι θὰ μπορούσαμε νὰ τὸ περιγράψουμε!!!
Τρέλλα!
Ἡ ἀπόλυτος, οὐσιαστικὴ καὶ σὲ ὅλα ἐφαρμόσιμος τρέλλα!
Νὰ εἶστε σίγουροι πὼς ἀκριβῶς αὐτὸ τὸ «δικαίωμα», εἶναι καὶ ἡ ἀπόλυτος φυλακή!
Νὰ εἶστε ἀπολύτως σίγουροι!
Ἡ μία καὶ μοναδικὴ φυλακὴ ποὺ δὲν ἀνοίγει ποτὲ τὶς πόρτες της γιὰ νὰ βγῇ ΟΥΔΕΙΣ!!!
Η ΑΠΟΨΙΛΩΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΠΛΗΝ ΕΝΟΣ
Αν κοιτάξει κανείς λίγο καλύτερα στα γενικά παραδεκτά δημοκρατικά καθεστώτα θα βρει χίλια καλά και χίλια ένα ελαττώματα. Τα περισσότερα ελαττώματα, προέρχονται από την απουσία δικλείδων ασφαλείας υπέρ μιας πραγματικά δίκαιης δημοκρατίας. Έτσι, όσο κι αν οι ψυχολόγοι φωνάζουν πως η εξουσία σύντομα ξιπάζει και αποβλακώνει, η υπαρκτή δημοκρατία επιτρέπει στους εκλεγμένους άρχοντες να εξουσιάζουν το λιγότερο οκτώ χρόνια, για τους αρχηγούς κρατών, ή ακόμη και μια ζωή, για τους λιγότερο ισχυρούς, όπως υπουργούς, βουλευτές και λοιπούς. Έτσι, δεν είναι και τόσο περίεργο το γιατί ενώ η επιστήμη και η τεχνολογία έχουν βρει χίλιους τρόπους που μπορούν να οδηγήσουν σε μια γενική ευημερία τους ανά την υφήλιο πολίτες, συμβαίνει συχνά ακριβώς το αντίθετο. Η εξουσία, καταδυναστεύει τους λαούς, αφήνοντάς μόνο μερικά μικρά παράθυρα κοινωνικής ανέλιξης όσων ανήκουν στις κατώτερες τάξεις, αρνούμενη πεισματικά την κατανομή του πλούτου. Από την άλλη, κάνει ότι μπορεί ώστε οι λίγοι έχοντες και κατέχοντες να μείνουν λίγοι. Τις περισσότερες μάλιστα φορές, οι ίδιοι λίγοι. Οι φιλόσοφοι τής πολιτικής των τελευταίων αιώνων έβαλαν το κεφάλι τους κάτω και σκέφτηκαν κάθε λογής δημοκρατικούς τρόπους διακυβέρνησης. Απέτυχαν όλοι, ενώ ο πιο ελπιδοφόρος και μακροημερεύων, ο καπιταλισμός, αλώθηκε από τον ίδιο του τον εαυτό. Από το ισχυρό κεφάλαιο. Έτσι, αυτή τη στιγμή, ό,τι γίνεται στον κόσμο, γίνεται επειδή αυτό εξυπηρετεί τους τραπεζίτες, τις πετρελαϊκές εταιρείες, τις αυτοκινητοβιομηχανίες, τις φαρμακευτικές εταιρείες τις βιομηχανίες όπλων και τους γόνους αυτών των πέντε εξουσιών. Τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, είναι το σημαντικότερο εργαλείο τής εξουσίας. Με μαεστρία λοβοτομούν με μικροπνευματικές επεμβάσεις τους πολίτες, οι οποίοι σιγά σιγά ανέχονται την απώλεια της ελευθερίας τους χάριν… τής μελλοντικής τους ελευθερίας, την απώλεια των εσόδων τους, χάριν των μελλοντικών εσόδων τους, την απώλεια τής ειρήνης, χάριν τής μελλοντικής ειρήνης και σε τελική την απώλεια τής δημοκρατίας, χάριν τής δημοκρατίας. Ο ξιπασμός τής εξουσίας, και το πείσμα τής διατήρησης των ανισοτήτων, είναι αυταπόδεικτος. Η αποβλάκωσή της, επίσης, αν σκεφτούμε το που οδηγείται ο κόσμος αν εξακολουθήσει το παγκόσμιο σύστημα να στηρίζει τον εαυτό του. Γιατί σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία, μια καταστροφή, φυσική ή οικονομική, δε θα επιλέξει τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα αφήνοντας τα ανώτερα απείραχτα. Στην πραγματικότητα θα συμβεί ακριβώς το αντίθετο. Κάποιος που δεν έχει τίποτα, δεν έχει και τίποτα να χάσει. Παρ’ όλ’ αυτά, τα ΜΜΕ, ως όργανο των οικονομικά ισχυρών, έχουν καταφέρει κι έχουν πείσει όλο τον κόσμο, πως ο μόνος που χάνει από τη χασούρα των τραπεζιτών, είναι ο λαός. Αυτός ο λαός, ειδικά στην Ελλάδα, αποβλακωμένος ευθέως ανάλογα με τους πολιτικούς που ψηφίζει, στήνεται μπροστά στην τηλεόραση λίγο πριν ή μετά από φτηνές σαπουνόπερες που πλέον παίζονται νύχτα, περιμένοντας τρεμάμενος να ακούσει ειδήσεις που τα τελευταία δύο χρόνια δεν κατανοεί, ελπίζοντας τα spreads να πέσουν και να χτυπήσουν. Όλα αυτά η εξουσία τα έχει πετύχει σιγά σιγά και μεθοδικά, αν και τα τελευταία χρόνια επιταχύνει. Προς τα που κινείται, κανείς δεν ξέρει.Υπάρχει κάτι ιδιαίτερα περίεργο στη συμπεριφορά τής εξουσίας. Θα το δούμε λίγο αν και μάλλον μετά από αυτές τις λέξεις, το κείμενο θα αλλάξει τόσο που θα θυμίζει μάλλον ταινία του Ταραντίνο…Η εξουσία λοιπόν, αφού “χάρισε” στο λαό δικαιώματα, έρχεται σιγά σιγά να τα πάρει πίσω. Τα δικαιώματα στην εργασία, στην ελευθερία, στην περίθαλψη, στην παιδεία, στην ενημέρωση, στην ελεύθερη μετακίνηση, σε ότι άλλο μπορεί κανείς να θυμηθεί πως τα έσχατα δημοκρατικά καθεστώτα υπόσχονταν, με αποκορύφωμα την ελευθερία τής άποψης, είναι όλα υπό αμφισβήτηση. Όλα πλην ενός. Της θρησκείας. Η θρησκείες, ζουν και βασιλεύουν απείραχτες, ότι κι αν λένε οι εκπρόσωποί τους, ενώ το να μιλήσεις ενάντια σε κάποιον με βάση την πίστη του, είναι ποινικά κολάσιμο. Μπορείς πλέον να λες μαλάκα (ότι δηλαδή έχει πάθει μαλάκινση) όποιον θες ακόμη και χωρίς στοιχεία, κάτι που πλέον είναι απόλυτα συχνό ακόμη και στα ΜΜΕ, χωρίς να σε πειράζει κανείς. Αν όμως πεις πως είναι μαλάκας (ότι δηλαδή έχει πάθει μαλάκινση) επειδή πιστεύει στο θεό που πιστεύει, ή επειδή απλά πιστεύει στο θεό, τότε δεν πρόκειται να τη βγάλεις καθαρή. Έστω κι αν έχεις στοιχεία που στηρίζουν το χαρακτηρισμό σου. Έτσι, μπορεί κάποιος να δηλώνει πίστη στο μισαλλόδοξο Κοράνι βρίσκοντας στήριγμα ακόμη και στον πλανητάρχη. Μπορεί κάποιος να δηλώνει πως ήταν γάτα και μετά έγινε σκύλο
ς και τώρα ζει την πρώτη από τις 37,5 ζωές που του απομένουν μέχρι τη Νιρβάνα. Μπορεί να λέει πως για να σε συγχωρήσει ο θεός, πρέπει πρώτα να τον καρφώσεις. Και κανείς μα κανείς δεν έχει το δικαίωμα να τον πει μαλάκα (ότι δηλαδή έχει πάθει μαλάκινση).
ς και τώρα ζει την πρώτη από τις 37,5 ζωές που του απομένουν μέχρι τη Νιρβάνα. Μπορεί να λέει πως για να σε συγχωρήσει ο θεός, πρέπει πρώτα να τον καρφώσεις. Και κανείς μα κανείς δεν έχει το δικαίωμα να τον πει μαλάκα (ότι δηλαδή έχει πάθει μαλάκινση).
Ποιος μπορεί να είναι ο λόγος που αυτό το δικαίωμα είναι τόσο καλά φυλαγμένο ώστε να μην επιτρέπεται ούτε καν μία απλή θεωρητική αμφισβήτηση τής ορθότητας των σκέψεων ενός ανθρώπου με βάση την πίστη του, στα πλαίσια τής ελευθερίας λόγου; Για πρακτική αμφισβήτηση ούτε λόγος. Ο καθένας μπορεί να πιστεύει όποια τρέλα θέλει. Όμως η προστασία τής πίστης είναι σε τέτοιο βαθμό υπερβολική, που σε κάνει να πιστεύεις πως αφού οι διδάσκαλοι τού Κορανίου λένε χτύπα τη γυναίκα σου αρκεί να μη χύσει αίμα, αυτό ανάγει τη φαλοκρατία σε κάτι καθ’ όλα νόμιμο, αρκεί πρώτα να δηλώσεις ισλαμιστής.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.
ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΑΒΑΣΕΙ Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΥΣ , ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΗΠΑ ΚΑΙ Μ.ΒΡΕΤΤΑΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΩΓΜΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΜΑΛΛΟΝ . ΑΣ ΑΝΑΤΡΕΞΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ ΚΑΙ ΑΣ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΠΡΙΝ ΑΠΟΦΑΝΘΕΙ ΟΤΙ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΔΕΝ ΔΙΩΚΕΤΑΙ. http://www.intoleranceagainstchristians.eu/#
http://redskywarning.blogspot.com/2011/04/blog-post_3422.html
http://redskywarning.blogspot.com/2011/04/blog-post_21.html
http://redskywarning.blogspot.com/search/label/%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%86%CE%BF%CE%B2%CE%AF%CE%B1
Ἔχει διαβάσει. Ἔχει διαβάσει καὶ γιὰ τοὺς ἐμφυλίους ποὺ γίνονται μὲ ἀφορφμὴ τὴν θρησκευτικὴ θεώρησι. Ἀλλὰ βλέπει καὶ τὸ ζητούμενον.
Τι ορίζεις ως “διωγμό” agitatoras; Οι διαμάχες μεταξύ μισαλλόδοξων είναι κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που κατανοούμε ως “διωγμό”. Ο διωγμός γίνεται με νόμους και διαταγές. Όχι με μερικούς τρελούς που θέλουν να σώσουν τον κόσμο από τη λάθος πίστη ή με αντίστοιχους τρελούς σαν εμένα που θέλουν να σώσουν τους παραπλανημένους από την ίδια την πίστη. Στους συνδέσμους που παρέθεσες, παρατήρησα δύο πράγματα. Ένα δικαστήριο που δέχτηκε πως δεν είναι κακή η θέα του σταυρού για τους αλλόδοξους, κάτι καθόλου διωκτικό για τους χριστιανούς, ενώ ένα άλλο δικαστήριο δικαίωσε μια εταιρεία που ο προσηλυτιστής χριστιανός τούς έταζε όλους στο Γιαχβέ λες και τηλεφώνησαν στον παπά της ενορίας τους. Και πες μου πως θα σου φαινόταν αν εγώ ερχόμουν στη δουλειά σου και προσπαθώντας να πουλήσω έλεγα “ο Αλάχ μαζί σου” ή “ο Αλάχ και τα σαράντα γκομενάκια που σε περιμένουν μετά θάνατο μαζί σου”. Μη μπερδεύουμε τη διαμάχη περί συμβίωσης των ιδεών με ιδέες περί διωγμών. Οι διωγμοί, το ξαναλέω, γίνονται με νόμους. Όχι όμως με νόμους ενάντια στα σταυρουδάκια. Νόμους ενάντια στο θρησκεύεσθαι. Αν και προσωπικά καθόλου δε με ενοχλούν τα σταυρουδάκια. Είναι καλό να βλέπω πως σκέφτεται ο απέναντί μου από μακρυά. Όμως αν οι χριστιανοί θέλουν σταυρό πάνω από τον πίνακα τού μαθήματος, το σωστό είναι να μπουν πάνω από τον πίνακα τα θρησκευτικά σύμβολα όλων των πιστών που παρακολουθούν. Αν ξαναπάω σχολείο για να μάθω όσα μου φωνάζετε όλοι πως δεν έμαθα, παρακαλώ πολύ να κρεμάσετε την φωτογραφία που συνοδεύει το κείμενο με κόκκινη απαγορευτική γραμμή από πάνω. Σε ίδιο μέγεθος, δίπλα στο σταυρό και τις ημισελήνους. Για να είμαστε ακριβοδίκαιοι και όχι διώκτες δηλαδή, όχι τίποτε άλλο. Ευχαριστώ.
Και κάτι ακόμη. Ονόμασε ένα δικαίωμα από αυτά που αναγνωρίζει στους ανθρώπους η εξουσία που έχει “πειραχτεί” λιγότερο από τη θρησκεία. Και τότε θα δεχτώ την ένστασή σου.