Με ζόρισε τόσο ώστε να αναγκαστώ να αλλάξω. Η αλλαγή δεν αφορά στον χαρακτήρα μου, αλλά στην προοπτική μου. Έπαθα δύο πράγματα ταυτόχρονα, άνοιξα κι έπεσα.
Άνοιξα σημαίνει, αποφάσισα ότι δεν θέλω να ξέρω ό,τι ήξερα, για να ανακαλύψω καινούργια. Και έπεσα σημαίνει, έκανα πράγματα που θα θιγόμουν, έτσι για να θιχτώ. Και θίχτηκα… Όταν μου πέρασε το θίξιμο ένιωσα αλλιώς. Δεν με ενδιαφέρει αν είμαι σωστή, δεν έχω πρόβλημα αν μετανιώσω, δεν θέλω να καταλάβω τι συμβαίνει, δεν θέλω να έχω τον έλεγχο καμίας κατάστασης, δεν θέλω να προκαλέσω τίποτα, δεν με νοιάζει κανένα αποτέλεσμα. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Η ελευθερία δίνει την αίσθηση σ’ αυτόν που την έχει ότι δεν υπάρχουν όρια. Όταν γκρεμιστούν τα όρια αρχίζει η δράση.
Στεφανία Λυγερού
Θὰ συμπληρώσω κάτι μικρὸ στὸ ἄρθρον τῆς Στεφανίας.
Ἐδῶ καὶ εἴκοσι χρόνια, ἀπὸ τότε ποὺ ἄρχισα νὰ συνειδητοποιῶ κάποια πράγματα γιὰ τὸν κόσμο γύρω μου, τὸ πρῶτο καὶ σημαντικότερον ποὺ ἀντιλήφθηκα ἦταν ἡ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ἀνάγκη γιὰ τὸ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΓΝΩΘΙΣΑΥΤΟΝ. Μία πορεία συχνὰ δύσκολη, ἀλλὰ πάντα ἀφήνει, κάθε της βῆμα, κάθε συνειδητοποίησις, κάθε νίκη μίαν αἴσθησι γλυκιᾶς ἀνακουφίσεως.
Μία ζωὴ οὐσιαστικῶς γεμάτη «γιατί» ποὺ ὅμως σὲ κάνει νὰ γίνεσαι πιὸ δίκαιος, πιὸ ἠθικὸς καὶ σχεδὸν πάντα, αὐστηρὸς μόνον μὲ τὸν ἑαυτόν σου. Πρῶτα κυττᾶς τὴν δική σου καμπούρα, τὴν ἰσιώνεις καὶ μετὰ ἀναρωτιέσαι γιὰ τὶς καμποῦρες τῶν ἄλλων.
Ὅμως ὅλη αὐτὴ ἡ διαδρομὴ φέρνει καὶ μίαν ἀποκάλυψι. Ὅταν ἐσὺ ἀλλάζεις συνειδητὰ κάποια πράγματα στὴν ζωή σου, τότε ὅλοι οἱ ἄλλοι ποὺ ἔως ἐχθὲς «πολεμοῦσες» ἢ «κτυποῦσες» ἢ «δυσφοροῦσες», μὲ ἕναν «μαγικὸ τρόπο» ἢ ἀλλάζουν ἐπίσης, ἀκολουθώντας μὲ τὰ δικά τους βήματα, ἢ ἀποχωροῦν ἀπὸ τὴν ζωή σου διὰ παντός.
Συμφωνῶ λοιπὸν μὲ τὴν Στεφανία. Δὲν ὑπάρχει ἄλλος δρόμος ἔτσι κι ἀλλοιῶς. Μόνον κυττώντας μέσα μας, ἀναδομώντας τὸ εἶναι μας, τὴν σκέψι μας καὶ τὰ ὄνειρά μας, θὰ μπορέσουμε νὰ στραφοῦμε στὸ «ἔξω μας» καὶ νὰ τὸ ἀναδομήσουμε ἐπίσης.
Μόνον ἐὰν ἐμεῖς ἔχουμε κάνει τὸ βῆμα «θὰ ἔχουμε τὸ δικαίωμα» νὰ ζητήσουμε κι ἀπὸ τοὺς ἄλλους νὰ κάνουν τὸ δικό τους βῆμα.
Μόνον ἐὰν ἐμεῖς καταφέρουμε νὰ καταρρίψουμε τὰ δικά μας φράγματα, θὰ μπορέσουμε νὰ «ζητήσουμε» ἀπὸ τοὺς ἄλλους νὰ καταρρίψουν τὰ δικά τους.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.
Μία καλὴ συμβουλὴ ἐν προκειμένω, Φιλονόη καὶ ἐσεῖς φίλοι προέρχεται ἀπὸ τὸν Βίαντα τὸν Πριηνέα, ἕνα ἐκ τῶν ἑπτὰ σοφῶν, Μᾶς λέγει ὁ παποῦς μας αὐτὸς ὅτι “εὶς κάτοπτρον ἐμβλέψαντα δεῖ. εἰ μὲν καλὸς φαίνη καλὰ ποιεῖν. εἰ δ’ αἰσχρὸς τὸ τῆς φύσεως ἐλλιπὲς διορθοῦσθαι τῆ καλοκαγαθίαι”.
Εἶναι ἕνας τρόπος ἐνδοσκοπήσεως καὶ αὐτὸός.