Ἕνα γλυκόπικρο διάλειμμα…

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=u8hsR1x-xNA&feature=related]

Ἀπὸ τὰ Μακρυνὰ ἐξαδέλφια..

Κρυφτήκανε οἱ ποιητές,
βαθειὰ στὰ ὄνειρά τους
κι οἱ  τσαρλατάνοι χαίρονται,
ποὺ ἦλθε ἡ σειρά τους…

Φτιάξανε ποιήματα πολλά,
καὶ μὲ χαρά γεμᾶτοι,
μαζεύτηκαν οἱ χωρικοί,
καὶ ὅλο τὸ παλάτι….

Χοροπηδοῦν καὶ χαίρονται,
ὠραῖο παιχνιδάκι,
καὶ μία λίρα ὁλόχρυση,
πουλᾶνε τὸ στιχάκι…

Κι ὅταν τελειώσῃ ἡ γιορτή,
γιὰ ὕπνο ὅλοι τρέχουν,
κοιμοῦνται ὅλοι τους βαθειά,
μὰ ὄνειρα δὲ ἔχουν….

Μᾶς πήρανε τὰ σώβρακα,
ὁ Starman κι ἡ Starwoman,
ἐδῶ δὲν  πάτησε ψυχή
κι ἐκεῖ μετρᾶνε ποῦλμαν…..

Ἑξήντα δυὸ φορὲς ῥεφρέν,
ὄμορφα κοριτσάκια,
κουνιοῦνται μέσα στὸν ρυθμό,
κοτόπουλα μπουτάκια….

Αὐτὸ εἶναι τὸ τραγούδι μας
κι ἐὰν σᾶς πιάνῃ νύστα,
νὰ πᾶτε άλλοῦ καλλίτερα,
πρῶτο τραπέζι πίστα….

Εἴμαστε κουλτουριάρηδες,
φύγε ἤ κᾶτσε κι ἄκου,
ἀλλοιῶς, ἄν θὲς νὰ δῇς βυζί,
τρᾶβα στὴν Μπεζεντάκου….

Στίχοι, μουσική: Θεόδωρος Κοτονιᾶς

Πάντως, σὰν νὰ ἔχῃ δίκαιον ὀ Θοδωρῆς… Ἀλλὰ ποῦ νὰ τὸ εὕρῃ; 

Φιλονόη