Κάπως ἔτσι…. Ἀρνοῦμαι λοιπόν!
Τὸ σημείωμα τὸ ἔγραψα ἀναφερομένη στὴν δική μας, ὑποτίθεται Ἑλληνικὴ κοινωνία, δίχως ὅμως νὰ ἀγνοῶ τὸν παγκόσμιο ἠθικὸ ξεπεσμό.
Ἐδῶ καὶ 24 ὧρες ἔχει κατακλύσει τὸ διαδίκτυον ἡ εἴδησις γιὰ ἕνα δίχρονο κοριτσάκι στὴν Κίνα ποὺ παρέμεινε ἀβοήθητο, μετὰ ἀπὸ τροχαῖον ἀτύχημα, τὸ ὁποῖονὶ τελικῶς κατέστη ἐγκεφαλικῶς νεκρό.
Δύο φορτηγὰ πέρασαν ἀπὸ ἐπάνω του καὶ 17 ἀνθρωπόμορφα ὄντα πέρασαν ἀπὸ δίπλα του! Οὐδεῖς ἐνδιαφέρθηκε! Οὐδεῖς!
Τὸ τραγικόν; Μέσα στὰ 17 ἀνθρωπόμορφα ὄντα, ποὺ ἔστρεψαν τὸ κεφάλι τους γιὰ νὰ μὴν ἀναλάβουν τὴν προσωπική τους εὐθύνη, μία μητέρα μὲ τό δικό της παιδί. Σὰν νὰ προσπαθοῦσε νὰ «ξορκίσῃ» τὸ αἶσχος ἀπὸ τὴν ζωή της. Τόσο ὑποχθόνια συναισθήματα καὶ τόσο κτηνώδη ἔνστικτα.
Διότι τὰ κτήνη ἔχουν μίαν δικαιολογία. Πρέπει νὰ τραφοῦν καὶ νὰ ἐπιβιώσου. Σκέτο. Ὅταν ἕνα ἄλογο ὄν πάσχῃ, τὰ ὑπόλοιπα τοῦ συμπεριφέρονται σὰν νὰ μὴν ὑπάρχῃ. Δὲν ἔχω δεῖ ἄλογο νὰ κουβαλᾶ στὴν πλάτη του κάποιο τραυματισμένο ἄλογο. Ἢ σκύλο νὰ σώζῃ σκύλο κτυπημένο. Ἢ ποντίκι νὰ σώζῃ ποντίκι. Εἶναι ἡ φύσις τους τέτοια.
Τὰ ἀνθρωπόμορφα ὅμως ὄντα ὑποτίθεται ἔχουν ἕναν συναισθηματικὸ κόσμο, μνήμη καὶ κρίσι. Ὅταν μιμοῦνται ἀπλῶς τὴν ζούγκλα μήπως ὀφείλουν νὰ ἐπιστρέψουν ἐκεῖ; Ἢ ὀρθότερα, μήπως ὀφείλουν νὰ ἐγκαταλείψουν αὐτὸν τὸν βίο, διότι πρὸ πολλοῦ ἔχουν παραβιάσει τούς φυσικούς νόμους καὶ κανόνες;
Ἡ φύσις δώρισε στὸ ἀνθρώπινον εἶδος κάτι ἐπὶ πλέον. Ὅταν τὸ ἀνθρώπινον εἶδος ἀρνεῖται νὰ τὸ ἐκτιμήσῃ καὶ νὰ τὸ μεγεθύνῃ, τότε τὸ καλλίτερον ποὺ τοῦ μένει εἶναι νὰ ἐξαφανιστῇ, πρὸ κειμένου νὰ ἀφήσῃ χῶρο καὶ χρόνο σὲ αὐτὰ τὰ ὄντα ποὺ διατηροῦν σεβασμό, γιὰ νὰ ἐξελιχθοῦν καὶ νὰ μεταδόσουν τὴν ὑγιή πλευρά τους.
Μὴν πιστέψετε πὼς εἶμαι ἀκραία.
Ὄχι μετὰ ἀπὸ αὐτό τὸ περιστατικό.
Θὰ ἔλεγα πὼς ἀκόμη διατηρῶ μέρος τῆς ἀνθρωπιᾶς μου καὶ πρὸς τοῦτο γράφω τὰ παραπάνω.
Ἐὰν δὲν ξεκαθαρίσουμε τὴν ἥρα ἀπὸ τὸ στάρι, στάρι δὲν βλέπουμε.
Υ.Γ.1. Ἀδυνατῶ νὰ δῶ τὸ καταγεγραφὲν περιστατικό. Δὲν μοῦ τὸ ἐπιτρέπει ἡ συνείδησίς μου. Δὲν ἐθελοτυφλῶ. Ἀρνοῦμαι νὰ ζήσω τὸν πόνο αὐτοῦ τοῦ παιδιοῦ ἐκ νέου. Τὸν ἔζησα ἀμέτρητες φορὲς ἀπὸ ἐχθές ποὺ πρωτοδιάβασα τὰ ὅσα πέρασε. Δὲν χρειάζεται νὰ γίνω κι ἐγὼ κάτι ἀπὸ ὅσα κατηγορῶ.
Υ.Γ.2. Προαναγγέλλω τὸ τέλος μας. Μᾶς ἀξίζει!
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.
“Ἢ σκύλο νὰ σώζῃ σκύλο κτυπημένο. ”
θα πρέπει να δείς αυτά τα βίντεο..
σκύλος να προσπαθεί να κουβαλήσει σκύλο τραυματισμένο..
γάτα να προσπαθεί να αναστήσει νεκρή γάτα..
και τελικώς, σκύλος ήρωας να σώζει εγκατελειμένο βρέφος και να το προστατεύει μαζί με τα σκυλάκια του!!
τα παραδείγματα δέν έχουν τέλος..
αναρωτιέμαι λοιπόν, ποιά είναι τα κτήνη..
μήπως πρέπει να κοιτάμε ανάμεσά μας;
Φυσικά. Μὰ γιὰ ἐτοῦτο γράφω.
Εἶναι καὶ αὐτὸς ὁ ‘ἐνοχλητικὸς’ Ἀριστοτέλης λέγων ὅτι «….. τρία ἐστὶν εἴδη ὀλιγωρίας, καταφρόνησίς τε καὶ ἐπηρεασμὸς καὶ ὕβρις…. ἔστι γὰρ ὕβρις τὸ πράττειν λαὶ λέγειν ἐφ’ ἧς αἰσχύνῃ ἔστι τῶ πάσχοντι…».
Όχι πιά κόμμα. Η λέξη ‘κόμμα’ είναι πλέον μία πολλή βαρειά βρισιά ή ύβρις στον ελληνικό μας κόσμο.
Διότι τα κόμματα έχουν κάτι το τέλεια ανθελληνικό, σαν ένα ασφυκτικά στενό, ‘βαφτιστικό’ κουστούμι γιά τον ελληνικό μας κόσμο. O Alexis-Charles-Henri Clérel de Tocqueville είναι υπεύθυνος γιά το παραμυθάκι του πως δεν μπορεί τάχα να υπάρχει ένα πολιτικό σύστημα χωρίς κόμματα.
Έτσι, χωρίς απόδειξη· δογματικά! Με τυφλή πίστη στο νυν σαθρό σαθρό πολιτικό σύστημα της αδίστακτα δυναστικής κομματοκρατίας, που και η Νέα Ελλάδα, παρά τις καλές της προθέσεις, συμβάλλει ενεργά στην επιβίωση και διαιώνισή του.
Ναι, οι Ελληνίδες και οι Έλληνες είμαστε όντως έτοιμοι να ξαναγίνουμε πραγματικοί πολίτες· να ανταποκριθούμε στην ωριμότητα που επιβάλλεται με πρόταγμα την ελευθερία μας. Το μόνο που ζητάμε είναι μία ειρηνική λαϊκή συνάθροιση, με σύμπραξη και συνένωση όλων μα όλων των πολιτικών κινημάτων και πατριωτικών μετώπων, όχι κομμάτων, σε ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο, με προκήρυξη εκλογών γιά την ανάδειξη προσωρινής λαϊκής κυβέρνησης κατά την διάρκεια της συντακτικής εθνοσυνέλευσης που απαιτεί το ελληνικό μας έθος και έθνος.
Ζητάμε πολλά; Ίσως, αλλά τα έχουμε Ανάγκη!
Παναγιώτη, πράγματι τὰ κόμματα εἶναι τελειωμένα, πεθαμένα. Ὅπως ἐπίσης καὶ κάθε μορφῆς παράταξις, σύμπραξις, κίνημα.
Αὐτὸ ποὺ χρειαζόμαστε πλέον εἶναι τὸ ΑΠΟΛΥΤΟΝ! Τὰ σχετικὰ μᾶς ἔφεραν ἐδῶ ποὺ εἴμαστε.
Ἀκριβῶς φίλε Παναγιώτη. Ἠ ἴδια ἐξ ἄλλου ἡ λέξις κόμμα σημαίνει κομμάτιασμα, κατακερματισμόν, διαίρεσιν. Κομματιάζεται δῆλα δὴ ὁ κόσμος δι’ ἀλλότρια ὀφέλη.