Ξεκινοῦν τὰ δύσκολα γιὰ ….τοὺς ἐπόπτες. 

Διότι, κακῶς πιστεύουν πὼς θὰ βάλουν τάξι στὸ χάος μας. Τὸ χάος μας μᾶς τρέφει, μᾶς ἐνδυναμώνει, μᾶς κάνει αὐτὸ ποὺ εἴμεθα. Ἄλλως τε, ἤδη ἔχουν προσπαθήσει νὰ ὁρίσουν τὸ χάος μας δύο φορὲς κι ἀπέτυχαν παταγωδῶς καὶ τὶς δύο. 

Αὐτὸ ποὺ οὐδεῖς, ἐξ ὅλων αὐτῶν ποὺ προσπαθοῦν νὰ μᾶς σώσουν,  ἀντιλαμβάνεται εἶναι τὸ ἀκριβές μας πρόβλημα. 

Δὲν μᾶς κάνει ἀσυνεπεῖς ἡ χαοτικὴ κατάστασις τῶν κοινωνικῶν μας δεδομένων καὶ δομῶν.

Ποιός ξεχνᾶ ἄλλως τε τά ὀλυμπιακά ἔργα; 

Ὅταν μόλις δύο ἡμέρες πρὸ τῆς ἐνάρξεως τῶν ἀγώνων ὁ περιβᾶλλων χῶρος ἦταν ἐργοτάξιο, ποιός λαός θά μποροῦσε νὰ τὸν κάνῃ χῶρο ὀλυμπιακῶν ἀγώνων;

Οὐδεῖς ἄλλος πλὴν ἡμῶν. 

Αὐτὴ ἡ χαοτικὴ κατάστασις ποὺ ἐπικρατεῖ στὴν ζωή μας, στὴν σκέψι μας, στὶς ἐργασίες μας εἶναι κάτι ποὺ ἀδυνατοῦν νὰ ἀντιληφθοῦν. 

Κι ἀκριβῶς αὐτὴν τὴν χαοτικὴ κατάστασι θεωροῦν οἱ «σωτῆρες» ἀποκλειστικῶς ὑπεύθυνο γιὰ τὴν οἰκονομικὴ κακοδιαχείρισι (ὅπως λέν…!!!). 

Δὲν ἀντιλαμβάνονται, δὲν γίνεται νὰ ἀντιληφθοῦν πὼς τὸ μοναδικό μας πρόβλημα παραμένει ἡ ἀπουσία ἠθικοῦ καὶ δικαίου. 

Μία ἁπλῆ ἐφαρμογὴ τοῦ νόμου δὲν θὰ ἔφερνε ποτὲ τὸν τόπο μας στὴν σημερινὴ πραγματικότητα. 

Οἱ ΕὐρωπΕοι ἑταῖροι μας, καὶ «σωτῆρες» μας πλέον, εἶναι βαθύτατα νυκτωμένοι.

Θὰ τοὺς συστήσω τὸ θαυμάσιο βιβλίο τοῦ Παύλου Δημοτάκη «τὸ χάος καὶ οἱ  Ἕλληνες». 

Ἀδύνατον νὰ κατανοήσουν ὅλες τὶς πλευρές μας, ἀλλὰ πολὺ πιθανὸν νὰ τοὺς ἀνοίξῃ τὰ μάτια. Ὄχι διότι θὰ μεταλλαχθοῦν κι αὐτοὶ σὲ χαοτικούς. (Ποῦ τέτοια τύχη γιὰ τὸν πλανήτη.) Ἀλλὰ διότι ἀκριβῶς αὐτὴ εἶναι ἡ φυσικὴ συμπεριφορὰ τῶν ὄντων. 

Ἡ δική τους ἀπομάκρυνσις, ἐκ τῆς δικῆς τους φύσεως, τοὺ ὁδηγεῖ στὴν στατικὴ σκέψι καὶ στὸν ἐγκλωβισμό.  Κι ἐὰν αὐτοὶ ἀδυνατοῦν νὰ προσεγγίσουν τὰ γεγονότα μὲ τὴν δική μας ἱκανότητα, τότε, ἀντὶ νὰ πάρουν μαθήματα πασκίζουν νὰ μᾶς νεκρώσουν τὴν φυσική μας ἐπιλογή. 

Μποροῦν; 

Σαφῶς καὶ δὲν μποροῦν. 

Ἀλλὰ στὸ μεταξύ θὰ πρέπῃ νὰ γνωρίζουμε πὼς κάθε προσπάθεια τοῦ ἀνθρώπου νὰ ἐπιβληθῇ στοὺς φυσικοὺς κανόνες, καταλήγει πολὺ φυσικά, σὲ μίαν θαυμασία ἔκρηξι!

Ἐὰν λοιπὸν οἱ «σωτῆρες» μας ἐπιμείνουν στὴν στάσι τοῦ ἐπόπτου κι ὄχι τοῦ δικαίου παρατηρητοῦ, τότε πολὺ φοβοῦμαι πὼς τὰ πράγματα, ἰδίως γιὰ αὐτούς, θὰ ξημερώσουν ἐξαιρετικῶς ἐπικίνδυνα. 

Διότι εἴμεθα καλοὶ καλοί, ἀλλὰ ἀλλοίμονο ἐὰν μᾶς πατήσουν τὸν κάλο. Ἀλλοίμονο σὲ αὐτοὺς ποὺ θὰ τὸ κάνουν.
Τοὺς ἐπῆρε καὶ τοὺς ἐσήκωσε.

Ὅλα αὐτὰ ποὺ γράφω σήμερα, περὶ χάους κι Ἑλλήνων, εἶναι ἁπλοῖ, λογικοί, πασίγνωστοι κανόνες φυσικῆς καὶ μαθηματικῶν

Ἂς κάνουν λοιπὸν τὸν κόπο νὰ τοὺς ἀνασύρουν στὴν μνήμη τους. 

Γιὰ τὸ δικό τους καλό.

Φιλονόη.

φωτογραφία