Δὲν βγαίνει μὲ τίποτά. Τί κοιλοπονᾶ ἡ μάνα του, τί κτυπιέται, τί οὐρλιάζει… Ἀλλὰ στὴν γέννα δὲν φθάνουμε γιὰ νὰ ποῦμε τὰ συγχαρήκια. 

Τραβᾶ σὲ μᾶκρος.

Δὲν θέλει νὰ ἰδῇ τὸ φῶς τοῦ Ἡλίου. Κι ἐδῶ ποὺ τὰ λέμε, τί νά τό κάνῃ; Σὲ μερικὲς ἑβδομάδες ξέρει πὼς θὰ μᾶς ἀφήσῃ χρόνους. Καλλίτερα λοιπὸν εἶναι στὸ σκότος τῆς μήτρας. 

Ξέρετε γιατί ἀργεῖ ἡ γέννα τῆς νέας κυβερνήσεως; Ἐκτὸς ἀπὸ τὰ ὅσα ἤδη γνωρίζει τὸ «βρέφος», ὑπάρχει ἀκόμη ἕνα ζήτημα, ποὺ πασκίζει νὰ κρατήσῃ κρυφό. Εἶναι τέρας. Ἔχει τεράστιο κεφάλι, ὑδροκέφαλο καὶ σῶμα παραμορφωμένο.  Καμπούρικο. 

Θά μοῦ πεῖτε πὼς δὲν γίνεται νὰ γεννιέται μωρὸ καμπούρικο. Λᾶθος θὰ σᾶς ἀπαντήσω ἐγώ. Αὐτὸ ἐδῶ εἶναι καμπούρικο. Σκυφτό. Ζαβό. Ἄσχημο, λειψό, σακάτικο… Εἶναι τεχνητό! Εἶναι ἀποτέλεσμα πειράματος!

Μάλιστα, ἐπεὶ δή τὸ πείραμα δὲν ἔχει ξαναγίνει, θὰ δοῦμε ἐπάνω του ὅλα τὰ περισσεύματα καὶ τὰ ἄχρηστα τῆς φύσεως. Θὰ δοῦμε οὐρές, τρύπες, κενὰ γενικῶς, ἀλληθωρισμό, ὑπερτροφία σὲ κάποια σημεῖα καὶ σὲ κάποια ἄλλα ἀτροφία… Γενικῶς θὰ γελᾶμε καὶ θὰ κλαῖμε μὲ ἐτοῦτα τὰ γεννητούρια. 

Τί πάθαμε  πατριῶτες;

Πῶς στό καλό καταλήξαμε νά ἀναμένουμε τήν γέννησι τοῦ τέρατος;

Καί πῶς στό καλό θά τό ξεφορτωθοῦμε; 

Δὲν ἔχω ἰδέα πρὸς ὥρας. Αὐτὸ ποὺ γνωρίζω μόνον εἶναι πὼς ἔως ἕναν βαθμὸ θὰ εἶναι ….αὐτοκτονικό! Ἄλλως τε ἡ ἴδια ἡ φύσις ἀποβάλλει τὰ παρὰ φύσιν πλάσματα. Ἀπαιτεῖ μόνον τὰ βιώσιμα. 

Πρὸς τοῦτον καὶ μόνον πιστεύω πὼς γρήγορα θὰ ἀπαλλαγοῦμε. Πόσο γρήγορα; Δὲν γνωρίζω. Ἀλλὰ γρηγορότερα ἀπὸ ὅσο φανταζόμαστε. 

Σίγουρα ὅμως θὰ χρειασῇ λίγο νὰ …βοηθήσουμε τὶς τάσεις του νὰ ἐκδηλωθοῦν πιὸ γρήγορα. 

Δὲν μᾶς φοβᾶμαι. 

Ἀπὸ φαντασία τοὐλάχιστον ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες δὲν πάσχουμε!

Φιλονόη.

Υ.Γ. Ἐὰν θὰ κατάφερνε κάποτε νὰ μεγαλώσῃ αὐτὸ τὸ μωρό, θὰ γινόταν κάπως ἔτσι:

φωτογραφίες ἀπὸ ἐδῶ, ἐδῶ  κι ἐδῶ