Ἐκρήξεις στὴν Λιέγη. 

Ἐκρήξεις στὴν Ἀθήνα. 

Ἐκρήξεις στὴν Συρία, στὸ Ἰράκ, στὴν Φλωρεντία, στὴν….

Ἐκρήξεις σκέτο.

Τὴν μία ἕνας παρανοϊκὸς σκοτώνει δεκάδες ἄτομα καὶ τὴν ἄλλη κάποιος ἄλλος μετατρέπεται σὲ ἀνθρώπινη βόμβα καὶ ἀφανίζει.

Ἐκρήξεις μικρές, ἀλλὰ παγκόσμιες.

Ἐκρήξεις ποὺ μᾶς ἔχουν κάνει νὰ μὴν τὶς παρατηροῦμε κἂν, λόγῳ τῆς συχνότητός τους. 

Ἐκρήξεις.

Τὸ χᾶος ποὺ λέγαμε.

Ἐὰν τὸ ἀναγάγουμε σὲ ἄλλο ἐπίπεδον, θὰ διαπιστώσουμε πὼς ἀκριβῶς τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ στὰ καιρικὰ φαινόμενα. Μία ἔκρηξις χαμηλῶν θερμοκρασιῶν τὸν Ὀκτώβριο καὶ τὸν Νοέμβριο ποὺ παρέδοσαν τὴν σκυτάλι σὲ ἕναν ἀνοιξιάτικο Δεκέμβριο.

Ἀστεῖο δέν εἶναι;

Μία χαοτική κατάστασις παντοῦ γύρω μας καὶ μέσα μας. 

Κάθε ἄνθρωπος σήμερα στὸν πλανήτη λειτοργεῖ ἤδη χαοτικά. Ἄλλος λιγότερο κι ἄλλος περισσότερο. 

Αὐτὸ ὄμως συντελεῖ πρὸς μίαν συγκεκριμένη κατάστασι. Τὴν πλήρη ἐπικράτησι τοῦ χάους. 

Γιὰ κάποιους εἶναι τραγικὴ μία τέτοια ἐξέλιξις. 

Γιὰ κάποιους ἄλλους ὄμως εἶναι ἀναγκαία. 

Μία ἀδρανειακτὴ κατάστασις τῆς ὕλης, γιὰ παράδειγμα, πρὸ κειμένου νὰ «ἔλθῃ» σὲ μίαν θέσι κινήσεως, ὅπως γιὰ παράδειγμα στὴν θέσι κινήσεως τοῦ ἐκκρεμοῦς, πρέπει νὰ περάσῃ ἀπὸ μίαν ἔντονη ὤθησι. Μέ ἄλλα λόγια; Νά περάσῃ ἀπὸ τὴν «ἐνεργειακὴ ἔκρηξι» γιὰ νὰ φθάσῃ στὴν ἁρμονία της. 

Κάπως ἔτσι κι ἐμεῖς. 

Μικρές, καθημερινὲς ἐκρήξεις. Παντοῦ. Μέσα μας, γύρω μας… Ὅλος ὁ πλανήτης κοχλάζει.

Κάτι μεγάλο θὰ γίνῃ. 

Ἀκόμη κι αὐτὴ ἡ ἀδράνεια ποὺ βιώνουμε κάποιες στιγμὲς εἶναι φυσιολογική. Εἶναι κάτι σὰν τὴν μπουνάτσα πρὶν ἀπὸ τὴν φουρτούνα. 

Εἶπα μπουνάτσα καὶ θυμήθηκα τὰ λόγια ἑνὸς φίλου ναυτικοῦ. 

Στὴν μπουνάτσα ὁ ναυτικὸς εἶναι ἀνήσυχος. Σὲ ἔξαρσι. Σὲ κατάστασι ἐκρήξεως. Διαισθάνεται πὼς θὰ ἔλθῃ ἡ καταιγίδα, ἀλλὰ δὲν γνωρίζει οὔτε τὸ ἀπὸ ποῦ θὰ ἔλθῃ, οὔτε τὸ πῶς θὰ ἔλθῃ ἀλλὰ οὔτε καὶ τὴν ἔντασι της. 

Κάπως ἐτσι λοιπὸν κι ἐμεῖς. Δὲν γνωρίζουμε καμμίαν λεπτομέρεια γιὰ τὴν καταιγίδα. Γιὰ τὴν ἔκρηξι. 

Ἀντιλαμβανόμαστε ὅμως μὲ ὅλες μας τὶς αἰσθήσεις πὼς ἔρχεται. 

Δύσκολες στιγμές! Ἀλλὰ κάποτε θὰ τὶς θυμόμαστε καὶ θὰ γελᾶμε. 

Φιλονόη.

φωτογραφία