Ἡ ἀξιοπρέπεια εἶναι μία κατάστασις ποὺ ὁ καθεὶς τὴν ἀντιλαμβάνεται διαφορετικῶς.
Ἐγὼ γιὰ παράδειγμα ἔχω τὰ δικά μου ὅρια.
Κάποτε, ὅταν ἤμουν 15χρονη, καλοκαίρι, σὲ μίαν ἐπίσκεψί μας στὴν Ἑλλάδα, μᾶς ἐπεσκέφθη κάποιος ἐξάδελφος τῆς μητέρας μου.
Ἡ μητέρα μου μὲ ἔστειλε νὰ ἀγοράσω γλυκά. Τὰ γλυκὰ ὅμως ποὺ ἀγόρασα δὲν ἦταν τῆς ἀρεσκείας της καὶ τὸ ἐξέφρασε ἐμπρὸς στὸν ἐξάδελφό της. Ἕνα πρόσωπο παντελῶς ἄγνωστό μου.
Ἀντί ἄλλης ἀντιδράσεως πῆρα τὰ γλυκὰ καὶ τὰ ἐπέταξα στὸν δρόμο. Ἔτσι αἰσθανόμουν!
Ἐγνώριζα ἐκ τῶν προτέρων τὸν θυμό της, τὴν ἀγανάκτισί της καὶ τὴν ἀδυναμία της νὰ ἀντιδράσῃ στὴν πράξι μου.
Δὲν μὲ ἐνδιέφερε. Μὲ ἔθιξε καὶ συμπεριεφέρθην μὲ τρόπον ἀκραῖο. Ὄχι εὐπρεπή. Ἀκραῖον!
Στὴν διάρκεια τῆ ζωῆς μου, ἀπὸ τότε καὶ μετά, δὲν ἐσήκωνα μύγα στὸ σπαθί μου. Οὐδέποτε ἀνεχόμουν νὰ μὲ προσβάλῃ κάποιος. Οὐδέποτε!!!
Αὑτὸ σημαίνει πὼς ἔχουμε στόμα, λόγο καὶ σκέψι γιὰ νὰ ἐκφράσουμε τὶς ἀντιῤῤήσεις μας στὸν φίλο μας, στὸν σύντροφό μας, στὸ παιδί μας, δίχως νὰ προσβάλουμε κάποιον μὲ ὁποιονδήποτε τρόπο.
Δέν μοῦ ἀρέσει μία συμπεριφορά τοῦ παιδιοῦ μου; Τί ἀπλούστερον ἀπό τό νά συνδιαλαγῶ μαζύ του; Εἶναι καλλίτερο νά θίγω αὐτήν τήν συμπεριφορά μέ προσβλητικό τρόπο κάθε φορά πού ἐκφράζεται, δίχως ὅρια καί σεβασμό; Ἤ εἶναι καλλίτερο νά οὐρλιάζω;
Ἡ κοινωνία μας ἔχει φθάσει στὰ ἔσχατα σημεῖα εὐτελισμοῦ καὶ ἀναξιοπρεπείας!
Τὰ προσωπικὰ ὅρια τοῦ κάθε ἑνός εἶναι τόσο ἐλαστικά, ποὺ καταντοῦν ἀνύπαρκτα.
Ἔχω προσωπική ζωή; Τήν διαφυλάττω μὲ κάθε δυνατόν τρόπο. Δὲν τὴν ἐκθέτω! Τέλος! Τὰ ἐν οἴκῳ μὴ ἐν δήμῳ! Ἀπόλυτον!
Ἔχω ἕναν φίλο καί ἀντιμετωπίζω κάποιο πρόβλημα; Τό λύνω μαζύ του. Δὲν ἀπευθύνομαι σὲ ὅλην τὴν οἰκουμένη! Τὸ μόνον ποὺ ἐπιτυγχάνω εἶναι ἡ γελοιοποίησίς μου καὶ ἡ γελοιοποίσις τοῦ φίλου ἀλλὰ καὶ ἡ γελοιποποίησις τοῦ προβλήματος!
Ἔχω μίαν ζωή, μίαν οἰκογένεια, μίαν ἄποψι, μίαν θέσι, ἕνα πιστεύω, μίαν κοσμοθέασι, μίαν ἀντίληψι… Ὁ,τι δήποτε; Τὰ διαφυλάττω. Τὰ προστατεύω, τὰ κρατῶ σὲ ἐκεῖνα τὰ ἐπίπεδα ποὺ δὲν θίγονται καὶ δὲν βάλλονται ἀπὸ πουθενά! Ἐὰν δὲν τὸ πράττω, τότε δὲν μοῦ ἀξίζουν γιὰ νὰ τὰ ἔχω!
Ἀξιοπρέπεια! Μεγάλη ὑπόθεσις!
Ὁ σεβασμὸς εἶναι κάτι ποὺ κερδίζεται! Δὲν χαρίζεται!
Κάποτε εἶχα ἕναν διδάσκαλο. Αὐστηρό, στριφνό, δίκαιο, ἄριστον διδάσκαλο… Μὲ ἀπόλυτο ἀξιοπρέπεια. Ποτὲ μου δὲν τὸν φοβήθηκα, διότι ποτέ μου δὲν τὸν ἔθιξα στὸ ὁ,τιδήποτε! ΠΟΤΕ!
Ἀντιθέτως ὅμως μὲ ἐμένα, ὅλοι μου οἱ φίλοι καὶ οἱ συμμαθητὲς τὸν ἔτρεμαν! Δὲν τὸν ἐσέβοντο διότι δὲν ἐσέβοντο πρωτίστως τὸν ἑαυτόν τους! Τραγικό!
Σήμερα, μέσα στὰ τόσα μας προβλήματα, μέσα στὴν τόση πίεσι ποὺ ἀντιμετωπίζουμε καθημερινῶς, διαπιστώνω μὲ πίκρα τὴν ἀπουσία ἀξιοπρεπείας ἀπ ὸὅλο καὶ περισσοτέρους!
Βλέπω ἀνθρώπους παντρεμένους, μὲ παιδιά, φίλους μου καὶ συγγενεῖς μου, νὰ προσβάλουν μὲ κάθε δυνατὸν τρόπο τοὺς συντρόφους τους καὶ τὴν οἰκογένειά τους. Νὰ συνδιαλέγονται μὲ πόρνες καὶ αὐτὸ νὰ συμβαίνῃ τάχα μου κρυφά. Νὰ διακινοῦν τσόντες, λὲς καὶ εἶναι 15χρονα ξελιγωμένα. Δὲν μὲ ἀφοροῦν τὰ ἀπωθημένα τους. Ἄλλως τε εἶναι προσωπική τους ὑπόθεσις. Μὲ προσβάλλει ὅμως ἡ συμπεριφορά τους. Φίλοι ποὺ κόβονται, διότι δὲν σέβονται οὔτε κἂν τὸν ἑαυτόν τους! Πολλῷ δὲ μᾶλλον τὶς οἰκογένειές τους.
Ἔχω φιλικὰ ζευγάρια μὲ σοβαρὰ προβλήματα ἐπικοινωνίας. Ἀντί νὰ κάτσουν καὶ νὰ τὰ λύσουν, βλέπω τὶς γυναῖκες καὶ τοὺς ἄνδρες νὰ ἀναλώνονται στὴν ἀνεύρεσι ἐρωτικοῦ συντρόφου. Λὲς κι ὅλα τους τὰ προβλήματα ξεκινοῦν καὶ καταλήγουν στὸ κρεββάτι τους.
Βλέπω παιδιὰ νὰ μὴν ἀντιλαμβάνονται οὔτε κἂν τὰ ὅριά τους, τὰ δικαιώματά τους καὶ τὶς ὑποχρεώσεις τους.
Πρὸ μερικῶν ἡμερῶν 20χρονος γείτονας, ἐμάζευσε τοὺς φίλους του καὶ ἔως τὶς 5:30 πρωΐνῆς, μᾶς ἄλλαξε τὰ φῶτα μὲ τὴν μουσική του. Δὲν ἀξιώνω νὰ μὴ διασκεδάσουν τὰ παιδιὰ αὐτά. Ἀξιώνω νὰ σεβασθοῦν τὰ ὅρια. Μποροῦν μία στὰ τόσα νὰ γλεντήσουν, δίχως νὰ θίγουν τὴν δική μου ζωή. Μποροῦν νὰ ἀκοῦν τὴν μουσική τους ἔως ἐκεῖνο τὸ σημεῖον τῆς ἐντάσεως ποὺ δὲν θά τρίζουν τὰ δικά μου τζάμια ἀπὸ τὴν ἔντασι!
Πρὸ μερικῶν μηνῶν ἔγραφα τὸ κείμενον εἴμαστε ὅλοι ὑβριστές. Μέσα ἐκεῖ ἀνέλυα, κατὰ τὰ δικά μου κριτήρια πάντα, τὶς παραβιάσεις ποὺ καθημερινῶς κάνουμε. Τὶς ὑβριστικὲς μας πράξεις. Τὴν ἀσέβειά μας γιὰ τὴν Φύσι καὶ γιὰ τὸν Ἄνθρωπο.
Σήμερα λοιπὸν ἔρχομαι νὰ συμπληρώσω τὸ παραπάνω κείμενον μὲ τὴν λέξι Ἀξιοπρέπεια! Τὴν θεωρῶ τόσο σημαντική, ποὺ καταντᾶ γελοιοποίησις μας ἡ ἀνυπαρξία της.
Φίλοι μου, δὲν ὑπάρχει τίποτα σημαντικότερο σὲ αὐτὴν τὴν ῥημάδα τὴν ἀνθρωπότητα πέραν τῆς αὐτογνωσίας της. Τοῦ αὐτοσεβασμοῦ της!
Ἀπὸ τότε ποὺ χάσαμε τὸ ΓΝΩΘΙΣΑΥΤΟΝ χάσαμε καὶ τὴν ἀξιοπρέπειά μας.
Καὶ σὰν λαὸς καὶ σὰν ἄτομα.
Κυττάξετε πίσω σας.
Ἡ ἱστορία μας εἶναι ἡ μεγαλυτέρα ἀπόδειξις τῶν ὅσων ἰσχυρίζομαι.
Ἡ Σαλαμίς, ὁ Μαραθῶν, οἱ Πλαταιές, ἦταν ἀπόδειξις τοῦ ΓΝΩΘΙΣΑΥΤΟΝ!!!
Κάθε φορὰ ποὺ ΜΟΝΟΙ μας ἀντιμετωπίσαμε μίαν κατάστασι, ὅσο λίγοι κι ἐὰν ἤμασταν, τὰ καταφέραμε πολὺ καλλίτερα ἀπὸ ἐκεῖνες τὶς φορὲς ποὺ στραφήκαμε στοὺς γύρω γιὰ βοήθεια.
Τὸ αὐτὸ συμβαίνει καὶ σὲ προσωπικὰ ἐπίπεδα.
Παραμένουμε μικρὸς καθρέπτης τῆς κοινωνίας μας. Τοῦ συνόλου.
Ὅσο ἀναπαράγουμε συμπεριφορὲς ἀδυναμίας, ἡμιμέτρων καὶ δὲν προασπίζουμε τὴν ἀξιοπρέπειά μας, τόσο αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν γύρω μας θὰ καταντοῦν ἀκόμη χειρότερα.
Ὅ,τι ἐμεῖς, ἔτσι καὶ τὸ σύνολον.
Ζητᾶμε ἀπὸ τοὺς ἄλλους γιὰ παράδειγμα νὰ κάνουν κάτι γιὰ τὸ σύνολον. Τί κάνουμε ἐμεῖς ὅμως γιά τό σύνολον;
Ζητᾶμε ἀπὸ τοὺς ἄλλους νὰ σώσουν τὴν Πατρίδα μας. Πῶς σώσαμε ἐμεῖς ὅμως τήν Πατρίδα μας;
Ζητᾶμε ἀπὸ τοὺς ἄλλους νὰ μᾶς σεβασθοῦν! Πῶς ὅμως ἀποδεικνύουμε, στὸν ἑαυτόν μας πρωτίστως, ὅτι μᾶς σεβόμεθα;
Δὲν ἔχω ἀξιώσεις ἀπὸ κανέναν.
Κάνω καὶ πράττω αὐτὰ ποὺ ἐγὼ θεωρῶ σημαντικά, ἀπαραίτητα καὶ στοιχειώδη. Ὅσοι θέλουν ξέρουν καὶ μποροῦν.
Ὅσοι δὲν θέλουν, παραμένουν στὴν ποταπή τους καθημερινότητα.
Οἱ παραπάνω φωτογραφίες προέρχονται ἀπὸ μηνύματα «φίλων», τὰ ὁποῖα ἔλαβα μέσα στὶς ἐορτές. Λυπᾶμαι γιὰ τὴν ἀπουσία πηγῆς, ἀλλὰ μὲ προσβάλλουν τόσο πολύ ποὺ δὲν ἀσχολήθηκα διόλου μὲ τὴν προέλευσί τους! Ζητῶ συγγνώμη.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.
Είσαι χείμαρρος ομολογώ. Κάπου συμφωνώ και κάπου διαφωνώ και μαύρο φίδι που μ’ έφαγε. (Αστειεύομαι)
Πιστεύεις βαθιά, πολύ βαθιά σε αυτά που γράφεις σε σημείο να αποπνέουν ισχυρογνωμοσύνη. Όχι ότι είναι κακό αλλά απλά το αναφέρω. Μαχήτρια.
Θα έλεγα γενικά για τις θέσεις που αναφέρεις ότι καλό θα είναι να έχουμε κατά νου πως το μέτρο χάνεται και από τις δύο πλευρές. Η πλευρά που θέλω να καυτηριάσω είναι αυτή του να είναι κάποιος κρυψίνους. Να μάθει να ντρέπεται για πράγματα τα οποία δε θα έπρεπε αλλά δε συνεχίζω, καταλαβαίνεις που το πάω.
Επιπλέον, θα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη για όλα τη χρονική περίοδο κατά την οποία μιλάμε. Ποια η ποιότητα ζωής για παράδειγμα. Ή τι επιλογές δίνει η ζωή και η κατάσταση στα υποκείμενα.
Καταλήγω λακωνικά πως τα πάντα είναι σχετικά. Η αλήθεια κάπου παλαντζάρει στη μέση. Μπορώ να σε φανταστώ να μουτρώνεις λιγάκι με αυτή τη θεώρηση γιατί σε φαντάζομαι απόλυτη με την καλή έννοια. Όπως και να το κάνεις είσαι από τους συνομιλητές που θα είχα να πω πάρα πολλά μαζί τους.
Στέκομαι και κλείνω με τα δικά σου ακριβώς λόγια:
“Κάνω και πράττω αὐτὰ ποὺ ἐγὼ θεωρῶ σημαντικά, ἀπαραίτητα καὶ στοιχειώδη”
(Μου άρεσε πολύ το κείμενο σου)
Χμμμ…. Μαῦρο φίδι ποὺ σὲ ἔφαγε… Ἀκοῦς ἐκεῖ… Νά διαφωνῇς; Γιατί διαφωνεῖς;
Μέ ῥώτησες ἐμέναν γιά νά διαφωνήσῃς;
(Ἀστειεύομαι…!!!)
Ναί, ἰσχυρογνωμοσύνη… Ἀληθές…
Ξέρεις ὅμως κάτι; Ἐὰν δὲν ἔχουμε κι ἀπὸ αὐτὴν τότε θὰ καταντήσουμε ΟΛΟΙ μας φτερὰ στὸν ἄνεμο.
Αὐτὸ βέβαια εἶναι καὶ καλὸ καὶ κακό. Καλὸ ἐὰν ἔχω δίκαιον, κακὸ ἐὰν κάνω λάθος…
Ὅσο γιὰ τὴν σχετικότητα…
Ἐδῶ ἔχω μεγάλες ἐνστάσεις.
Ἀλήθεια… Ὑπάρχει ὁλίγον ἐγκυος; Ὑπάρχει ὁλίγον τίμιος; Ὑπάρχει ὁλίγη κλοπή;
Ἐπεὶ δὴ ἔχουμε ἐπιτρέψει στὰ «ὁλίγα» νὰ ὑπάρχουν στὴν ζωή μας, καταντοῦμε, σιγὰ σιγά, νὰ ὑποχωροῦμε καὶ νὰ ἀνεχόμεθα διαρκῶς
ὅλο καὶ περισσότερα…
Ὁλίγον γάμος, ὁλίγη οἰκογένεια, ὁλίγα παιδιά, ὁλίγοι φίλοι, ὁλίγη συνείδησις, ὁλίγη ζωή…
Καί τί ἀπό αὐτά εἶναι ἀληθές; Τί ἀπό αὐτά πλῆρες; Τί ἀπό αὐτά ἱκανό καί ἐπαρκές γιά νά δόσῃ ἐρεθίσματα καί νά θέσῃ παραδείγματα γιά τίς ἐπερχόμενες γενεές;
Μήπως μέ τό «ὁλίγον» ἀπό ἐδῶ κι ἀπό ἐκεῖ χάσαμε τό ὅλον καί τελικῶς τόν στόχο;
Δὲν ἰσχυρίζομαι πὼς μποροῦμε νὰ ἀλλάξουμε τὴν πορεία πρὸς τὴν κατρακύλα καὶ τὴν ἀποσάθρωσιν τῶν πάντων… Οὔτε νὰ τὴν ἀνακόψουμε πλέον μποροῦμε. Τὸ μόνον ποὺ μποροῦμε, ἐσύ, ἐγώ, ὁ ἄλλος εἶναι νὰ διατηρήσουμε κάποιες ἀρχές, στέρεες, ἀδιαπραγμάτευτες… Σὰν πυλῶνες…
Ἐξαιρέσεις; Ἴσως…
Πάντως κύττα καὶ τὸ αὔριο ποὺ ἔρχεται καὶ σκέψου καλλίτερα…
Προτιμῶ τὴν μοναξιὰ τῆς ἀκεραιότητος παρὰ τὸν συνωστισμὸ τοῦ …ΤΙΠΟΤΑ!!!
Οπαδός της εντροπίας εκ των πραγμάτων και ο ίδιος, κατανοώ τα λεγόμενα σου και συμπάσχω στο βαθμό που μου επιτρέπει η κουλτούρα μου.
Μου αρέσει το μυαλό σου, αγαπώ το μυαλό σου ανεξάρτητα των κοινών μας τόπων και των διαφωνιών μας.
Τέτοιου είδους διάλογοι μπορούν να φέρουν την συννενόηση καταλήγω, παρακάμπτοντας τις δημοκρατικές διαφορές μας. Είμαστε άνθρωποι πάνω απ’ όλα και έτσι θέλουμε να παραμείνουμε.
Ἀλήθεια, μέσα σέ μίαν οἰκογένεια ἰσχύει ὁ θεσμός τῆς δημοκρατίας;
Αν είναι όλοι ενήλικοι είναι δυνατόν να ισχύει θεωρώ.
Κι ἐάν δέν εἶναι;
Δε μπορώ να είμαι σίγουρος επειδή δεν έχω παιδιά αλλά φαντάζομαι όταν έχεις παιδιά δεν τίθεται θέμα Δημοκρατίας. Τα πλάθεις ολοκληρωτικά θα έλεγα. Υποκειμενική πάντα η άποψη και με πολλά αλλά.
Σὲ μίαν οἰκογένεια, ἐὰν θυμᾶσαι κι ἐσύ, ἀπὸ τὴν δική σου, τὴν πατρική, ΕΝΑΣ λαμβάνει τὶς ἀποφάσεις. ΕΝΑΣ!!!
Ἐγὼ λοιπὸν θυμᾶμαι, στὴν οἰκογένεια τῆς μητέρας μου, νὰ λαμβάνῃ ὁ παπποῦς μου τὶς ἀποφάσεις, ἀκόμη καὶ ὅταν τὰ παιδιά του εἶχαν …ἐγγόνια. Αὐτὸ δὲν σημαίνει πὼς δὲν ἄκουγε ἤ δὲν συζητοῦσε ἤ δὲν σεβόταν τὶς θέσεις τῶν παιδιῶν του, ἀλλὰ τὴν ἀπόφασιν, τὴν τελική, αὐτὴν ποὺ θὰ κατεδείκνυε καὶ τὸν ὑπεύθυνο, τὴν ἐλάμβανε ΕΝΑΣ!!! Ὁ παπποῦς!!!
(Γιὰ πάρα πάρα πάρα πολλὰ ζητήματα… Κι ὄχι, τὰ παιδιά του δὲν ἦσαν μαμόθρεπτα!!!)
Ἄλλως τέ…
Μὴν πᾶς μακρυά…
Ἐὰν διαβάσῃς λίγο ἱστορία, στὶς φατρίες ἤ πατρίες, τὸ γενικὸ πρόσταγμα τὸ εἶχε ἐπίσης ΕΝΑΣ.
Ἀκόμη καὶ οἱ Σουλιῶτες, ποὺ κατὰ κάποιους ἱστορικοὺς εἶχαν δημοκρατικὸ σύστημα, ὁ ἀρχηγὸς τῆς φάρας ἀπεφάσιζε κατὰ βάσιν. Οἱ λοιποὶ κατέθεταν τὶς σκέψεις τους ἀλλὰ ΕΝΑΣ ἀπεφάσιζε διότι ΕΝΑΣ ἀνελάμβανε τὴν εὐθύνη.
(Μπότσαρης, Τζαβέλλας, Κουτσονίκας….)
Οπότε να πούμε όχι δηλαδή. Αν αντικατιστούσα στο σχόλιο μου τη λέξη Δημοκρατικά με το πολιτισμένα ίσως να βγάζαμε μια άκρη.
Δημοκρατία=Λαοκρατία… Τὸ ἔχω ἀναλύσει καὶ δὲν θὰ καταπιαστῶ σήμερα…
Πεπολιτισμένα λοιπόν. Συμφωνοῦμε. Ὁ διάλογος πάντα εἶναι ἐποικοδομητικὸς ὅταν οἱ προθέσεις εἶναι καλές. Καὶ σήμερα εἶναι…
(Καλοξύπνησα…!!!)
https://filonoi.gr/2013/08/16/f-dhmokratia-ariston-h-koinonia-ariston/
😉
Να είσαι καλά.
Κι ἐσύ!