Το κάτωθι άρθρο μας απεστάλη από τον γνωστό παλαίμαχο αγωνιστή της ΕΟΚΑ Φώτη Παπαφώτη. Ας το μελετήσει ο κάθε συναγωνιστής για να αντλήσει γνώση! Η γνώση είναι δύναμη!

ΟΙ ΛΑΟΙ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ – ΔΕΝ ΠΟΛΙΤΕΥΟΝΤΑΙ.

ΟΤΑΝ ΟΙ ΛΑΟΙ ΠΟΛΙΤΕΥΟΝΤΑΙ, ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΔΕΝ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ!

 Του Φώτη Παπαφώτη                                               

Δύο είναι οι συντελεστές ενός Αγώνα:  Ο Λαός και οι Πολιτικοί. Στον καθένα από αυτούς τους δύο Συντελεστές ανήκει και ένας ρόλος.

Ο ρόλος του Λαού είναι να διατυπώνει με σαφήνεια και καθαρότητα το αίτημά του.  Και να απαιτεί επίμονα και αταλάντευτα από τους Πολιτικούς να αγωνίζονται με όλες τους τις δυνάμεις να επιτύχουν αυτό που θέλει ο Λαός.  Και ο ρόλος των Πολιτικών είναι να πολιτεύονται με σοβαρότητα και σύνεση με στόχο να προάγουν σταδιακά και σταθερά τη δικαίωση του αιτήματος του Λαού.

Η συνεργασία αυτών των δύο ρόλων έχει αναπόδραστα ως βέβαιο αποτέλεσμα την επίτευξη του στόχου του Λαού.

Αντίθετα, η ΑΠΟΤΥΧΙΑ είναι εξασφαλισμένη αν υπάρξει αλλαγή ή έστω παρέκκλιση από το περιεχόμενο του ρόλου ενός εκάστου των δυο Συντελεστών όπως τούτο καθορίζεται πιο πάνω.

ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ σημαίνει ότι καταβάλλω έντονη και επίμονη προσπάθεια για να επιτύχω αυτό που θέλω.  Παλεύω, βάζω τα δυνατά μου, μοχθώ, πασχίζω να επιτύχω το σκοπό μου.  Μάχομαι ανυποχώρητος επί των επάλξεων και διεκδικώ δυναμικά τα δικαιώματά μου, το δίκαιον μου.

ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ σημαίνει μένω αμετακίνητος στο σκοπό μου και πολεμώ με δόντια και με νύχια να τον επιτύχω.  ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ σημαίνει δεν κάμνω ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ στο σκοπό μου.  Διεκδικώ πάντοτε το ίδιο.  Δεν υποχωρώ ποτέ.  Δεν κάμνω ελιγμούς.  Οι ελιγμοί είναι για τους Πολιτικούς που πολιτεύονται.  Όχι για το Λαό που αγωνίζεται.

ΓΙΑΤΙ ο Λαός ΟΦΕΙΛΕΙ να αγωνίζεται και όχι να πολιτεύεται;  Για τους ακόλουθους λόγους:

Πρώτον, για να διατηρείται ακέραιος ο σκοπός του Αγώνα του.

Δεύτερον, για να ενισχύει τους Πολιτικούς στην προσπάθειά τους να δικαιώσουν τον Αγώνα του Λαού.  Οι Πολιτικοί διευκολύνονται από το ανένδοτον του Λαού στο να αντιμετωπίζουν τις πιέσεις των ξένων για υποχωρήσεις.

Τρίτον, αν οι Πολιτικοί είναι ανεπαρκείς (ανίκανοι) ή ενδοτικοί (έτοιμοι να πουλήσουν την πατρίδα τους για να έχουν την εύνοια των ξένων και να διατηρούνται στην εξουσία), η εμμονή του Λαού στον ΑΚΕΡΑΙΟ σκοπό, απαγορεύει σ’ αυτή την κατηγορία των Πολιτικών να προδώσουν, ή έστω, να οδηγήσουν τον Αγώνα του Λαού εις αποτυχίαν.

Τέταρτον.  Για να πολιτευτεί ένας σωστά και να κάμει τους αναγκαίους ελιγμούς για να φτάσει με επιτυχία στο τέρμα του Αγώνα, ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΣ χρειάζεται να γνωρίζει ΠΟΛΛΑ πράγματα τα οποία ΜΟΝΟΝ οι Πολιτικοί μπορούν να γνωρίζουν ο δε Λαός είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να γνωρίζει.  Ο Λαός π.χ., δεν μπορεί να ξέρει ούτε τις πραγματικές θέσεις των άλλων (του αντίπαλου και των άλλων χωρών), ούτε τις δυνατότητές τους, ούτε τις αδυναμίες τους, ούτε τους ειδικούς και γενικούς στόχους τους, ούτε τα εμπλεκόμενα συμφέροντα, ούτε τις πιθανές τοπικές ή διεθνείς αλλαγές και ανακατατάξεις, και, συνεπώς, ΟΥΤΕ ΤΗ ΜΕΘΟΔΟ ΠΟΥ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΕΙ για να επιτύχουμε αυτό που επιδιώκουμε.

Για τους τέσσερις αυτούς ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΟΥΣ λόγους ο Λαός ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΚΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ, ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΦΤΕΙ ΣΤΗΝ ΠΑΓΙΔΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΩΝ Ή ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΩΝ ΕΧΘΡΩΝ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΟΛΙΤΕΥΕΤΑΙ.

Όταν ο Λαός αγωνίζεται μόνον και δεν πολιτεύεται, οι Πολιτικοί θέλουν δεν θέλουν πολιτεύονται σωστά και με επιτυχία.  Όταν ο Λαός πολιτεύεται οι Πολιτικοί στερούνται της Δύναμης του Λαού και είναι εκτεθειμένοι σε πιέσεις, πολλές φορές αφόρητες, των ξένων.  Και αν οι Πολιτικοί χωρίς την κάλυψή τους από τη Δύναμη του Λαού, είναι ανεπαρκείς ή συμφεροντολόγοι, γίνονται εύκολα πιόνια των ξένων και κάμνουν ό,τι τους ζητήσουν ή τους διατάξουν.