Ἐὰν τώρα τὰ βάζουν καὶ μὲ τὸν Ἀθανάσιο Διᾶκο…

Σημαίνει πὼς εἶναι ἤδη τελειωμένοι κι ἔχουν ξεχάσει νὰ τοὺς τὸ ποῦν.
Μὰ ἐν τελῶς…

Τί τούς ἔφταιξε ὁ Διᾶκος;
Τί φταίει στόν ἀνώμαλο ὁ ὁμαλός; Κατά τόν Βαλλιανᾶτο δέν εἴμαστε ὅλοι οἱ μή ὁμοφυλόφιλοι ὁμοφοβικοί;
Ἔ… Κάπως ἔτσι…   

Γιὰ τὴν μανδαμίτσα  Κιτσοπούλου (κατὰ τὸ Καρακιτσοπούλου) εἴμαστε ὅλοι κάτι ἀνάμεσα σὲ ἀνωμάλους, φασιστογενεῖς καὶ σπερματοξεπλύματα…

ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΔΙΑΚΟ ΑΠΟ ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ… ΜΕ ΚΟΥΡΔΟΥΣ ΣΥΝΟΥΣΙΑΖΟΤΑΝ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΔΙΑΚΟΥ!

 
Οι Κυβερνήσεις πέφτουνε, αλλά ο Διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, Συριζαίος Γιώργος Λούκος, μένει στην θέση του για να συνεχίσει το ανθελληνικό έργο του. Το εν λόγω «μπουμπούκι» διορίστηκε από την κυβέρνηση του μπουχέσα Καραμανλή το 2005 (υπουργός Πολιτισμού ο πρώην μαοϊκός Πέτρος Τατούλης) και έκτοτε κανείς δεν τολμά να τον κουνήσει, γιατί τον γουστάρει τρελά η Αριστερά. Στα 7 χρόνια που διαφεντεύει την Επίδαυρο και το Ηρώδειο ο Γ. Λούκος, έχουν παρελάσει από τις σκηνές τους Τούρκοι, Σκοπιανοί, καραμπινάτοι Κίναιδοι, πάσης φύσεως Ανθέλληνες, ενώ έχουν κοπεί όσοι προσπαθούν να παράγουν Ελληνικό Πολιτισμό, όπως το Κρατικό Θέατρο της Κύπρου, το Λύκειο των Ελληνίδων και οι Χοροί της Δώρας Στράτου.)
Απολαύστε υπόθεση του Έργου που είναι γραμμένο σε Δεκαπεντασύλλαβο, για να ειρωνευτεί τον στίχο των Δημοτικών μας Τραγουδιών: Ο Ήρωας της Ελληνικής Επαναστάσεως, Αθανάσιος Διάκος, ξανάρχεται θαυματουργικά στην ζωή και ζεί στην Αθήνα του 2012 μαζί με την γυναίκα του την Κρουστάλλω. Δουλεύει σε μια ψησταριά (ντροπή, ρε βρωμιάρηδες!) στου Ψυρρή, σουβλίζει όλη μέρα αρνιά και κοτόπουλα και έχει ως υπαλλήλους ντελιβεράδες… Κούρδους Λαθρομετανάστες. Επειδή η Κρουστάλλω είναι όμορφη, ο Αθανάσιος Διάκος την ζηλεύει και με κάθε ευκαιρία την ξυλοφορτώνει όταν γυρίζει σπίτι. Η Κρουστάλλω για να τον εκδικηθεί, τον απατά στην συζυγική κλίνη με τον Κούρδο λαθρομετανάστη παραγιό του, ο κερατάς ο Διάκος κάποτε το μαθαίνει και την σφάζει με τα ίδια του τα χέρια! Περιττό να πούμε ότι η Λένα Κιτσοπούλου (που προ τριετίας είχε ζητήσει σε συνέντευξή της να πηδιώνται οι Ελληνίδες με μελαμψούς Λάθρο για να… ομορφύνει η Ελληνική Φυλή!!) σκιαγραφεί τον Αθανάσιο Διάκο ως έναν άθλιο Ελληνάρα, σάν έναν homo-malakas που βρίζει χυδαία, ξυλοφορτώνει και τελικά σφαγιάζει την έγκυο (από τον Κούρδο, φυσικά!) σύζυγό του, την Κρουστάλλω!.. Λεφτά δεν υπάρχουν για τον Ελληνικό Στρατό, αλλά υπάρχουν για να καταπολεμάται ο Ελληνικός Ρατσισμός με τέτοια χυδαιότατα Ανθελληνικά έργα που ανεβαίνουν σε πανάκριβες παραγωγές του Φεστιβάλ Αθηνών.
 
Κοινὸς Νοῦς (πηγή)
Ἔ; Δέν τό ἀπολαύσατε;  Μίαν ψυχικήν ἀνάτασιν δέν τήν πάθατε;

Γιὰ νὰ δοῦμε ὅμως καὶ τὰ περὶ Διάκου:

Από τους πρωτεργάτες του εθνικού ξεσηκωμού στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα και ήρωας της μάχης της Αλαμάνας. Γεννήθηκε στην Άνω Μουσουνίτσα (ο σημερινός Αθανάσιος Διάκος του Νομού Φωκίδας) το 1788 και το πραγματικό του όνομα ήταν Αθανάσιος Μασαβέτας. Ο πατέρας του Νικόλαος, μη μπορώντας να αντέξει τα βάρη της πολυμελούς οικογένειάς του, τον έστειλε δόκιμο μοναχό στο κοντινό μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου, σε ηλικία 12 ετών. Πέντε χρόνια αργότερα χειροτονήθηκε διάκονος, αλλά γρήγορα εγκατέλειψε την καλογερική, όταν σκότωσε ένα τούρκο αγά, επειδή, σύμφωνα με κάποια παράδοση, αυτός του έθιξε τον ανδρισμό του, θαμπωμένος από την ομορφιά του.

Ο νεαρός Αθανάσιος εντάχθηκε ως πρωτοπαλίκαρο στο σώμα του οπλαρχηγού Γούλα Σκαλτσά, συνεχίζοντας την οικογενειακή παράδοση, καθώς ο παππούς και ο θείος του είχαν διατελέσει κλέφτες. Τότε έλαβε και το προσωνύμιο Διάκος, με το οποίο έγινε γνωστός κι έμεινε στην ιστορία. Το 1814 πήγε στα Ιωάννινα και εντάχθηκε στη σωματοφυλακή του Αλή Πασά, της οποίας προΐστατο ο Οδυσσέας Ανδρούτσος. Όταν ο Ανδρούτσος διορίστηκε αρχηγός στο αρματολίκι της Λιβαδιάς, ο Διάκος τον ακολούθησε. Μετά τη αποχώρηση του Ανδρούτσου, ο Διάκος ανακηρύχθηκε καπετάνιος του καζά (θρησκευτικού λειτουργού) της πόλης τον Οκτώβριο του 1820, ενώ την ίδια περίοδο μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία.

Στις 27 Μαρτίου 1821, ο Αθανάσιος Διάκος πρωτοστατεί στην κήρυξη της Επανάστασης στην Ανατολική Στερεά (Μονή Οσίου Λουκά), μετά από συνεννόηση με τους Αχαιούς, που είχαν επαναστατήσει μία εβδομάδα νωρίτερα. Κατορθώνει να στρατολογήσει 5.000 χωρικούς με την άδεια του βοεβόδα της Λιβαδειάς, Χασάν Αγά με το πρόσχημα την απόκρουση του Ανδρούτσου. Στις 30 Μαρτίου πέφτει η Λιβαδιά στα χέρια των επαναστατών και στη συνέχεια ο Διάκος οργανώνει την κατάληψη της Αταλάντης (31 Μαρτίου) και της Θήβας (1 Απριλίου), ενώ λίγο αργότερα κυριεύει το ισχυρό φρούριο της Μπουδουνίτσας (Μενδενίτσας). Ακολούθως, επιχειρεί να καταλάβει τη Λαμία, το διοικητικό κέντρο της περιοχής και το Πατρατζίκι (Υπάτη), χωρίς, όμως, επιτυχία, καθότι ο τοπικός οπλαρχηγός Μήτσος Κοντογιάννης αρνήθηκε να βοηθήσει, επειδή θεωρούσε άκαιρο τον ξεσηκωμό.

Η Στερεά και η Πελοπόννησος βρίσκονται σε επαναστατικό αναβρασμό και τα κακά μαντάτα δεν αργούν να φθάσουν στον Χουρσίτ. Ο Πασάς της Πελοποννήσου βρίσκεται στην Ήπειρο επικεφαλής στρατευμάτων για να τιμωρήσει τον Αλή Πασά, που δείχνει τάσεις αυτονομίας από τον Σουλτάνο. Ο Χουρσίτ διατάσσει τον Ομέρ Βρυώνη και τον Κιοσέ Μεχμέτ να καταστείλουν την Επανάσταση στη Ρούμελη και στη συνέχεια να προχωρήσουν από δύο κατευθύνσεις προς την Πελοπόννησο για την άρση της πολιορκίας της Τριπολιτσάς. Στις 17 Απριλίου οι δύο πασάδες με 8.000 άνδρες στρατοπεδεύουν στο Λιανοκλάδι, λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Λαμία. Ο κίνδυνος είναι μεγάλος για τους επαναστατημένους Έλληνες.

Οι οπλαρχηγοί της περιοχής συσκέπτονται στο χωριό Καμποτάδες (20 Απριλίου 1821) και αποφασίζουν να υπερασπιστούν όλες τις διαβάσεις του Σπερχειού (Αλαμάνας), διαμοιράζοντας τους 1500 άνδρες που διαθέτουν, ώστε να αποκόψουν την πρόσβαση των Τούρκων προς τα Σάλωνα και τη Λιβαδιά. Το εναλλακτικό σχέδιο του Γιάννη Δυοβουνιώτη για την από κοινού αντιμετώπιση των Τούρκων στον Γοργοπόταμο απορρίπτεται.

Η Μάχη της Αλαμάνας

Έτσι, ο Πανουργιάς Πανουργιάς με 600 άνδρες οχυρώνεται στα υψώματα της Χαλκωμάτας, ο Δυοβουνιώτης καταλαμβάνει τη χαράδρα του Γοργοποτάμου με 400 άνδρες και ο Διάκος με 500 άνδρες θα αντιμετώπιζε τον εχθρό στην ξύλινη γέφυρα της Αλαμάνας (Σπερχειού), πλησίον των Θερμοπυλών. 

Το πρωί της 23ης Απριλίου οι Τούρκοι επιτίθενται ταυτόχρονα και στα τρία σώματα των επαναστατών. Ο Πανουργιάς και ο Δυοβουνιώτης υποχρεώνονται να υποχωρήσουν, προ των υπέρτερων δυνάμεων του Ομέρ Βρυώνη, με συνέπεια ο κύριος όγκος των Οθωμανών υπό τον Κιοσέ Μεχμέτ να επιπέσει επί του Διάκου στην Αλαμάνα. Ο Διάκος αρνείται να φύγει και να σωθεί, όπως τον προέτρεψαν οι συμπολεμιστές του και ως άλλος Λεωνίδας με μόνο 48 άνδρες μένει και πολεμά μέχρις εσχάτων. Κατά τη διάρκεια της μάχης, το σπαθί του σπάει κι ένα εχθρικό βόλι τον τραυματίζει στον δεξιό ώμο, στο οποίο κρατά το πιστόλι. Πέντε Αλβανοί ορμούν στο χαράκωμά του και τον συλλαμβάνουν αιχμάλωτο.

Ο επίλογος της μάχης γράφεται την επόμενη ημέρα. Στις 24 Απριλίου, ο αιχμάλωτος Αθανάσιος Διάκος, με ανοιχτές και αιμάσουσες τις πληγές του, μεταφέρεται στη Λαμία. Οι Οθωμανοί του προτείνουν να προσκυνήσει και να συνεργαστεί μαζί τους. Ο Διάκος υπερήφανα αρνείται: «Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θελ’ να πεθάνω» φέρεται να τους απάντησε. Ο ελληνικής καταγωγής Ομέρ Βρυώνης δεν θέλησε να τον σκοτώσει, αφού τον γνώριζε πολύ καλά από την αυλή του Αλή Πασά και εκτιμούσε τις ικανότητές του. Επέμενε, όμως, ο Χαλήλμπεης, σημαίνων Τούρκος της Λαμίας, ο οποίος έπεισε τον Κιοσέ Μεχμέτ, ιεραρχικά ανώτερο του Ομέρ Βρυώνη, ότι ο Διάκος θα έπρεπε να τιμωρηθεί παραδειγματικά, επειδή είχε σκοτώσει πολλούς Τούρκους.

Η ποινή που του επιβλήθηκε ήταν θάνατος δια ανασκολοπισμού και εκτελέστηκε την ίδια μέρα. Προτού ξεψυχήσει, ο Διάκος λέγεται ότι είπε το αυτοσχέδιο τετράστιχο:

Για ιδές καιρό που διάλεξε
ο χάρος να με πάρει
τώρα π’ ανθίζουν τα κλαδιά
και βγάζει η γης χορτάρι

 (πηγή)

Ὅπως βλέπετε, ὁ Διᾶκος ἦταν διχασμένη προσωπικότης!
Τὴν ἡμέρα πολεμοῦσε τὸ ἄδικο καὶ τὶς νύκτες ἔκανε αὐτὰ ποὺ φαντασιώνεται ἡ μανδαμίτσα.
Στὸ μεταξύ, ἡ μανδαμίτσα ξέχασε κάποιες λεπτομέρειες, πολὺ πιπεράτες…
Ξέχασε γιὰ παράδειγμα νὰ μᾶς μεταφέρῃ τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖον καθάριζε ὁ Διάκος λογαριασμμούς…
Ξέχασε καὶ τὴν ἀναφορὰ στὸ πῶς καθάριζε μὲ τουρκοσπόρους τοὺς λογαριασμούς του…
Τέλος ξέχασε νὰ μᾶς πῇ τὶς φαντασιώσεις της μὲ κάτι ἀνθρώπους, κι ὄχι σούργελα σὰν τὰ μοῦτρα της καὶ τὶς παρέες της….
Στὸ ἐπόμενον ἐπεισόδιον φαντάζομαι…
Δὲν θὰ παραλείψῃ…
Υ.Γ. Μά πῶς στά κομμάτια ἀναπαράγονται; Κλῶνοι εἶναι;
Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply