Πάνω από δύο χρόνια τώρα,από την στιγμή που μπήκε η χώρα μας σε αυτήν την οικονομική κι όχι μόνον περιπέτεια,ακούω συχνά δεξιά κι αριστερά,για θερμά φθινόπωρα…χειμώνες…καλοκαίρια…κρεμάλες …λαιμητόμους…κτλ με την έννοια του ξεσηκωμού !
Φυσικά αυτός ο ξεσηκωμός ουσιαστικά δεν έγινε ποτέ και παρέμεινε ευσεβής πόθος κυρίως των ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης..
Αφορμή των όσων γράφω, ήταν ένα άρθρο που διάβασα και θα το παραθέσω αμέσως μετά τον δικό μου
σχολιασμό.
Φέτος το καλοκαίρι, πάλι τα ίδια ακουγόταν κι ακούγεται ακόμη, για θερμό Σεπτέμβρη ή και χειμώνα που θα έρθει.
Πιθανώς έτσι να γίνει, γιατί πια τα πράγματα παραζόρισαν, αλλά διατηρώ το δικαίωμα να επιφυλάσσομαι πλέον σοβαρά και δεν μιλώ ως προς την διάθεση των Ελλήνων πια για να ξεσηκωθούν,αλλά ως προς το αποτέλεσμα που θα έχει πια μια τέτοια κίνηση.
Δύομιση χρόνια, τους αφήσαμε να μας κλέψουν τα πάντα, τους κόπους και την εργασία μιας ζωής κι όλα τα εργασιακά κι όχι μόνο δικαιώματά μας.
Τους αφήσαμε να κάνουν την χώρα μας,ένα απέραντο νεκροταφείο ψυχών…
Να κάνουν την πατρίδα μας,ένα προτεκτοράτο τους και δεν σταματούν να πιέζουν κι άλλο την κοινωνία μας,φτάνοντας την στα όρια των αντοχών της.
Λέτε να μη ξέρουν ότι όλη αυτή η πίεση ,κάπου θα ξεσπάσει;; Ή να μη το περιμένουν;;
Πάμε λίγο πιο πίσω για ένα μικρό παράδειγμα..
Αν ο Λεωνίδας είχε παίξει με τους όρους του Ξέρξη και τον είχε αφήσει να διαλέξει τόπο και χρόνο για την μάχη των Θερμοπυλών, τώρα δεν θα μιλούσαμε 2500 χρόνια μετά για την ένδοξη μάχη των Θερμοπυλών,αλλά για την οδυνηρή ήττα των Θερμοπυλών.
Τους αφήσαμε να διαλέξουν τόσο καιρό,τον τόπο και τον χρόνο του «ξεσηκωμού» λέτε να μην έχουν προβλέψει το παρακάτω;;
Και η λέξη κλειδι,είναι το «προβλέψει» γιατί όταν προβλέπεις κάτι,τι έχεις φροντίσει να κάνεις εκ των προτέρων;;
Ολοταχώς για ματωμένο Δεκέμβρη…
Του Κ. Κυριακόπουλου
Ο άθλιος θίασος που συγκυβερνά κλονίζεται.
Όχι γιατί διαφωνούν στην ουσία της πολιτικής που σαν πιστά ανδρείκελα έδωσαν «όρκο τιμής» να εφαρμόσουν, αλλά γιατί όλα δείχνουν πως, τα επίχειρα που είναι καρπός της απροκάλυπτης δουλικότητας, θα κάνουν απειλητική την εμφάνισή τους με μορφή χιονοστιβάδας.
Καλύτερα ορθοί παρά ταπεινωμένοι…
Η μετεκλογική αποβλάκωση δείχνει να υποχωρεί μαζί με τον καλοκαιρινό καύσωνα, και η οργανωμένη αντίσταση στον εφιάλτη δείχνει να αγκαλίζει κοντολογίς το σύνολο της κοινωνίας που συνθλίβεται σε συνθήκες τριτοκοσμικής δυστυχίας. Ένστολοι, γιατροί, νοσηλευτές, καθηγητές, συνταξιούχοι… ο ένας μετά τον άλλο… Οι κλάδοι των εργαζομένων δείχνουν πως αποφασίζουν πως είναι προτιμότερο να αντιστέκονται ορθοί, παρά να οδηγηθούν στο θάνατο ταπεινωμένοι…
Γκάλοπ νάρκη στο πολιτικό σκηνικό…
Ο ένας μετά τον άλλο καλούνται να γευτούν το τίμημα τόσο των έργων όσο και της πολιτικής διγλωσσίας τους.
Η προσδοκία πως τη λύση θα την φέρουν εκείνοι που εξαπάτησαν και συγκυβερνούν ως αδίστακτοι πολιτικοί απατεώνες, εξανεμίζεται ταχιά…
Η εναλλακτική ελπίδα πως η φούσκα του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αποτελέσει ατμομηχανή πολιτικού διεξόδου, εξανεμίζεται επίσης ταχιά, και όλοι προσγειώνονται στην αμείλικτη πραγματικότητα…
Η πολιτική ατολμία της παραδοσιακής Αριστεράς, «εξαργυρώθηκε» με το εκλογικό αποτέλεσμα, και όλα δείχνουν πως στριφογυρίζει στον «πάτο» αναζητώντας διέξοδο. Διέξοδος όμως με όχημα την πολιτική ατολμία όταν η κοινωνία ολόκληρη ταπεινώνεται, δεν μπορεί να υπάρξει…
Το νεοναζιστικό κόμμα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ που επενδύει αταλάντευτα στον στοχευμένο πολιτικό ακτιβισμό εμφανίζεται δυναμωμένο.
Την ίδια στιγμή τα ποντίκια που εγκαταλείπουν το γαλαζοπράσινο ναυάγιο απειλούν με ακόμη μεγαλύτερη συρρίκνωση τα κόμματα που οδήγησαν τον τόπο στην καταστροφή…
Η αθλιότητα θορυβημένη αναζητά σανίδα σωτηρίας…
Η κορυφαία πολιτική λαμογιά του «Αριστερού» μαϊντανού, δυναμώνει της τάσεις αποσυσπείρωσης στο κόμμα της ντροπής, και αυτές εμφανίζονται πολύ περισσότερο δυναμωμένες στην ίδια την κοινωνία…
Ο νεόκοπος και λιπαρός «σοσιαληστής» ηγέτης, που διέπρεψε ως ο διαπραγματευτής που παρέδωσε στις συμμορίες και το τελευταίο ίχνος πολιτικής αξιοπρέπειας. επιχειρεί με επικοινωνιακά καμώματα – τόσο στο κόμμα του ως ντεκορατέρ, όσο και στη θλιβερή συγκυβέρνηση ως δήθεν διαφωνών – να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα.
Η καινούργια θεατρική παράσταση τον θέλει να εμφανίζεται ως ο άνθρωπος που θέτει θέμα τήρησης των προεκλογικών δεσμεύσεων που είχαν συμφωνηθεί. Μη μασάτε…
Αυτοί ξεχνούν… Αλλά εμείς οφείλουμε να θυμόμαστε πως ο συνεκτικός κρίκος του κορμού αυτής της κυβέρνησης, δεν είναι οι «προεκλογικές τους δεσμεύσεις», αλλά οι υπογραφές της ταπείνωσης με τις οποίες οι «ταγοί» της παρέδωσαν στις συμμορίες την πολιτική και εθνική τους αξιοπρέπεια.
Η παραπομπή του άθλιου πρωθυπουργού με το πατσαβουρόχαρτο…
Του αδίστακτου πολιτικού ραμολιμέντου που παρέδωσε στο Καστελόριζο την αξιοπρέπεια της χώρας του στις συμμορίες των εκβιαστών, δημιουργεί έναν καινούργιο πονοκέφαλο από τον οποίο κανείς δεν πρόκειται να βγει αλώβητος.
Η κίνηση των δικαστών να παραπέμψουν το όλο ζήτημα στη Βουλή, θέτει αντικειμενικά τον κάθε κατεργάρη στον πάγκο του.
Το αίμα των δολοφονημένων συμπολιτών μας ζητά δικαίωση…
Οι θλιβεροί πρωταγωνιστές του πολιτικού συστήματος αναζητούν προσχήματα για τη συγκάλυψη του εθνικού εγκλήματος…
Και μέσα σ αυτό το πολυσύνθετο πολιτικό σκηνικό…
Έρχεται ο ματωμένος Δεκέμβρης…
Η κοινωνία που θα έχει πρακτικά ισοπεδωθεί, δε θα αργήσει να αντιληφθεί πως ο ξεσηκωμός της είναι μονόδρομος.
Το αντιλαμβάνονται και οι ίδιοι, γι αυτό και δια χειρός Δένδια τα τάγματα εφόδου ετοιμάζονται να προστατεύσουν τα πολιτικά ανδρείκελα που λυμαίνονται τον τόπο για λογαριασμό των συμμοριών.
Οι τελευταίες ελπίδες των αφελών θα έχουν πρακτικά εξανεμιστεί, και το ανελέητο πλιάτσικο δε θα έχει αφήσει πίσω του παρά μονάχα οργή και ερείπια.
Η μεγάλη σύγκρουση έρχεται…
Αλλά αυτό δείχνουν να μην το αντιλαμβάνονται επαρκώς, όλοι εκείνοι οι οποίοι υποτίθεται ότι κομπορρημονούν για το δημοκρατικό μέλλον του τόπου.
Ο κίνδυνος να καρπωθεί ο νεοναζισμός, τόσο την οργή όσο και την αίσθηση ότι μπορεί να αποτελέσει τον εμπνευστή, τον οργανωτή και το φορέα που θα κλιμακώσει αυτή τη σύγκρουση είναι υπαρκτός.
Είναι καιρός η «προοδευτική» αηδία που μαστίζει τον τόπο με την απεραντολογία της, τη λαθροκουταμάρα που τη δέρνει, και την ανοχή στα νεοταξίτικα τσουτσέκια και λοιπά φρόκαλα του εθνομηδενισμού, να αναλογιστεί τις τεράστιες ευθύνες της και να συνειδητοποιήσει που παραδίδει τη χώρα.
Ξυπνήστε όργια… γιατί αν έρθει ο καιρός που κάποιος θα έρθει να σας ξυπνήσει τη νύχτα από το κρεβάτι σας, αυτός ο νυχτερινός περίπατος δε θα είναι τόσο ρομαντικός όσο φαντάζεστε. Δε θα έχει να ζηλέψει τίποτε από τον τελευταίο “περίπατο” του Μπελογιάννη… Ξυπνήστε πριν να είναι αργά…
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.