Κάθε ποὺ ξημερώνει ἡ γῆ,
εἰς τὴν ἔρημον αὐτὴν Πατρίδα,
γεμίζει ἐφιάλτες ἡ Βολή,
κάθε λογῆς τσουκνίδια.

Στέκω ἐγὼ καμαρωτός,
πὼς ἐτοῦτοι θὰ μὲ σώσουν,
πὼς εἶναι ὅλοι εὐπάτριδες
καὶ τοῦ λαοῦ χαμάληδες.

Θὰ ζήσω πιὰς ἐλεύθερος,
χωρὶς νὰ ἔχω χρέη
κι ὕστερα πιὰς θὰ κάθομαι,
σὲ εὐρωπαίων πέη.

Σὲ ἀποικία ζῶ εὐρωπαίων,
μὲ λαθραίους ὑπηκόους,
μὲ τριακοσίους ποὺ τὸν παίρνουν
καὶ τὴν ἐκπορνεύουν σ’ ὅλους.

Ντροπῆς νὰ λέγομαι Ἕλληνας,
σὲ σκλαβωμένον χῶμα,
ὅλης τῆς γῆς ἡ λευτεριά,
Ἑλληνικὴ Κληρονομιά.

Δεσποτάκης τῆς Δαμητρὸς
Ἕλλην
27-4-2012