Ἔχετε ἀνεβῇ ἔως ἐκεῖ;
Μικρὴ ἤμουν ὅταν πῆγα. Καὶ δὲν θέλησα ΠΟΤΕ νὰ ξαναπάω…
Σκοτάδια, ἀσφυξία, βρῶμα…
Κι ἐκεῖ μέσα εἶχαν κλεισμένο τὸν ἀρχιστράτηγο…
Ποιοί; Οἱ Βαυαροί, μὲ τὴν ὑψηλὴ σιωπὴ κι ἀνοχὴ τοῦ Ὄθωνος.
Οὐδέποτε θέλω ἄλλος Ἕλλην νὰ ζήσῃ ξανὰ σὲ κελλί!
Ἀρκετὴ σκλαβιὰ γευθήκαμε γιὰ τόσους αἰῶνες.
Καιρὸς νὰ πετάξουμε διὰ παντὸς τὴν σαπίλα ποὺ μᾶς τρώει τὸ μεδούλι καὶ μᾶς κάνει νὰ φαινόμαστε, ἀκόμη καὶ στὰ μάτια μας, κάποιες φορές, μισοί.

Ὅποιος ἔχει πάει κι ἐπισκευθῇ τὸ Παλαμήδι στὸ Ναύλιο, καὶ κατόρθωσε νὰ ἔχῃ μπεῖ ἔστω καὶ γιὰ μερικὰ δεύτερα τοῦ λεπτοῦ στὴν τρῦπα κελλί, ποὺ εἶχαν κλεισμένο τὸν Γέρο Θοδωρῆ, θὰ ἔβλεπε μόνον αὐτό, ἂν δὲν εἶχε κάποιο κερί, ποὺ τότε ἄναβαν γιὰ νὰ μποῦμε ἐμεῖς μικρά… Μάλιστα τόσο μαῦρα ἦσαν μέσα ἐκεῖ.
Ἀκόμα πιὸ μαῦρες ἦσαν οἱ ψυχὲς τῶν δῆθεν προστατῶν τῆς Πατρίδος…
Τὸν εἶχαν κλεισμένο χωρὶς νὰ ξέρῃ γιὰ ἕξι μῆνες, μὲ ἕνα κομμάτι ψωμὶ κι μιὰ κούπα νερό τα κωλοπαίδια.
Δὲν ἤξερε ἂν ζοῦσε…. ἂν ἦταν ἀποθαμένος… ἂν ἦταν αὐτὸς ἢ κάποιος ἄλλος.
Βαυαρὸς ὁ φύλαξ καὶ «Ἕλληνες» οἱ συνεργάτες…. Ὅπως μέχρι σήμερα δηλαδή.
Μετὰ μοῦ λέτε ἂν μᾶς μισῶ… χμ καὶ μισῶ!

Ἀβραάμ Ἀτταλειάδης

Ἐν τάξει…
Μεγάλη πίκρα μᾶς ὁμολογεῖ ὁ Ἀβραάμ.
Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν μπορεῖ νὰ συνεχισθῇ.
Σώνει πιά… Ἀρκετά… Ἄς γκρεμισθοῦν ἐπὶ τέλους διὰ παντὸς οἱ φυλακές μας…
Μποροῦμε!

Φιλονόη.