«Μά τί πάθατε ὅλοι σήμερα;»

Τὴν ἡμέρα τῶν ἐκλογῶν εὑβρέθην ἐμπρὸς σὲ ἕνα σκυλὶ ποὺ ὑπέφερε ἀπὸ κάτι, δίχως νὰ γνωρίζω αὐτὸ τὸ κάτι.
Φαινόταν ταλαιπωρημένο καὶ σχεδὸν τυφλό.
Ἡ προσπάθειά μου ἐκείνην τὴν στιγμή, ἐφ΄ ὅσον δὲν ἐγνώριζα ἀπὸ ἀνάλογα περιστατικά, ἦταν νὰ φροντίσω τὸ ζωάκι, πρὸ κειμένου νὰ μὴν ὑποφέρῃ.
Μίλησα μὲ φίλους στὸ τηλέφωνο καὶ μοῦ συνέστησαν νὰ εὕρω συγκεκριμένα φάρμακα, ἔως νὰ μπορέσω  νὰ τὸ πάω σὲ κάποιον κτηνίατρο.
Φάρμακα δὲν εἶχα, ἐκεῖ ποὺ εὑρισκόμουν. Οὔτε μποροῦσα νὰ εὕρω κτηνίατρο, ἄν καὶ προσεπάθησα. (Ἦταν ὑποψήφιος!!!)
Τελικῶς ὁδηγῶντας γιὰ ἀρκετὰ χιλιόμετρα, κατάφερα νὰ εὕρω ἕνα φαρμακεῖο καὶ νὰ προμηθευθῶ τὰ ἀναγκαῖα.

Ὁ φαρμακοποιός, ἕνας εὐγενικὸς κύριος, ποὺ ὅμως μόλις ἔμαθε τὸν λόγο, γιὰ τὸν ὁποῖον χρειαζόμουν τὰ φάρμακα, ἄρχισε νὰ πετᾷ εἰρωνικὰ σχόλια… Ἔτσι στὴν τύχη…
Καὶ κατέληξε εἰρωνικότατα νὰ μοῦ πῇ: «Μά τί πάθατε ὅλοι σήμερα; Ἐδῶ ὁ κόσμος καίγεται κι ἐσεῖς πᾶτε νά σώσετε σκυλιά; Γιατί δέν τά ἀφήνετε νά ψοφήσουν, μήπως καί ἡσυχάσουμε ὅλοι μας ἀπό αὐτά;»

Ἡ ἔκπληξίς μου ἦταν μεγάλη.
Ἐπάγωσα. Μά εἶναι δυνατόν νά ὑπάρχουν ἄνθρωποι γύρω μας, καί ἰδίως φαρμακοποιοί, πού νά ἀντιμετωπίζουν τά πλάσματα τῆς φύσεως σάν κάτι πού μᾶς …βαραίνει; Ἤ μήπως ἀντιμετωπίζει τά ὑπόλοιπα πλάσματα σάν κάτι πού τοῦ παίρνουν τόν ζωτικό του χῶρο;
Ἤ μήπως τελικῶς ὁ ἀποστειρωμένος του κόσμος χωρᾶ μόνον αὐτόν καί τούς ὁμοίους του;

Δὲν ἀπήντησα, ὅπως θὰ ἔπρεπε ἴσως. Τοῦ εἶπα μόνον πὼς θὰ τὸ παλέψω, μήπως καὶ σώσω τὸ ζωντανό.
Τί νά πῇ κάποιος σέ ἕνα τέτοιο ὄν; Νά πασκίσῃ νά τό πείσῃ γιατί; Γιά τά αὐτονόητα; Μά ἔχει τήν δυνατότητα νά τά ἀντιληφθῆ;

Ἡ ὑπόθεσις βέβαια δὲν ἐτελείωσε ἐκεῖ.
Τελικῶς ὑπεχρεώθηκα νὰ φέρω τὸ ζωντανὸ στὸ σπίτι μου.
Δὲν μπορῶ νὰ σᾶς περιγράψω τὸ τὶ ἔχει συμβεῖ στὴν γειτονιά μου.
Ξαφνικὰ οἱ καλοί μου γείτονες, μόλις διεπίστωσαν πὼς ἐκτὸς ἀπὸ τὰ ὑπάρχοντα κατοικίδια, θὰ φιλοξενήσω, γιὰ λίγες ἡμέρες κι ἕνα ζῶο ποὺ νοσεῖ, μέχρι νὰ εὑρεθῆ χῶρος νὰ τὸ φιλοξενήσῃ καὶ νὰ τὸ περιθάλψῃ, μὲ εἰδικούς, ἐπανεστάτησαν.
Δὲν μποροῦσα ποτὲ νὰ φαντασθῶ τὸ πόσο πολὺ κάποιοι μποροῦν νὰ μισήσουν, μόνον καὶ μόνον διότι τοὺς χαλᾶ ἕνα …ἀσθενικὸ σκυλὶ τὴν αἰσθητική τους. Τί νά πῷ;
Τοὺς εὐχαριστῶ ἰδιαιτέρως γιὰ τὸ εἶδος τους. Μὲ ἐκάλυψαν.

Φιλονόη

Υ.Γ. Ἐγὼ χαίρομαι ποὺ εὑρέθηκα μὲ αὐτὸ τὸ ὑπέροχο ζωντανὸ κι εὔχομαι νὰ καταφέρουμε τελικῶς νὰ τὸ σώσουμε. Ὅσο γιὰ τοὺς …πειραγμένους. Δὲν πειράζει. Ξύδι…

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

4 thoughts on “«Μά τί πάθατε ὅλοι σήμερα;»

  1. Μπορεί η δική σου παρέμβαση να ανακούφισε τον πόνο του ζωντανού, αλλά αυτό δέν σημαίνει ότι στην φύση δέν υπάρχουν σκληρότητες. Γνωρίζεις από φύση άλλωστε. Πιστεύω επίσης ότι η έννοια φιλόζωος είναι πολύ παρεξηγημένη. Για παράδειγμα αυτοί που τα έχουν στα σπίτια τους αντί να τα έχουν στο φυσικό τους περιβάλλον, δέν πρέπει να είναι και τόσο φιλόζωοι. Μάλλον για επίδειξη ή παρέα ή ασφάλεια ή τέλος πάντων για κάτι που θα τους εξυπηρετεί τα έχουν, παρά για το ότι τα σέβονται και τα αγαπούν. Τί λές εσύ;

    • Προσωπικῶς ἔχω στὸ σπίτι μου κατοικίδια, διότι δὲν εἶχαν ἄλλους χώρους φιλοξενίας. (Καὶ ἀναζητῶ, τοὐλάχιστον γιὰ τὸ ἕνα ἀπὸ αὐτά, χῶρο φιλοξενίας, ποὺ δὲν θὰ εἶναι ὅμως κάποιος δῆμος, γιὰ νὰ δολοφονήσῃ, κατὰ τὶς διαταγὲς ποὺ θὰ λάβῃ.)
      Συμφωνῶ μαζύ σου ὅμως, ὑπὸ τὸν ἐξῆς ὅρο: νὰ ἀφήσουμε τὰ ζωντανὰ ἐλεύθερα, δίχως νὰ τοὺς περιορίζουμε τὸν φυσικὸ χῶρο. Ὅμως ὁ φυσικός τους χῶρος ἔχει ἀλλωθεῖ ἀπὸ ἐμᾶς καὶ βλέπουμε διαφόρους, ποὺ ὅταν ἀνεκάλυψαν πὼς ἕνα κατοικίδιον ἔχει ἀνάγκη φροντίδος, τὰ παράτησαν σὲ κάποιαν ἐρημιά. Ἀγέλες ἀπὸ ἡμιτρελλαμένα ζῶα, φοβισμένα, ταλαιπωρημένα, ἄῤῥωστα καὶ πεινασμένα, (ἴσως κι ἐπικίνδυνα κάποιες φορές) κυκλοφοροῦν σήμερα στὴν ἑλληνικὴ ὑπαιθρο, διότι κάποιοι ἦσαν ἰδιαιτέρως ἀναίσθητοι.
      Κι ἐρωτῶ…
      Ἐάν βρεθῇς ἐμπρός σέ ἕνα ἐγκαταλελειμμένο ζῶο, τί θά κάνῃς; Θά τό ἀφήσης νά τό ἀποτελειώσουν οἱ φυσικές συνθῆκες, ὅταν γνωρίζῃς πώς ἐμεῖς οἱ ἴδιοι ἄνθρωποι τό κρατήσαμε μακρυά ἀπό αὐτές τίς φυσικές συνθῆκες, στερῶντας του καί τό δικαίωμα προσαρμογῆς καί τό δικαίωμα ἐπιβιώσεως;
      Ἐδῶ σὲ θέλω καὶ μᾶς θέλω ὅλους μας.
      Πρόθεσίς μου πάντως, γενικῶς, εἶναι νὰ ἐπιτρέπῳ σὲ κάθε ἔμβιον ὄν, νὰ διαβιῇ σὲ ὅσο τὸ δυνατὸν πλησιέστερες στοὺς φυσικοὺς νόμους συνθῆκες.

  2. Όποιος δέν έχει παιδιά, έχει σκυλιά λέει μία παροιμία. Παρ όλο που ο Έλληνας δέν κάνει παιδιά σήμερα, φιλοξενεί επ αόριστον από δύο pitbull στην ταράτσα του και αγναντέυουν.Ο σκύλος πλέον είναι κάτι σάν τον υπολογιστή. Παίρνεται και ώς δώρο σε ένα μικρό παιδί που το βαριέται και αλλάζει παιγνίδι. Θέλω να πώ ότι έτσι όπως είναι δομημένη η σκέψη σήμερα γύρω απ τα κατοικίδια και τους υποτιθέμενους φιλόζωους, η εγκατάλειψη είναι δεδομένη. Η θέαση παρατημένων ζώων στους δρόμους, θα είναι όλο και ποιό συχνή. Αυτά κρίνω πώς έπρεπε να στα πώ.
    Τώρα, συναισθηματικά, ένα τετράποδο μπορεί να με κερδίσει. Εάν βρεθώ σε εγκατελημένο ζώο που υποφέρει, θα το βοηθήσω έως εκεί που μπορώ. Το έχω κάνει στο παρελθόν και θα το ξανακάνω στο μέλλον. Απλά, το θεωρώ λίγο τραβηγμένο το να βάζεις στο αμάξι σου και στο σπίτι σου ένα ζώο που δέν γνωρίζεις κάν τι κουβαλάει μαζί του. Δέν είναι κάτι που το αποκλείω για εμένα προσωπικά. Δέν βλέπω τον λόγο όμως να είναι κιάλλοι πρόθυμοι.

    • Δὲν ζητῶ ἀπὸ τοὺς ἄλλους νὰ πράξουν τὰ ὅμοια. Νὰ σταματήσουν τὶς ἐπιθέσεις ζητῶ. Διότι οὐσιαστικῶς στρέφονται κατὰ τῶν ζώων.
      Ὅσο γιὰ τὶς ταράτσες…
      Πρώτη φορὰ ἄφησα ζῶο στὴν ταράτσα, διότι ἦταν τεράστιο καὶ ἀσθενικό. (Στὸ σπίτι ἤδη ὑπάρχουν ἀρκετά.) Καὶ εἰλικρινῶς αἰσθάνομαι πολὺ ἄσχημα γιὰ αὐτό.

Leave a Reply to Χαράλαμπος Κν.Cancel reply