Ο καπιταλισμός και ο κομμουνισμός είναι δυο οικονομικές θεωρίες.
Και οι θεωρίες ΔΕΝ αποδεικνύονται όπως τα Θεωρήματα, ούτε είναι κοινώς αποδεκτές από όλους όπως τα Αξιώματα.
Γι’ αυτό μέχρι και σήμερα γράφονται χιλιάδες βιβλία που αναλαμβάνουν να ερμηνεύσουν, να διορθώσουν, να προσαρμόσουν αυτές τις θεωρίες, ώστε να συνεχίσουν να είναι αποδεκτές αξιωματικά, παρόλο που ουδεμία σχέση έχουν με αυτό που τελικά συμβαίνει όπου εφαρμόζονται.
Θεωρίες που αναπτύχθηκαν από την ελίτ, χρηματοδοτήθηκε η διάδοσή τους από την ελίτ με μοναδικό σκοπό να γίνουν αποδεκτές από τα θύματα της ελίτ.

Βαθειά αντιδημοκρατικά και φανατικά ολιγαρχικά καθεστώτα εφήρμοσαν και τις δύο θεωρίες οι οποίες φυσικά εξασφάλιζαν τη μεταφορά πλούτου κι εξουσίας από τους φτωχούς προς την ελίτ και ποτέ το αντίστροφο.

Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και στην περίπτωση του κομμουνισμού, κυριολεκτικά δούλοι κι εξαρτώμενοι από μία ελίτ, που δεν υπόκειται σε κανέναν έλεγχο, ούτε καν προσχηματικό.
Και στα δύο συστήματα δεν απουσιάζει η μεγαλύτερη επινόηση των τυράννων που είναι η …αντιπροσώπευση.
Η ιερή πυραμίδα της εξουσίας, που δίνει την ψευδαίσθηση στις μάζες ότι συμμετέχουν, έστω κι έμμεσα στη λήψη αποφάσεων.

Και στα δύο συστήματα η ελίτ μπορεί να αποφασίζει για τη ζωή και τον θάνατο των υπηκόων αλλά σε καμμία περίπτωση οι θεωρητικοί αυτών των συστημάτων δεν ασχολήθηκαν με το ΒΑΣΙΚΟΤΕΡΟ που είναι η …διασφάλιση της διαφάνειας στη λήψη αποφάσεων.
Σε καμμία περίπτωση δεν μελέτησαν τον τρόπο με τον οποίο οι κοινωνίες δεν θα βρίσκονταν υποχείρια διεφθαρμένων, φιλάργυρων κι αιμοσταγών εξουσιαστών.

Εκατομμύρια βιβλία γράφτηκαν για να καταστήσουν ΛΟΓΙΚΕΣ αυτές τις παράλογες και παρά φύσιν οικονομικές θεωρίες, προκειμένου οι άνθρωποι να παραδώσουν τα δικαιώματά, τις ελευθερίες και τις περιουσίες τους σε κέντρα εξουσίας, που δεν μπορούν να ελέγξουν.

Αλλά κανένας διανοούμενος του συστήματος δεν αφιέρωσε φαιά ουσία για εύρεση λύσης ενάντια στην διαφθορά της εξουσίας, γιατί είναι όλοι τους παράγοντες και γρανάζια των διεφθαρμένων συστημάτων εξουσίας.

Κάτι παραπλήσιο γίνεται και σήμερα, καθώς το σύστημα προσπαθεί να καταστήσει την λέξη «ΕΥΡΩΠΗ» ως κάτι «αλάνθαστο», «ιερό», «αδιαμφισβήτητο» και υπεράνω όλων μας,  προκειμένου να παραδώσουμε τις ελάχιστες εξουσίες που διαθέτουμε, στα Ευρωπαϊκά όργανα, που ήδη αποφασίζουν για εμάς, χωρίς εμάς, καθιστώντας οποιαδήποτε αντίδραση ανέφικτη.

Δηλαδή παίρνονται αποφάσεις, από μερικές εκατοντάδες μαφιόζους με γραβάτες, που δουλεύουν για τους τοκογλύφους και για να αναιρεθεί μία τέτοια απόφαση, πρέπει να γίνει συλλογή τουλάχιστον 1.000.000 υπογραφών, με τα πλήρη στοιχεία όσων υπογράφουν!
Φυσικά μία τέτοια πρωτοβουλία απαιτεί τεράστια οργάνωση, πολλούς μήνες δουλειά, από πάρα πολύ  κόσμο, τεράστια χρηματοδότηση και τεράστια προβολή,  προκειμένου να σταματήσει ΕΝΑΣ μόνο νόμος. Την ίδια στιγμή οι μαφιόζοι περνούν …δέκα τέτοιους νόμους καθημερινά, χωρίς κανέναν αντίλογο.

Εννοείται ότι όλοι αυτοί οι μαφιόζοι, που προωθούν οτιδήποτε είναι αντίθετο στη θέληση των πολιτών δεν έχουν ΚΑΜΜΙΑ συνέπεια. Τους περισσότερους από αυτούς τους αγνοούμε, ακόμα κι ως ονοματεπώνυμο.

Πόσοι από εμάς γνωρίζουν τους Έλληνες έστω ευρωβουλευτές που έχουμε σήμερα;
Γι’ αυτό ακούμε χιλιάδες φορές την ημέρα τις φράσεις :
«Πότε θα γίνουμε Ευρώπη;»
«Σε καμμία Ευρωπαϊκή χώρα δεν συμβαίνουν αυτά!»
«Η Ευρώπη δεν μας θέλει!»
«Οι Έλληνες δεν θέλουν να γίνουν Ευρωπαίοι!!!»
«Ευρωπαϊκός μονόδρομος.» κλπ κλπ…
Έτσι χτίζουν στο μυαλό μας κάτι που δεν υπάρχει και είναι πολύ μακριά, για να διαπιστώσουμε την ανυπαρξία του (όπως ακριβώς κι ο Παράδεισος)… Δηλαδή μία ιδανική Ευρώπη, την οποία πρέπει να εμπιστευτούμε ΤΥΦΛΑ εμείς οι καθυστερημένοι Έλληνες, που τα κάνουμε μαντάρα σε σχέση με τους …«τίμιους», «οργανωτικούς», «προοδευμένους» και «πλούσιους» Ευρωπαίους.

Η γελοιογραφία αφορούσε μόνο τον καπιταλισμό… αλλά την συμπλήρωσα αυτοπροσώπως, με την βοήθεια του Photoshop, ώστε να εξηγεί και τον κομμουνισμό, που είναι εξίσου ληστρικός κι απάνθρωπος ως θεωρία.

Σίγμα

Υ.Γ. Η ουσιαστική δημοκρατία είναι κάτι που απεχθάνονται όλοι οι αντιπρόσωποί «μας»…